“Τι είπες τώρα μάστορα!!!! «like, καρδούλα και ουαου»!!” γράφει η Τζωρτζίνα Αθανασίου

Ήρθε ο φίλος μου ο Ηλίας μετά από πολύ καιρό, και πήγαμε για καφέ. Και κει που καθόμασταν ωραία και καλά μου λέει θες να κάνουμε «check-in»? «’Ωπα, σκέφτηκα, και ξεπαγώνω κιμά για αύριο! Κέρδισε κανένα ταξίδι αεροπορικό; Τι ναι τούτο το check-in; και εμένα τι με θέλει;;». Κοιτάω διακριτικά δεξιά αριστερά… βαλιτσούλα γιοκ! Ετοιμάζομαι να σκεφτώ πως μετά από χρόνια απέκτησε αυτοκίνητο, και την έχει εκεί, αλλά ο Ηλίας έχει ήδη βγάλει το γυαλί και με το ίδιο χαμόγελο που είχε όταν συναντηθήκαμε βρέθηκε δίπλα μου και βγάζαμε selfie με φόντο το καταπράσινο πάρκο, με όλη την Υφήλιο και τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ πρώτο από όλους, (γιατί το ‘χε και καημό),  να μαθαίνει πού ήμουν εγώ στις 10 και 30 ώρα πρωινήν, εκείνη την ηλιόλουστη Τετάρτη.

Βγήκε η πληροφορία στον ιστό και έγινα σελέμπριτυ με τα «like» και τις καρδούλες να δίνουν και να παίρνουν… και να οι φίλες, πάντα ειλικρινείς οι χρυσές μου, από κάτω «φτου σου και φτου σου».. «βάλε χάντρα θαλασσιά»… κι όλα εκείνα τα θεσπέσια «θεάαααααα» που τραβάνε σε μήκος. Και εγώ ήμουν και ντυμένη, τι να πει η Καρντάσιαν που όλο βγάζει ρούχα και βάζει βλεφαρίδα αλλά η ψαγμένη η φιλενάδα μου η Αλίκη δεν την ακολουθεί καν, γιατί είναι λέει «κάτι» που κανονικά λογοκρίνεται και δεν πρέπει να το γράψω. Τέτοιες φιλενάδες έχω εγώ: με άποψη και πλούσιο λεξιλόγιο πολλών επιπέδων. Είσαι στο Μπάκινχαμ βρε αδερφέ, να μην μπορείς να περάσεις απαρατήρητος; Ε! αυτό ισχύει και Χαριλάου – Τούμπα. Το παν είναι η προσαρμοστικότα και η επιβίωση. Το είπε και ο Δαρβίνος (πολλά like! Δαρβίνος love for ever).

Με αυτή λοιπόν την Αλίκη, ζω ατομικό κοινωνικό πείραμα. Όταν παραγγέλνουμε καφέ, δε θα το πιστέψετε! ΔΕΝ τον φωτογραφίζουμε κι ας έχει επάνω σχηματισμένες τις Άλπεις με ελαφάκια και τον ουρανό με τα άστρα. Καθόμαστε φρόνιμα στην καρεκλίτσα μας, και μιλάμε θορυβωδώς πότε παράλληλα, πότε συγχρόνως, πότε σε συνέχεια. Επικοινωνία να υπάρχει και όλα λύνονται. Αν δεν έρθουν για παραγγελία, μπορεί και να μη δώσουμε. Και όταν έρχονται δεν τους καθυστερούμε. Και αν πάμε για φαγητό, δεν τη σταματάω με το πιρούνι στο χέρι για να φωτογραφίσω πιτόγυρο και κοκα κόλα και να το ανεβάσω γράφοντας «να εδώ τα λέμε με τη κολλητή» ή κανένα στίχο του Καβάφη.

Διότι πέραν του ότι θα κρυώσει, θα το δει η ξαδέρφη μου, και θα το πει στον πατέρα της, ο οποίος θα τηλεφωνήσει στη μάνα μου (και αδερφή του) και εκείνη θα μου τηλεφωνήσει στο κινητό για να ρωτήσει «Πάλι τρως;» ή εκείνο το ύπουλο «Το περσινό μαγιώ λες να σου κάνει;», υπάρχει και ο Μάρκ!!! Ο οποίος Μαρκ, τα έχει όλα συνδυασμένα και μπορεί να απαντήσει στη θέση μου. Ξέρει τι νούμερο παπούτσι φοράω (το αποκάλυψα όταν ψαχούλευα στο google), τι νούμερο πουκάμισο, πέρασα σε XXXL ή ΧΧΧΧS; ποιο χρώμα μου αρέσει, ποιο δε μου αρέσει, τι θρήσκευμα είμαι…ε πώς! Ένα «Χριστός Ανέστη» να μην ευχηθώ κι εγώ; Ξέρει τι ψηφίζω, από τις «φατσούλες» που επιλέγω στα πολιτικά άρθρα, αν προτίθεμαι να απέχω…διότι μπορεί για τις φίλες μου να είμαι «like με καρδούλα» που αξίζω πολλά, για τον Μαρκ όμως είμαι σύνολο δεδομένων που του παρέχω μόνη μου, και που αξίζουν πολλά.

Σε έρημο του Αφγανιστάν, εντοπίστηκαν κινήσεις GPS που έκαναν την ίδια διαδρομή σε σταθερές ώρες. Εντοπίστηκε έτσι κενό στην ασφάλεια της Αμερικάνικης (κατά τα άλλα) μυστικής εγκατάστασης λόγω των έξυπνων ρολογιών των στρατιωτών που μες στη ζέστη ήθελαν να μείνουν fit και τρέχανε σε βραχάκια και ραχούλες. Οκ…δε ζούμε σε βάσεις και ένας καφές είναι, και αν έχεις πάει και κομμωτήριο, δικαιολογημένα τη βγάζεις τη φωτογραφία.
Αν έρθω όμως στο σπίτι σου, θα μου δείξεις το άλμπουμ των περσινών σου διακοπών; Τότε  γιατί τις ανεβάζεις;

Χώρια που με τις κάρτες των σούπερ μάρκετ ξέρουν όσα δεν ξέρεις ο ίδιος…τι ψώνισες, πόσο γρήγορα το κατανάλωσες, αν έχεις μωρό στο σπίτι, αν πίνεις οινόπνευμα, αν χαλάς πολύ χαρτί υγείας, γιατί σταμάτησες να το αγοράζεις….Εγώ, πνεύμα αντιδραστικό και εκνευριστικό, τους τα μπερδεύω τα συμπεράσματα: έμμηνος ρύση, εμμηνόπαυση, πάνες μωρού, αρτύσιμα, νηστίσιμα, μπύρες, γάλα βρεφικό, κόλλα για μασέλα και ξυραφάκι διπλής λεπίδας την ίδια στιγμή, όλα! Σιγά που θα με παρακολουθούν αυτοί! Κάτω τα μηχανάκια!

Δε θέλω «Ου». Μόνο like. Ας ταΐσουμε το τέρας.

(Βάλτε και καμιά καρδούλα να το δει μια που δε τη χωνεύω αλλά την έχω «φίλη» για να μαθαίνω πού είναι, ώστε να μην πηγαίνω…..Τσάμπα το λένε και ρουφιάνο;)