“Παθητική ανθεκτικότητα” γράφει ο Γιώργος Κακουλίδης

1. Η φράση «παθητική ανεκτικότητα» ανήκει στον επιστήθιο φίλο του Φραντς Κάφκα Μαξ Μπροντ, στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει τη στάση του συγγραφέα απέναντι στην πραγματικότητα. Θεωρούσε μάλιστα ότι αυτή ήταν και η μοιραία αδυναμία της ζωής του. Σήμερα η φράση αυτή περιγράφει όλους εκείνους τους πολίτες της χώρας μας που, ουσιαστικά χωρίς άποψη, υπομένουν παθητικά ό,τι τους επιβάλλεται – και είναι πολλοί.

2. Τα τελευταία χρόνια, ο Ελληνας δεν φημίζεται για την ωριμότητά του. Ακόμη και η ξακουστή οργή του απέναντι σε ό,τι τον αδικεί έδωσε τη θέση της στην παθητικότητα, ικανοποιώντας όσους τον οδήγησαν ως εδώ, που τολμούν και ερμηνεύουν τη στάση του ως αποδοχή. Αν αυτό δεν είναι ασέβεια από τους κυβερνώντες, τότε τι είναι; Αν οι άθλιες συνθήκες της ζωής οδηγούν το βουβό δράμα των συνταξιούχων να μεγαλώνει μαζί με την αποστροφή τους για τη ζωή, τι να πω!

3. Το τοκογλυφικό κέρδος των Ευρωπαίων εις βάρος της Ελλάδας είναι σκάνδαλο και μεγάλη παρεκτροπή. Μετά τα αλλεπάλληλα πλήγματα, εδραιώθηκε η παθητικότητα σε έναν λαό τόσο ζωντανό όσο ο δικός μας. Τι αντίφαση! Ωστόσο, δεν πείθουν κανέναν για τα συναισθήματά τους: «Μπορώ να σας κοιτώ στα μάτια»! Γελοιότητες. Πρόκειται για πολιτικούς ιδανικούς εκπροσώπους της νέας υποτέλειας.

4. Λίγο ακόμη και η εξάρτηση του πολίτη από την παθητικότητα θα είναι ολοσχερής. Ηταν επόμενο να μπει σε τέτοια δίνη και να εγκαταλειφθεί στη μοίρα του, βλέποντας τα τεράστια και φιλόδοξα σχέδια που τον αφορούν να υποθηκεύουν τη ζωή του στο διηνεκές. Αδυνατώντας να ζήσει με αξιοπρέπεια, βλέπει τομ χρόνο του να περνά μελαγχολικά προβλέψιμος. Οσο κλείνεται στον εαυτό του, άλλο τόσο επιδεικτικά θα τον χειρίζονται και θα του φορτώνουν όσα ούτε οι ίδιοι – αριστεροί, δεξιοί και το κακό συναπάντημα – δεν φαντάζονται. Από δω και στο εξής, αν δεν μπορέσει να διαχειριστεί αυτήν την κατάσταση, όσο δίκιο κι αν έχει, δεν θα καταφέρει να προσφέρει το παραμικρό στον εαυτό του.

5. Το προφανές μάς χτυπάει την πόρτα και δεν υπάρχει λόγος για καμία ερμηνεία. Η πλήρης απώλεια της αίσθησης της πραγματικότητας εξηγεί την ακατάσχετη φλυαρία του πρωθυπουργού. Αθόρυβος όταν κλείνει τις συμφωνίες, θορυβώδης όταν συλλαμβάνει μια σκέψη για τη σωτηρία της χώρας – σκέψη τόσο πληκτικά προβλέψιμη, που ακόμα και ένα λαϊκό μέντιουμ θα τα έλεγε καλύτερα.

6. Οι πόζες είναι σε ημερήσια διάταξη από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Χαρίζουν, όπως οι καλοί χριστιανοί, τη συμπόνια τους σε αφθονία στους αδύναμους πολίτες, αφού πρώτοι εκείνοι τους ισοπέδωσαν. Το κοινό όμως στο οποίο απευθύνονται τώρα πια δεν συγκινείται από αυτούς που τους κατάντησαν πειραματόζωα. Καημένοι βουλευτές, επί Σαμαρά ζούσαν μια αθεράπευτη αλαλία. Μόλις άλλαξε η κυβέρνηση, έψαχναν μια ουρανοκατέβατη ευκαιρία για να κερδίσουν – τι άλλο – πάλι την εξουσία. Από απλή σύμπτωση, εκείνη καθόταν, ανάμεσά τους, στο διπλανό έδρανο. Ιδού ο νυμφίος. Ο Κυριάκος με το γνωστό βαθύ βλέμμα του άφησε σεμνά και ταπεινά πίσω το παρελθόν και έκανε ένα ακόμη ξεκίνημα στην καριέρα του.

7. Δεν είναι υπερβολή, το νέο μνημόνιο αποτελεί αληθινή προσβολή κατά των πολιτών. Η κυβέρνηση δεν δείχνει να υποψιάζεται το παραμικρό, σίγουρη, υπεράνω των καταστάσεων. Οι συνεχείς φιλοδοξίες της μαζί με τους Γερμανούς προστάτες της την καθιστούν ευάλωτη, παγιδευμένη σε διακανονισμούς σε σημείο υπνοβασίας. Η Ιστορία ωστόσο είναι αμείλικτη: ό,τι δίνεις παίρνεις. Μπορεί να αργήσει ακόμα ο λαός να πετάξει την παθητικότητα και το στείρο παράπονο από πάνω του, αλλά στο τέλος θα επιστρέψει στη ζωή όπως πάντα.
 rizospastis.gr