Η Ομοιοπαθητική σήμερα. Οι δυνατότητες και τα όριά της – Μια άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση στο Εκκοκκιστήριο Ιδεών στη Βέροια
Δήμητρα Σμυρνή
Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα, η Κλασική Ιατρική, έχοντας πετύχει να φτάσει σε επιτεύγματα ασύλληπτα, βλέπει τώρα δίπλα της να συμπορεύεται – διεκδικώντας κι αυτή μια θέση καθόλου ευκαταφρόνητη – την Εναλλακτική Ιατρική, που ο πολύς κόσμος τη γνωρίζει με τον όρο Ομοιοπαθητική.
Τρεις γιατροί της Κλασικής Ιατρικής αλλά και της Ομοιοπαθητικής, ο Κώστας Τσιτινίδης (Ιατρός – Ακτινολόγος – Ομοιοπαθητικός), ο Γιάννης Ελευθεριάδης (Ιατρός – Αναισθησιολόγος – Ομοιοπαθητικός – Βελονιστής) και ο Γιάννης Κωνσταντάρας (Ιατρός – Γενική Ιατρική – Ομοιοπαθητικός), καλεσμένοι του Εκκοκκιστηρίου Ιδεών, φώτισαν χθες το άγνωστο σε πολλούς αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον τοπίο της Ομοιοπαθητικής, δημιουργώντας ένα έντονο ενδιαφέρον που κατέληξε σε γόνιμη συζήτηση.
Ο εισηγητές ήταν ιδιαίτερα πειστικοί, επειδή ακριβώς ξεκίνησαν όλοι από την Κλασική Ιατρική και κατέληξαν στην Ομοιοπαθητική, γνωρίζοντας σε βάθος και τις δύο εκφάνσεις της Ιατρικής.
Ο Κώστας Τσιτινίδης, ο οποίος κατάγεται και από τη Βέροια, ξεκίνησε από κάτι πολύ απλό, από την κατηγορία πως η Ομοιοπαθητική δε χρησιμοποιεί φάρμακα αλλά απλό… νεράκι(!), αποδεικνύοντας όμως μ’ ένα σχετικό video πως δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα.
Επικαλούμενος το πείραμα του Μοντανιέ, του επιστήμονα που συνέδεσε το όνομά του με τον ιό του AIDS, απέδειξε τη σχέση νερού και βιοσυχνοτήτων, τονίζοντας τη βιολογική δράση των τελευταίων.
Με λόγο περισσότερο κοντά στις όχι ικανοποιητικές επιστημονικές γνώσεις του μεγαλύτερου μέρους του ακροατηρίου του, ο Γιάννης Κωνσταντάρας επικεντρώθηκε στους όρους Υγεία – Αρρώστια – Θεραπεία.
Ο εισηγητής, ξεκινώντας από το δεδομένο ότι η Κλασική Ιατρική εξαντλεί σήμερα όλη της την επιθετικότητα στην επιφάνεια και όχι στο βάθος, χωρίς να ανιχνεύει τη ρίζα των συμπτωμάτων, επέμενε πάρα πολύ στο ότι ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μία ψυχοσωματική οντότητα και όχι ως μια κατακερματισμένη μηχανή.
«Η Ομοιοπαθητική ερευνά όλα τα συμπτώματα, σωματικά, ψυχικά και νοητικά ενός ασθενή, ο οποίος εξετάζεται ως ολότητα(…) Η Φύση θεραπεύει και η υποταγή του γιατρού στη φύση είναι το κλειδί της θεραπείας» ολοκλήρωσε ο κ. Κωνσταντάρας.
Ο Γιάννης Ελευθεριάδης, ξεκινώντας από το εντυπωσιακό «Δεν υπάρχουν ασθένειες, υπάρχουν ασθενείς», συνέχισε λέγοντας: «Η Ομοιοπαθητική είναι πιο κοντά στα πιστεύω μου(…) Η ασθένεια είναι μια κραυγή, ένας συναγερμός του οργανισμού. Είδα το μεγαλείο της Ομοιοπαθητικής, μελετώντας τον κάθε ασθενή χωριστά. Ο στόχος της είναι να ξαναφέρει τη χαμένη ισορροπία στον ανθρώπινο οργανισμό.»
«Όμως», κατέληξε ο εισηγητής, « η Ομοιοπαθητική δεν είναι πανάκεια, έχει και κάποια όρια. Όταν δε βρούμε το σωστό φάρμακο, δεν μπορούμε να επιμένουμε. Προέχει η ασφάλεια του ασθενή.»
Την εκδήλωση έκλεισε ο κ. Τσιτινίδης λέγοντας: «Η Ομοιοπαθητική είναι μια νέα φιλοσοφία, που συνεχώς κερδίζει έδαφος στον πληθυσμό. Συμπληρώνει την Κλασική Ιατρική, και βοηθά ειδικά στη θεραπεία των παθήσεων που είναι χρόνιες, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Άρα, Κλασική Ιατρική και Εναλλακτική μπορούν να συμπορευθούν, γιατί σημασία και για τις δυο έχει το πώς θα κάνουν καλά τον άρρωστο!»
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με συζήτηση στην οποία συμμετείχαν γιατροί, φαρμακοποιοί, αλλά και απλός κόσμος, που γνώριζε πολύ λιγότερο το θέμα, οδηγώντας με τις ερωτήσεις τους σε μια πληρέστερη προσέγγιση του αντικειμένου.
Φωτογραφίες: faretra.info
