Πριν από αρκετά χρόνια, στη Σύρο, μέσα σε κατάστημα ένα έμπορος μου εξήγησε ότι δεν μπορούσε να πουλήσει τα είδη του, μέχρι που σκέφτηκε να αναγράψει το όνομα του νησιού. Πουλήθηκαν στη στιγμή. Και πέρα από τις κορνίζες του, πούλησε και το άρωμα του νησιού του.
Στα συρτάρια μας, όλοι έχουμε μπρελόκ από κάποιο μέρος που επισκεφτήκαμε, και όλο και σε κάποιο μπουφάν βρίσκεται παραχωμένο ένα κουτί σπίρτα από εστιατόριο ή μπαράκι. Για να μην αναφερθώ στις πόρτες των ψυγείων που, από τα μαγνητάκια, ξεχνιέσαι, και πριν τις ανοίξεις αναπολείς την διακοπές σου και αναρωτιέσαι για πολλοστή φορά πού να κατέληξε το στρώμα θαλάσσης που σου έκλεψε ο αέρας.
Μαντέψτε όμως τί δεν θα βρείτε ούτε σε κλειδιά, ούτε σε μαγνητάκια, ούτε σε χιονόμπαλα: αναμνηστικό από τη Νάουσα!
Αναμνηστικό από τη Νάουσα, θεωρείται ασφαλώς ο Πρόσωπος, που όμως ο επισκέπτης σε περίοδο εκτός περιόδου Αποκριών δύσκολα θα αγοράσει διότι πολύ απλά δεν το γνωρίζει. Αναμνηστικό από τη Νάουσα όπως και από κάποιο άλλο μέρος μπορεί να είναι και κάποιο τοπικό προϊόν, από τις κομπόστες και τον μπάτσιο, ως τα κρασιά. Αυτά όμως καταναλώνονται και γίνονται όμορφη γευστική εμπειρία. Τί είναι αυτό που θα προκαλέσει τον ξένο όμως να συζητήσει για τη γαστρονομία μας, τα κρασιά, για το φυσικό κάλλος και την ιστορική σημασία της περιοχής ώστε και να προκαλέσει και άλλους να επισκεφτούν την πόλη και τον Δήμο μας; Το σκηνικό αυτό με κάνει να το παρομοιάζω με ένα υπέροχο ζεστό φιλόξενο σπίτι, σε ωραία τοποθεσία, με όμορφους χώρους, με παροχή ρεύματος, αλλά χωρίς διακόπτες.
Η περιοχή μας και οι άνθρωποί της, έχουν καταφέρει, θαρρώ, οι επισκέπτες να αποχωρούν με όμορφες αναμνήσεις. Πέρα όμως από τις πρώτες μέρες που θα ερωτηθούν για τα πώς πέρασαν δεν τους παρέχεται κανένα άλλο κίνητρο για να «φωταγωγήσουν» τις αναμνήσεις τους. Τίποτα δε δημιουργεί αφορμή ώστε να έρθει η συζήτηση και να μιλήσουν για τη Νάουσα. Γιατί να πρέπει να «το φέρει η κουβέντα»; Να κινηθούμε έτσι ώστε να την φέρνουμε εμείς την κουβέντα, να την προκαλούμε. Πιστεύω ότι το αναμνηστικό, το «σουβενίρ», είναι αυτός ο διακόπτης, αυτό το κάτι που θα διεγείρει το «Α! πήγατε στη Νάουσα; Πώς ήταν; Απόκριες πήγατε; Την άλλη φορά να πάμε και μαζί», ή έστω «Μα καλά πώς σας ήρθε;» και για τους πιο άσχετους: «Α! Νάουσα! Σας έκανε καλό καιρό για μπανάκι;» …δε βαριέσαι όμως, όλα αφορμή για μάθηση είναι.
Με τα σουβενίρ να ξεκινούν την κουβέντα, και τους ευχαριστημένους τουρίστες να εξιστορούν την εμπειρία της φιλοξενίας τους, θα πολλαπλασιαστούν οι πρέσβεις για όλα τα θετικά της περιοχής μας. Θα είναι σαν να έχουμε μυστικούς τουριστικούς πράκτορες. Και οι ευχαριστημένοι, είναι αυτοί που πρέπει να ακουστούν, διότι οι δυσαρεστημένοι, αν και πάντα λιγότεροι, κάνουν περισσότερο θόρυβο και αποδεδειγμένα εισακούγονται με γεωμετρική πρόοδο.
Στο κάτω κάτω, ας μάθουν όλοι ότι χάνουν που δεν ζουν εδώ. Αλλά έστω για λίγο, τα ξενοδοχεία της περιοχής μας, θα τους προσφέρουν αυτή τη χαρά…
