“Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει! Αυτό λένε; Κάλλιο οι ιδιώτες παρά ο Δήμος;” γράφει η Τζωρτζίνα Αθανασίου
Είναι αλήθεια πως για διάστημα πολλών εβδομάδων δεν συνέταξα ούτε κοινοποίησα τις σκέψεις μου. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έπαψα να σκέφτομαι. Το συμπέρασμα που εγώ έβγαλα από όσα διαδραματίστηκαν σε αυτό το διάστημα είναι ότι συνηθίσαμε στο να παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Κάποιοι έχουν καταλάβει ότι η συνήθεια είναι δεύτερη φύση και προσπαθούν με ιδιαιτέρως πετυχημένα τεχνάσματα να καλλιεργήσουν τη συζήτηση «στιχομυθία-καγκουρό», που συνδυάζει τα ασυνδύαστα, είναι γρήγορη, εντυπωσιακή σε λέξεις και κινήσεις και αφήνει την εντύπωση ότι δήθεν προτάξανε τα στήθη τους σε κάτι. Εγώ διαπίστωσα ότι μας λείπει η κοινή λογική… Παρά το όνομά της, μόνο κοινή δεν είναι…
Στο διάστημα του καλοκαιριού, ανακοινώθηκε στη Νάουσα η ολοκλήρωση κάποιων δημοτικών έργων, η πρόοδος και η έναρξη άλλων: Η παράδοση της «Χελωνίτσας», η τοποθέτηση των υπογείων κάδων, η προμήθεια νέων κάδων απορριμμάτων, η αποπεράτωση της ανάπλασης του Σιδηροδρομικού Σταθμού, οι ασφαλτοστρώσεις οδών, οι εργασίες αναβάθμισης και συντήρησης του Πολιτιστικού Κέντρου της Σχολής Αριστοτέλους, και τέλος, να αναφέρω την αδειοδότηση από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας των υδατοπτώσεων του Δήμου στο δίκτυο ύδρευσης. Σε αυτό το τελευταίο σημείο θα σταθώ επί του παρόντος.
Και τι δεν έχει ειπωθεί για αυτή την πρωτότυπη ιδέα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από το δίκτυο ύδρευσης! Στο τέλος θα βαρεθούμε να ακούμε, ίσως αυτός να είναι και ο σκοπός κάποιων: να μειώσουν το επίτευγμα τώρα που ανήκει σε άλλον, αλλά που πολύ τους γοητεύει να καρπωθούν τα οφέλη του, αν επέλθει στα χέρια τους. Παρουσιάστηκε το έργο, παραήταν ωραίο και έξυπνο, οπότε έπρεπε να δημιουργηθεί μια ίντριγκα, κάτι για να ανάψουν λίγο τα αίματα, και να αποπροσανατολιστούμε.
Σε αυτή τη φάση άρχισαν γλυκές φωνούλες να ρωτούν τίνος είναι το παιδί. Δεν κοιτούσαμε αν είναι υγιές και αρτιμελές, αλλά σε ποιον «μας φέρνει». Δυστυχώς για εκείνους «γονείς» είναι αυτοί που μας το σύστησαν.
Η ιδέα, από τη σύλληψή της μέχρι και τα στάδια υλοποίησής της, οι τεχνικές λεπτομέρειες τα οικονομικά πλεονεκτήματά της σε βάθος χρόνου παρουσιάστηκαν από όσους συνέβαλλαν και τους συνεργάτες τους. Η παρουσίαση έλαβε χώρα στον Πολυχώρο ΕΡΙΑ. Αυτό αποτέλεσε νέα αφορμή για γκρίνια στο πλαίσιο του «εμάς δεν μας παίζουνε. Και δεν μας λένε τίποτα, και δεν μας το παρουσίασαν εκεί που θέλαμε». Και στο πλαίσιο της ίδιας γκρίνιας μπορώ και ‘γω να παρεξηγηθώ και να απαντήσω ως δημότης: «Θέλετε να επιλέξετε το πού θα σας παρουσιαστεί ένα σχέδιο ωφέλιμο για τη πόλη μας. Ο χώρος που προτιμούσαν κάποιοι είναι κατά πολύ μικρότερος από το ΕΡΙΑ, ένας χώρος εν ολίγοις στον οποίο δεν θα χωρούσαμε εμείς οι δημότες. 
Το ΕΡΙΑ ήταν γεμάτο! Πού θα έμπαιναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Η μήπως έπρεπε επίτηδες να αποκλειστούμε από την απευθείας γνώση ώστε να μάθουμε μόνο ό,τι θα μπορούσε να καταγραφεί δημοσιογραφικά;». Και έτσι, για το αστείο του θέματος…Αν πράγματι η παρουσίαση διοργανωνόταν σε μικρότερο μέρος, θα ακούγαμε το αντίστροφο «δεν έγινε σωστή οργάνωση και πρόβλεψη με αποτέλεσμα να στριμωχτούν οι πολίτες. Τόσο δύσκολο ήταν να επιλεγεί μεγαλύτερη αίθουσα;» Γκρίνια μια φορά, θα είχαμε.
