Δεύτερο ζευγάρι παπούτσια και κάλτσες…γιατί τα πρώτα θα βραχούν, σάντουιτς, νερό … ένα, δύο, τρία μπουκαλάκια να ‘μαστε σίγουροι, πρώτες βοήθειες για δάγκωμα φιδιού, αδιάβροχο…μην τυχόν μας χαλάσει κατά λάθος η εκδρομή, νεκταρίνια γιατί έτσι μ’ αρέσει, φουντούκια κι αμύγδαλα γιατί έτσι πρέπει. Αυτά είναι τα απαραίτητα, μαζί με την καλή διάθεση για να επισκεφτείς και να γευτείς το πανέμορφο φαράγγι της Κράστας.
Ένα φαράγγι φωτεινό και καθαρό, με γάργαρο κρυστάλλινο νερό στο οποίο ψάχνεις αφορμή να βουτήξεις. Οι βροχοπτώσεις που προηγήθηκαν της επίσκεψης της μικρής ομάδας μας, είχαν γεμίσει την κοίτη του ποταμού ίσα για να την κάνουν πιο θελκτική μα διόλου επικίνδυνη. Η εμπειρία της διάσχισης του φαραγγιού τόνισε για μένα πόσο απομακρυνθήκαμε από τη φύση μας και πόσο εύκολα επιστρέφουμε σε αυτήν. Χρειαζόμασταν απλά ο ένας τον άλλον για να ανεβούμε ή κατεβούμε βράχους και απλά πειραζόμασταν για το πόσο μούσκεμα γίναμε. Ευεξία το κρύο νερό.
Η ομορφιά της φύσης είναι ασύγκριτη, και ο κ. Τσέχος έχει δίκιο: «Σε ένα τέταρτο είσαι στον παράδεισο», αυτό βέβαια τονίζει την απογοήτευση όταν βγαίνεις από αυτό, το Γιαννακοχώρι ασφαλώς έχει την ομορφιά του αλλά το φαράγγι έχει αειθαλή γοητεία. Σκέφτομαι ότι όσες φορές και να το επισκεφτώ, ίδιο δε θα το πετύχω! Άλλος ήλιος, άλλο φως, άλλη στάθμη νερού, άλλη θερμοκρασία, άλλη παρέα, άλλη διάθεση, κάθε φορά μια άλλη περιπέτεια. Φθινόπωρο είναι τώρα που πήγαμε, και τα φύλλα των πλατάνων επέπλεαν στο ποτάμι, και αν ήσουν τυχερός σου χάιδευαν το πόδι πριν συνεχίσουν.
Την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου, ο κ. Χρήστος Χέλμης έκανε μια εξαιρετική παρουσίαση στην αίθουσα «Βέτλανς» της μελέτης που εκπόνησε για το μπράντινγκ της πόλης. Με έκπληξη άκουσα ότι από όλους όσους ερωτήθηκαν στο πλαίσιο αυτής της έρευνας, μόνο τρεις συμπολίτες μας αναφέρθηκαν στο φαράγγι της Κράστας. Η έκπληξή μου μετατράπηκε σε ενοχή όταν συνειδητοποίησα ότι ούτε εγώ θα το είχα αναφέρει σε οποιονδήποτε λίγες μόλις ημέρες πριν. Από αυτό συμπεραίνω πως μόνο η γλυκιά επιμονή και ο πηγαίος ενθουσιασμός φίλων με ώθησαν να τους ακολουθήσω κατά πόδας. Από αυτό συμπεραίνω επίσης ότι ακόμα και εμείς που ζούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο δε γνωρίζουμε τις ομορφιές και τις δυνατότητες αξιοποίησής του.
Ως γνωστόν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα ξέρει όλα, ούτε μπορεί να τα κάνει όλα. Γι αυτόν τον λόγο ίσως θα έπρεπε να μάθουμε να δουλεύουμε λίγο πιο ομαδικά…. κάποιος ξέρει τα νερά, κάποιος την χλωρίδα, κάποιος αναρρίχηση, κάποιος πεζοπορία, κάποιος να τα προβάλει… οι συμπληρωματικές ομάδες που ζυμώνονται είναι οι αποτελεσματικές, οι ομοιογενείς συμφωνούν σε όλα, χαίρονται, και μετά βαλτώνουν.
Σε ό,τι αφορά το φαράγγι της Κράστας, εμπιστευτείτε την φύση και την ομάδα σας, άλλωστε «μια δοκιμή θα σας πείσει». Διότι απλά Κράστα go ή για τους ψαγμένους #go-krasta. Κι αν πάλι δεν είστε αθλητικός-εκδρομικός τύπος, πιείτε καφεδάκι στο Γιαννακοχώρι περιμένοντας τους υπόλοιπους.
Το φαράγγι μας περιμένει.
