Κινηματογραφική Λέσχη εργαζομένων της ΕΡΤ3 “Οι αισθησιακές νύχτες της Τσάινα Μπλου”

ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΕΣ «ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΤΣΑΪΝΑ ΜΠΛΟΥ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕMΕΣ συνεχίζουν το αφιέρωμά τους Γυναίκες και προβάλλουν τη Δευτέρα 30 Απριλίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το ερωτικό θρίλερ του Κεν Ράσελ Οι νύχτες της Τσάινα Μπλου (ΗΠΑ, 1984, έγχρωμη, 107’). Παίζουν: Κάθλιν Τέρνερ, Άντονι Πέρκινς, Μπρους Ντέιβισον.

Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση της Βασιλικής Πολυχρονοπούλου από το Cine.gr. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Η αναστολή και η ελευθερία στο κινηματογραφικό σύμπαν.

Ένας αστυνομικός, για να βγάλει κάποια επιπλέον χρήματα, δέχεται να παρακολουθήσει μια σχεδιάστρια σε έναν οίκο μόδας, καθώς το αφεντικό της την υποπτεύεται για βιομηχανική κατασκοπεία. Στην πορεία, ανακαλύπτει πως τη νύχτα μετατρέπεται σε ιερόδουλο.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«H China Blue είναι μια φτηνή ιερόδουλος που διασκεδάζει με το επάγγελμά της και σε κάθε σχεδόν πελάτη της δίνει και μια αντίστοιχη «παράσταση» πέρα από πληρωμένο σεξ. Στην πραγματικότητα η China Blue την ημέρα είναι μια πετυχημένη σχεδιάστρια σε έναν διάσημο οίκο μόδας. Ο Bruce Davison είναι ένας αστυνομικός με πολλά οικογενειακά προβλήματα. Για να βγάλει κάποια επιπλέον χρήματα δέχεται να παρακολουθήσει την China Blue καθώς το αφεντικό της την υποπτεύεται για βιομηχανική κατασκοπεία. Φυσικά το «αστυνομικό» μέρος του έργου είναι πλασματικό, εξυπηρετεί όμως την ανακάλυψη της διπλής ταυτότητας της China από τον Davison. Ο τελευταίος της παρουσιάζεται ως πελάτης αλλά, όπως συμβαίνει στις περισσότερες ταινίες, το καταπληκτικό σεξ ακολουθείται από συναισθηματική δέσμευση και η China αρχίζει να αισθάνεται για έναν άντρα αυτό που χρόνια προσπαθεί να αποφύγει: τον έρωτα. Τα πράγματα περιπλέκονται καθώς την αληθινή της ταυτότητα ανακαλύπτει και ένας παρανοϊκός «ιερέας» ο οποίος, πέρα από πελάτης της, θέλει να γίνει και σωτήρας της και αρχίζει να την κυνηγά ανελέητα μέχρι ένας από τους δύο – ή ο ίδιος ή αυτή – να πεθάνει κατά την διάρκεια αυτού του αγώνα αναμόρφωσης.

Για πολλούς ο ρόλος της China Blue είναι ο ρόλος-κορυφή στην καριέρα της Turner. Ο Davison, περισσότερο διακοσμητικός παρά ουσιαστικός, χρησιμεύει στην ταινία μόνο ως το «κλειδί» της ανάλυσης για την περίεργη ψυχοσύνθεση του ρόλου της Turner. Ο Perkins για ακόμα μια φορά σε ρόλο ψυχωτικού επιδεικνύει τόσο ταλέντο όσο ο Davison και η Turner μαζί και κάτι παραπάνω.

Η ταινία έχει αδυναμίες βέβαια: Καταρχάς είναι το χοντροκομμένο αστυνομικό στόρυ, έπειτα η χονδροειδής ανάλυση των κινήτρων των ηρώων ή η ολοκληρωτική έλλειψη εξήγησης των κινήτρων. Φυσικά το χειρότερο στην όλη ιστορία είναι η κουτσουρεμένη και πετσοκομμένη τελική σκηνή δράσης που αντί να κρατάει αρκετά χρονικά δημιουργώντας το απαραίτητο σασπένς ολοκληρώνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου αφήνοντας τον «καλό» αστυνομικό χωρίς την παραμικρή γρατσουνιά και τον τρελαμένο crossdresser νεκρό καθώς του ήρθε το βαρύ σεξουαλικό βοήθημα στο δόξα πατρί.

Εντούτοις ως σύνολο το Crimes of Passion έχει αποκτήσει το δικό του φανατικό κοινό όπως κάθε b-movie που ισορροπεί επιτυχώς ανάμεσα στο γελοίο και στο μεγαλοφυές. Καθώς μάλιστα έχει την χαρακτηριστική αισθητική των 80s και, καθώς μεταφέρει με άκρα πειστικότητα την ατμόσφαιρα των «κακόφημων» περιοχών και την αφοπλιστική decadence του υπόκοσμου, δεν μπορεί παρά να κάνει εντύπωση ακόμα και σε εκείνους που θα γελάσουν με την απλοϊκότητα του σεναρίου και με το γνωστό και όχι ιδιαίτερα πετυχημένο happy end.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΙΣ «ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΤΣΑΪΝΑ ΜΠΛΟΥ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε τις Νύχτες της Τσάινα Μπλου είναι:

1. Για την καταπληκτική ερμηνεία της Κάθλιν Τέρνερ, που ξεπερνά και τον εαυτό της στην Έξαψη.
2. Για τον υποδειγματικό ρόλο του Άντονι Πέρκινς, που ουσιαστικά είναι μια αναφορά στο Ψυχώ.
3. Για την επαναδιατύπωση της κλασικής προβληματικής του Κεν Ράσελ για τις εναλλακτικές πραγματικότητες στις ακραίες καταστάσεις.
4. Για τον τρόπο που σκηνοθετεί ο μέγας Ράσελ, που άλλοτε είναι συγκρατημένος και άλλοτε πληθωρικός και ασυγκράτητος.
5. Για τις ομοιότητες της ταινίας με την Ωραία της ημέρας, με την οποία πρέπει να γίνουν συγκρίσεις.
6. Για την ψυχαναλυτική ματιά της ταινίας που σκάβει βαθιά στα φαντάσματα του ασυνείδητου.
7. Για την εξαιρετική φωτογραφία του Ντικ Μπους, που αντιστοιχεί στις ψυχολογικές διαβαθμίσεις των ηρώων.
8. Για τα υποδειγματικά ντεκόρ και κοστούμια που έχουν τις ιδιαίτερες σημασίες τους.
9. Για τη δομική ισορροπία της ταινίας, που παίζει με τις αντιθέσεις φως-σκοτάδι, ημέρα-νύχτα, δουλειά-απόδραση.
10. Για όλη την αμφισημία που κυκλοφορεί στο φιλμ, που μεταξύ των άλλων επιχειρεί να σχολιάσει και τους όρους της ελευθερίας.

 Υ.Γ. Τη Δευτέρα 30 Απριλίου στις 21:00 η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ προβάλλουν ως κλείσιμο του αφιερώματός τους Γυναίκες το κοινωνικό δράμα του Ρόμπερτ Όλτμαν 3 γυναίκες (1977).