Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Πολύ φοβούμαι ότι έχει σαπίσει εντελώς. Οι κυβερνώντες, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι διάγουν βίον τρυφηλόν με τους παχυλούς μισθούς τους, την ώρα που ο περισσότερος κόσμος πένεται. Έχουν επιπλέον όλα τα προνόμια, ακριβά αυτοκίνητα αφορολόγητα, αεροπορικά εισιτήρια και πολλά άλλα.
Αυτό που προξενεί εντύπωση είναι η μακαριότητα στην οποία βρίσκονται που τους επιτρέπει να χασκογελούν και να αστειεύονται ενώ αποφασίζουν για το μέλλον ενός ολόκληρου λαού. Φαίνεται πως έχουν εξασφαλίσει το δικό τους μέλλον, όπως κι αυτό των παιδιών τους και των εγγονιών τους.
Στην κοινωνική βάση τώρα έχουμε άλλα φαινόμενα. Αυτοί που έχουν ένα σίγουρο εισόδημα ενδιαφέρονται μόνο γι αυτό. Να παίρνουν τη σύνταξη ή το μισθό τους και παραπέρα γαία πυρί μειχθήτω. Αυτό προξενεί όπως είναι φυσικό την αντίδραση των άνεργων και των φτωχών. Αυτά είναι φαινόμενα μιας κοινωνίας σε παρακμή κι ας το προσέξουν καλά οι ιθύνοντες διότι μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε φαινόμενα τύπου Αργεντινής ή Βενεζουέλας και τότε κανείς δεν ξέρει τι τροπή θα πάρουν τα πράγματα.
Κανείς δεν έχει μείνει άθικτος από την κρίση εκτός από αυτούς που έχουν βγάλει μεγάλα ποσά χρημάτων στην Ελβετία και αλλού. Ορισμένοι απ αυτούς μας κυβερνούν κιόλας. Ορισμένοι μας έχουν ήδη κυβερνήσει. Το ωραίο είναι ότι θέλουν να μας ξανακυβερνήσουν, λες κι είναι αμέτοχοι του εγκλήματος που συντελέστηκε κι έφτασε η χώρα στη χρεωκοπία.
Ας είναι. Αν ο λαός δεν έχει μνήμη, αν άγεται και φέρεται σαν κοπάδι από δημοσιογραφίσκους της κακιάς ώρας κι από πολιτικούς δευτέρας και τρίτης διαλογής, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Πρέπει όλοι να αντισταθούμε στη φτωχοποίηση και ερημοποίηση της χώρας με πρώτη και καλύτερη την νεολαία. Το δικό τους παρόν και μέλλον παίζεται στη σκακιέρα και δεν μπορούν να αδιαφορούν και να ξημεροβραδιάζονται στις καφετέριες. Ποτέ δεν είναι αργά για τον αγώνα τον καλό.