Το σχέδιο προχώρησε, υποβλήθησαν οι σχετικές αιτήσεις στην αρμόδια επιτροπή. Μια από τις αιτήσεις απορρίφθηκε ως «απαράδεκτη».Και τότε είναι που ξεκίνησε το νέο τρικ. Το κάθε επάγγελμα, θα το ξέρετε και εσείς από το δικό σας, έχει την ορολογία του. Έτσι ας πούμε, ένας χημικός και ένας ουρολόγος, δεν εννοούν το ίδιο πράγμα με τη λέξη «μόριο». Ένας δεκαεξάχρονος και ένας φυσικός, δεν έχουν την ίδια αντίληψη για το τι είναι «άτομο». Έτσι λοιπόν, και το «απαράδεκτο» ως όρος δεν επιδέχεται την ίδια ερμηνεία με την καθομιλουμένη, αυτή η αμφισημία αποτελεί όμως όπλο που σε έμπειρα χέρια αλλάζει το νόημα μιας ολόκληρης διατύπωσης. Δεν ήταν λοιπόν «απαράδεκτη» η αίτηση με την έννοια ότι δεν ήταν σωστή. Σωστή ήταν, και εξακολουθεί να είναι, απλά προϋπήρχε άλλη άδεια για το ίδιο σημείο, η οποία πρόκειται να ακυρωθεί. Ο Δήμος έσπευσε λοιπόν να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του. Ας κατηγορηθεί γι’ αυτό λοιπόν. Ότι έσπευσε πολύ νωρίς!
Δεν ξέρω πόσα παιδιάστικα τεχνάσματα και διολισθήσεις εννοιών θα διαπιστώσουμε ακόμα μέχρι το νερό που θα πιω από τη βρύση, να ηλεκτροδοτήσει το φως που θα ανάψω στην κουζίνα. Ξέρω όμως ότι θα αρχίσω να δαχτυλοδείχνω τα παραπλανητικά συμπεράσματα που ακούγονται και κινούνται στο πλαίσιο της λογικής; Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει.
Βεγγαλικά φτηνά και εφήμερα.
Αυτό λένε; Κάλλιο οι ιδιώτες παρά ο Δήμος;
Ξεφυλλίζω εφημερίδες και σερφάρω σε ιστοσελίδες διαβάζοντας με κριτική ματιά κείμενα που ενδιαφέρουν, μικρά και μεγάλα. Υποθέτω ότι αυτό πράττουν και οι περισσότεροι από εμάς. Έτσι λοιπόν, ως αναγνώστρια και δημότης, ενημερώθηκα μέσω του ηλεκτρονικού τύπου για αντιδράσεις που εγείρονται με αφορμή τις υδατοπτώσεις του Δήμου Νάουσας και την ηλεκτρική ενέργεια που θα παράξουν.
Φαίνεται πως σύμφωνα με κάποιους, καλύτερα να εκμεταλλευτούν τα νερά ιδιώτες παρά να ολοκληρωθεί η ηλεκτροπαραγωγή από τον Δήμο ΗΠ Νάουσας;
Κατάλαβα ότι, οι πολιτικοί αντίπαλοι της νυν δημοτικής αρχής, γνωρίζουνμε κάθε λεπτομέρεια τις δηλώσεις και τις κινήσεις του Δημάρχου σε ό,τι αφορά τα υδροηλεκτρικά. Δυσκολεύομαι επομένως να κατανοήσω πώς συγχρόνως δηλώνουν ότι δεν έχουν ενημερωθεί για το σχετικό σχέδιο του Δήμου μας, από τη στιγμή που μπορούν να παραθέσουν τόσες λεπτομέρειες.
Άκουσα ότι κάτι αντίστοιχο με αυτό που επιχειρεί στα υδροηλεκτρικά η Νάουσα, υλοποιείται στις ΗΠΑ και ότι αυτό αποτελεί επιχείρημα για να μην πραγματοποιηθεί στη Νάουσα. Το έχει κάνει, λέει, μόνο ένας παγκοσμίως, και δεν πρέπει να είμαστε εμείς οι δεύτεροι. Και λοιπόν; Και πριν το κάνει αυτός ο ένας, δεν το είχε κάνει κανένας. Αν ήταν έτσι, να εφαρμόζαμε μόνο ό,τι έχει ήδη γίνει, θα μέναμε κολλημένοι στις ανακαλύψεις, οπότε δε θα υπήρχε καμιά εφεύρεση ούτε καμιά επινόηση ποτέ. Και πριν ανακαλυφθεί ο τροχός, δεν υπήρχε κανένα τροχός. Καταδικαστέο; Θα το καταψήφιζαν και αυτό;
Λυπήθηκα πολύ «την κατσίκα μας», γιατί ορισμένοι δεν την αντιμετωπίζουν ούτε καν σαν να είναι του γείτονα. Ήδη υπάρχουν δηλώσεις ότι δεν θα ψηφίσουν για την σύναψη του δανείου ώστε να κατασκευαστεί το μοναδικό έργο που θα αποφέρει πακτωλό χρημάτων
στην ανάπτυξη της πόλης.
Προβληματίστηκα, για το τι πρόκειται να γίνει στην περίπτωση που δεν πραγματοποιηθεί το έργο από τον Δήμο. Δυστυχώς η απάντηση είναι απλή. Οι μελέτες υπάρχουν, οι άδειες υπάρχουν και λόγω έλλειψης χρημάτων δεν θα μπορεί να κατασκευαστούν και να αξιοποιηθούν οι υδατοπτώσεις από τον Δήμο. Θα τις εκμεταλλευτούν επομένως αναπόφευκτα κάποιοι ιδιώτες, και οι ίδιοι που τώρα δηλώνουν ότι θα εμποδίσουν με την ψήφο τους την κατασκευή των υδροηλεκτρικών, τότε θα διαμαρτύρονται ότι ο Δήμος έχασε την ευκαιρία και το νερό το εκμεταλλεύονται άλλοι.
Λίγο θα μας νοιάζει όμως τότε. Γιατί άλλη μία ευκαιρία για τον Δήμο και την οικονομική του ανάπτυξη θα έχει χαθεί. «Όπως έχουν χαθεί και άλλες», θα μου πείτε. Η διαφορά είναι ότι αυτή η ευκαιρία είναι η τελευταία.
