Η Αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας – Αγώνας και προοπτικές της από τον Καθηγητή Κ. Φωτιάδη στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας
Δήμητρα Σμυρνή
Μπροστά σ’ ένα πολύ πυκνό ακροατήριο, που αγκάλιασε με έντονο ενδιαφέρον την εκδήλωση που διοργάνωσαν οι Φίλοι του Βυζαντινού Μουσείου και η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας, ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και ερευνητής Κων/νος Φωτιάδης μίλησε και πάλι για το ανοιχτό ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων, που γι αυτόν είναι στόχος ζωής.
Η Ζώγια Καρακώστα, εκπροσωπώντας τους Φίλους του Βυζαντινού Μουσείου, είπε προλογίζοντας:
«Είναι η τρίτη φορά που προσκαλούμε τον κ. Φωτιάδη, ερευνητή στο χώρο του Ποντιακού Ελληνισμού. Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών εκδηλώσεων το ενδιαφέρον μας για τον Ποντιακό Ελληνισμό.
Η αναγνώριση γι αυτόν είναι αγώνας και όνειρο ζωής και άλλωστε, όπως είπε και ο ίδιος, η μνήμη είναι δύναμη και έχουμε υποχρέωση να θυμόμαστε.»
Ο Διευθυντής της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, Αντώνης Γκαλίτσιος, τονίζοντας όχι μόνο το επιστημονικό ανάστημα του ομιλητή αλλά και την υποστήριξή του στο έργο της Βιβλιοθήκης, έδωσε το λόγο στον Καθηγητή.
Ο κ. Φωτιάδης, ξεκινώντας από τον τίτλο της διάλεξής του «Θα παραμείνουμε απαθείς; Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου», αιτιολόγησε τον τίτλο, που ξεκινάει από φράση συγγραφέα της Χιλής, ευαισθητοποιημένου απέναντι στην Ποντιακή Γενοκτονία, συνεχίζοντας έτσι:
«Επειδή μπαίνουμε στο μήνα της Γενοκτονίας, το Μάιο, θεώρησα καλό να μιλήσω γι αυτήν στην πόλη που αγαπώ, την πόλη μου, τη Βέροια.
Την τελευταία πενταετία κάνουμε αγώνες και πετύχαμε την ευνοϊκή στάση απέναντι στην Αναγνώριση από έξι χώρες αλλά και από πολιτείες των ΗΠΑ και περιοχές της Αυστραλίας και του Καναδά. Είμαστε σε καλό δρόμο.»
Αντιδιαστέλλοντας την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων σε σχέση με τη δική μας Ποντιακή Γενοκτονία, ως προς το χρόνο αναγνώρισης, ο ομιλητής προσπάθησε να φωτίσει το πολιτικό τοπίο εξηγώντας τη στάση των πολιτικών απέναντί της.
«Η πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν αρνητική απέναντι στη μνήμη» είπε.
Ξεκινώντας από τη στάση του Βενιζέλου να φτάσει να προτείνει τον Κεμάλ για το Νόμπελ Ειρήνης, κάτω από πιέσεις των μεγάλων δυνάμεων, και εξηγώντας πώς οι πρόσφυγες στερήθηκαν το ποσό που αντιστοιχούσε στις περιουσίες τους μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, φώτισε και νεότερες εποχές, όπως την είσοδο της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, που ανάγκασε τις δύο χώρες να γίνουν «αδελφές», αντιμετωπίζοντας τον… από Βορρά κίνδυνο!
Αναφερόμενος και σε έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας του 1952, που διέταζε να ξεχάσουμε την Ιστορία μας προς αποφυγήν της διατάραξης των σχέσεων με την Τουρκία, ο ομιλητής πέρασε στα Σεπτεμβριανά του 1955, που αποτέλεσαν και τη ληξιαρχική πράξη θανάτου των Ελλήνων της Κων/πολης , όπως είπε.
«Η πολιτική της Τουρκοφιλίας ή της Τουρκοφοβίας επικρατεί μέχρι τις μέρες μας!» τόνισε.
Συνεχίζοντας με πολλαπλά ντοκουμέντα, προϊόντα πολύχρονης έρευνας, μίλησε για τις απόψεις ξένων επιστημόνων αλλά και για τις φωνές που ακούγονται σε ξένα κοινοβούλια και σε συνέδρια για το συγκεκριμένο θέμα.
Αφήνοντας ελπίδες για την επιτυχία του αγώνα της Αναγνώρισης, ο Καθηγητής απέδειξε και με τη χθεσινή του επιστημονική τοποθέτηση, το πάθος του για την υπόθεση αυτή, η οποία αποτελεί γι αυτόν στοχο και όνειρο ζωής.
Φωτογραφίες: faretra.info
