Η συνάντηση αποφοίτων του 1991 του 5ου Γυμνασίου Βέροιας. Ουσία, ήθος, μεγάλη συγκίνηση
Με χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση παλιών μου μαθητών, που αποφοίτησαν το 1991 από στο 5ο Γυμνάσιο Βέροιας, να παρευρεθώ στη συνάντηση που θα έκαναν ύστερα από 26 ολόκληρα χρόνια, μετά τη αποφοίτησή τους από το σχολείο. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στη Βέροια, το Σάββατο 18 Νοεμβρίου.
Δεν κρύβω την αμηχανία που αρχικά αισθάνθηκα, παρά τη θερμή υποδοχή των διοργανωτών, όταν βρέθηκα ανάμεσα σε παλιούς μαθητές μου, που οι φυσιογνωμίες τους ύστερα από τόσα χρόνια άλλαξαν και η εικόνα που είχα μπροστά μου σχεδόν τίποτα δεν μου θύμιζε από τους μαθητές μου εκείνης της εποχής.
Βέβαια, η χαρά και η συγκίνηση για την τιμή που μας έκαναν να μας θυμηθούν και να μας καλέσουν, αλλά και η ευκαιρία που μας έδωσαν να βρεθούμε μεταξύ συναδέλφων που υπηρετούσαμε τότε –νέοι καθηγητές- στο ίδιο σχολείο, δεν ήταν μικρή.
Αυτά όμως για την αρχή. Το κλίμα άλλαξε πολύ γρήγορα, όταν άρχιζαν να μας πλησιάζουν οι άγνωστες φυσιογνωμίες των παλιών μας μαθητών, να συστήνονται και να μας θυμίζουν στιγμές της τάξης, από την τρίχρονη φοίτησή τους στο 5ο Γυμνάσιο Βέροιας, που τότε στεγαζόταν μαζί με το 10ο Δημοτικό στην Άρεως 40.
Μας θύμισαν πράγματα και γεγονότα του σχολείου, που συνέβησαν σχεδόν τρεις δεκαετίες πίσω, και που η μνήμη μας, είναι λογικό, να μην έχει συγκρατήσει. Ο γνήσιος και ανεπιτήδευτος σεβασμός που εισπράτταμε, όλοι όσοι από τους δασκάλους τους βρισκόμασταν εκεί, αλλά και το «διάχυτο ήθος» σε έναν ιδανικό γι αυτήν τη συνάντηση χώρο, τις «Φλαμουριές», κορύφωνε τη συγκίνησή μας, ενώ ταυτόχρονα το όλο κλίμα μάς έδινε την αίσθηση ότι έχουμε κι εμείς μια θετική συμβολή στη μετέπειτα πορεία τους στη ζωή.
Κι όμως, οι διοργανωτές αυτής της συνεύρεσης, η Γεωργιάδου Σοφία, ο Λευτέρης Ελευθεριάδης και ο Σωτήρης Κατσόγιαννος δεν πέτυχαν μόνο αυτό. Έδωσαν την ευκαιρία στους παλιούς τους συμμαθητές να ανταμώσουν, σε ένα κλίμα μνήμης των μαθητικών χρόνων αλλά και αλληλοεκτίμησης. Να συζητήσουν για τη μετέπειτά τους πορεία, μιας και αρκετοί είχαν να συναντηθούν από τα μαθητικά τους χρόνια, αλλά και να διασκεδάσουν όλοι μαζί.
Συγκινητικές επίσης ήταν και οι «συναντήσεις» που έγιναν μέσω Skype με δυο συμμαθήτριες από Αμερική και Γερμανία.
Είναι προφανές ότι ούτε το φωτογραφικό υλικό, σε συνδυασμό με φωτογραφίες των μαθητικών χρόνων, αλλά ούτε και οι σκέψεις που αποτυπώθηκαν στο χαρτί από συναδέλφους και μαθητές, που έδιναν σε μεγάλο βαθμό το μέγεθος της συγκίνησης, μπορούν να περιγράψουν πιστά την όλη ατμόσφαιρα και να μεταφέρουν το ανάλογο κλίμα!
Πολλές ευχές σ’ όλους σας για ότι επιθυμείται, ευχαριστίες και θερμά συγχαρητήρια γι αυτό το ξεχωριστό που όλοι μαζί πετύχατε!
