“Το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο”. Παρουσιάστηκαν οι θέσεις του ΚΚΕ στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας

Δήμητρα Σμυρνή

Στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας παρουσιάστηκαν από το ΚΚΕ οι θέσεις του για το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο, ένα σχολείο της θεωρίας και της πράξης.

Εισηγήτρια η Ελένη Μαυροπούλου, εκπαιδευτικός και στέλεχος του κόμματος, και συντονίστρια η Ιωάννα Σωφρόνωφ.

Με την άποψη ότι η παρουσίαση ενός θέματος δε μπορεί βέβαια να το καλύψει πλήρως, αλλά μπορεί σαφώς να δώσει δημιουργικά ερεθίσματα, η Ιωάννα Σωφρόνωφ έδωσε το λόγο στην εισηγήτρια, η οποία ξεκινώντας τόνισε πως η εικόνα που θέλησε να περάσει η Κυβέρνηση για την αρχή της σχολικής χρονιάς ήταν πολύ μακριά από την πραγματικότητα.

Τονίζοντας την αδυναμία της ελληνικής οικογένειας να αντιμετωπίσει τα έξοδα που προκύπτουν από τις σχολικές ανάγκες ενός παιδιού, πέρασε στα κενά, στις χαμένες διδακτικές ώρες, στην απάτη για μόνιμους διορισμούς, απόρροια όλα των μνημονίων που υπογράφτηκαν, για να προσθέσει επίσης την έλλειψη ενισχυτικής διδασκαλίας και την υποβάθμιση της Ειδικής Εκπαίδευσης με ανειδίκευτους καθηγητές.

Το συμπέρασμα όλων αυτών, κατά την εισηγήτρια, είναι πως η Κυβέρνηση θέλει τον ελληνικό λαό με μειωμένες απαιτήσεις στην Παιδεία.

Αντίθετα, βασικές θέσεις του ΚΚΕ πάνω στην Παιδεία είναι πως όλα τα παιδιά είναι ικανά για γνώση, πως κανείς εκπαιδευτικός δεν περισσεύει, πως το παιδί  ολοκληρώνεται μέσα στο σχολείο με βασικούς άξονες τη θεωρία αλλά και την πράξη.

Αναφερόμενη σε προσωπικότητες της Παιδείας, όπως ο Γληνός, η Αλεξίου, η Ιμβριώτη, των οποίων οι ιδέες ήταν πρωτοποριακές αλλά και επικίνδυνες για το αστικό κράτος, κατέληξε στο σχολείο, όπως το οραματίζεται το κόμμα, ένα σχολείο, όπου ο μαθητής θα έρθει σε επαφή με όλες τις μορφές του πολιτισμού, με στόχο τη γνώση και όχι την πληροφόρηση, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τις κλίσεις αλλά και την ευαισθησία του γενικότερα.

«Η πρότασή μας είναι πρωτοπόρα, γιατί δε διαχωρίζει τους μαθητές, αξιοποιώντας τις δυνατότητες όλων. Η κοινωνία έχει ευθύνη απέναντι σε όλα τα παιδιά. Το δικό μας σχολείο είναι ένα σχολείο της θεωρίας αλλά και της πράξης» είπε.

Δίνοντας το σχολείο σωστή αντίληψη της εργασίας, δημιουργεί μια εργατική τάξη μορφωμένη, όπως έδειξε η σοσιαλιστική εμπειρία, και προπαντός διαμορφώνει το μοντέλο του μαθητή που είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος.

«Νόηση και συναίσθημα, λοιπόν, σ’ ένα σχολείο της θεωρίας και της πράξης» κατέληξε η Ελένη Μαυροπούλου.

Την παρουσίαση του θέματος ακολούθησε συζήτηση, η οποία και το φώτισε πληρέστερα.