ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης
τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας
ΠΡΟΣ
τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.
Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
«Δός ἡμῖν ἐν εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ βεβαίᾳ τόν κύκλον τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ διελθεῖν».
Στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου στόν ὁποῖο εἰσήλθαμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πρίν ἀπό λίγες ὧρες ἡ ψυχή μας στρέφεται μέ εὐγνωμοσύνη πρός τόν δωρεοδότη Θεό ἀπό τόν ὁποῖο προέρχεται «πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον». Γιατί ἡ εἴσοδος στόν νέο χρόνο μᾶς ὑπομιμνήσκει τή διπλῆ δωρεά τοῦ Θεοῦ πρός τόν καθένα μας: τή δωρεά τοῦ παρελθόντος ἔτους τό ὁποῖο μᾶς ἀξίωσε νά ὁλοκληρώσουμε μέ εἰρήνη καί ὑγεία ἀλλά καί τή δωρεά τοῦ νέου ἔτους τό ὁποῖο ἡ ἀγάπη του μᾶς προσφέρει γιά νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα μας πρός τόν τελικό προορισμό τῆς ζωῆς μας, πού εἶναι ἡ συνάντησή μας μαζί του.
Γι᾽ αὐτό καί ὁλόθυμη εἶναι ἡ εὐχαριστία μας καί ἡ δοξολογία μας πρός τόν Θεό σήμερα, ἀδελφοί μου. Εὐχαριστία καί δοξολογία, γιατί παρά τίς δυσκολίες, παρά τά προβλήματα, παρά τίς ἀντιξοότητες πού μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσαμε τόν χρόνο πού πέρασε ὡς ἄτομα, ὡς κοινωνία, ὡς ἔθνος καί ὡς ἀνθρωπότητα, ὁ Θεός δέν ἀπέστρεψε τό πρόσωπό του ἀπό τῶν τέκνων του. Μᾶς διαφύλαξε κάτω ἀπό τήν κραταιά του σκέπη, μᾶς προστάτευσε μέ τή χάρη του καί δέν ἐπέτρεψε νά πειρασθοῦμε «ὑπέρ ὅ δυνάμεθα».
Εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τόν Θεό γιά τήν πατρική μέριμνά του καί τήν προστασία του, ἰδιαιτέρως καθώς ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο ὁ ὁποῖος τά τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐξελιχθεῖ σέ θέατρο πολέμων καί συγκρούσεων μεταξύ τῶν λαῶν· σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο χιλιάδες ἄνθρωποι ἔχουν ὁδηγηθεῖ μακριά ἀπό τά σπίτια καί τίς οἰκογένειές τους στούς δρόμους τῆς προσφυγιᾶς· σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο χιλιάδες ἄνθρωποι, ἄν καί παραμένουν στόν τόπο τους, ἔχουν ἀναγκασθεῖ νά ζοῦν μέ τόν φόβο καί τήν ἀγωνία τοῦ κινδύνου· σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο χιλιάδες παιδιά ἔχουν ἀναγκασθεῖ νά ζοῦν χωρίς γονεῖς, χωρίς σχολεῖο, χωρίς φροντίδα, χωρίς προοπτική καί ἐλπίδα γιά τό μέλλον· σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο χιλιάδες παιδιά ἔχουν μετατραπεῖ σέ ἀντικείμενα κάθε εἴδους ἐκμεταλλεύσεως.
Αἰσθανόμεθα εὐγνώμονες πρός τόν Θεό, γιατί παρά τίς ἀπειλές πολέμων καί ἀντιπαραθέσεων πού σοβοῦν στήν περιοχή μας μᾶς διατήρησε ἐν εἰρήνῃ. Γι᾽ αὐτό καί τόν παρακαλοῦμε θερμά νά χαρίσει στό νέο ἔτος τήν εἰρήνη καί τήν ὁμόνοια στήν κοινωνία, στήν πατρίδα μας καί στόν πολύπαθο κόσμο μας. Γιατί, ἀδελφοί μου, μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά προσφέρει τήν εἰρήνη στόν κόσμο καί στίς ψυχές μας. Μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά μαλακώσει τή σκληρότητα τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς. Μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά περιορίσει τήν πλεονεξία καί τήν ἀσυδοσία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι μέ τήν ψευδαίσθηση τῆς ἰσχύος τους, μέ τήν ἀλαζονεία τῆς ἰδεολογίας τους ἤ καί μέ τόν θρησκευτικό φανατισμό τους ἐπιχειροῦν νά ἐπιβληθοῦν στούς ἀνθρώπους, καταστρέφοντας τίς ζωές τους, γεμίζοντας μέ φόβους τίς ψυχές τους, διαλύοντας τά ὄνειρά τους, γκρεμίζοντας τήν εἰρήνη καί διασκορπίζοντας τά ἀγαθά της.
Γι᾽ αὐτό καί σήμερα, στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου, ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό νά λαλήσει ἀγαθά στίς καρδιές τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων· νά λαλήσει ἀγαθά στίς ψυχές ἐκείνων πού ἀδιαφοροῦν γιά τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τά δικαιώματά του·νά λαλήσει ἀγαθά στίς ψυχές ἐκείνων πού νομίζουν ὅτι οἱ προσωπικές ἤ συλλογικές τους διεκδικήσεις μπορεῖ νά μήν ἔχουν ὅρια.
Ἄς τόν παρακαλέσουμε νά μᾶς δώσει τήν εἰρήνη καί τήν ὁμόνοια γιά νά ἀξιοποιήσουμε τόν νέο χρόνο πού μᾶς χαρίζει σέ ἔργα ἀγαθά καί ὠφέλιμα γιά τούς ἑαυτούς μας καί γιά τόν κόσμο, γιά νά ἀξιοποιήσουμε τόν νέο χρόνο στόν ὁποῖο εἰσήλθαμε βαδίζοντας τήν ὁδό τῶν ἐντολῶν του.
Ἄς ἐπαναλάβουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, αὐτή τήν ὥρα τή δέηση τῆς Ἐκκλησίας μας πρός τόν Θεό: «Δός ἡμῖν, Κύριε, ἐν εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ βεβαίᾳ τόν κύκλον τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ διελθεῖν», καί ἄς ἐμπιστευθοῦμε τή ζωή μας καί τόν κόσμο στήν ἀγάπη του. Καί εὔχομαι ὁ νέος χρόνος νά εἶναι γεμάτος ἀπό τή χάρη καί τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ γιά ὅλους σας, γιά τήν πατρίδα μας καί τόν κόσμο.
Διάπυρος πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν εὐχέτης
Ὁ Μητροπολίτης
