Όταν πέρυσι τέτοιον καιρό ο Πρωθυπουργός της χώρας ,μέσα σ’ ένα ιδιαίτερα εχθρικό Ευρωπαϊκό περιβάλλον, έθετε θέμα δημοψηφίσματος για να εκφράσει ο λαός την άποψη του για το σκληρό πρόγραμμα λιτότητας που επεβλήθη στη χώρα μας και όχι για έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ, υποστήκαμε σαν χώρα και σαν λαός ένα πολιτικό bulling που δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία της ΕΕ.
Τότε οι λαοί της Ευρώπης φώναξαν “this is a coup” μα αυτό είναι πραξικόπημα…
Όταν πέρυσι για πρώτη φορά ο Πρωθυπουργός μίλησε για την δημιουργία του μεσογειακού πόλου, από τα κράτη του νότου, στην προσπάθεια διαμόρφωσης μιας νέας αναπτυξιακής πρότασης, τότε Ευρωπαίοι πολιτικοί αλλά δυστυχώς και Έλληνες τον χλεύασαν και τον κατηγόρησαν ότι δυναμιτίζει την ενότητα της Ευρώπης διχάζοντας την σε βορρά και νότο.
Όταν πέρυσι ο Ελληνικός Λαός μέσα από το δημοψήφισμα αμφισβήτησε την πολιτική της λιτότητας, ώστε να υπάρξει μια συνολική στροφή στην Ευρωπαϊκή πολιτική και να αντικατασταθεί η λιτότητα με την ανάπτυξη, η διαίρεση με την σύγκλιση, η ανεργία με αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας και οι ατελείωτες διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες με διαφάνεια και δημοκρατία.
Τότε και ο πρωθυπουργός , ίσως δεν γνώριζε ότι συναντούσε την ιστορία που έμελλε να εκδικηθεί ένα χρόνο μετά.
Γιατί η ιστορία δεν είναι συρραφή τυχαίων γεγονότων αλλά περικλείει μια διαλεκτική σχέση με την πραγματικότητα και σχεδόν πάντα εκδικείται.
Σήμερα ένα χρόνο μετά η Ευρώπη ζει μια νέα πραγματικότητα.
Το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα με το Βrexit, αλλά ταυτόχρονα φανερώθηκε και μια βαθειά πολιτική κρίση ταυτότητας και στρατηγικής της Ευρώπης.
Το Brexit δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» αλλά το αποτέλεσμα της εκρηκτικής ανόδου της ακροδεξιάς και των εθνικιστικών δυνάμεων στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη.
Και αυτό γιατί η Ευρωπαϊκή ενοποίηση έχει πάψει εδώ και καιρό να εμπνέει τους λαούς και να αποτελεί ένα θετικό όραμα.
Το έλλειμμα της Δημοκρατίας, η εκβιαστική επιβολή αντιλαϊκών μέτρων, η καταστροφή του κοινωνικού κράτους, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τα διχαστικά διλλήματα βορρά- νότου, αποτελούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης σκέψης που οδηγεί σε εθνικό απομονωτισμό και ουσιαστικά στην διάλυση της ΕΕ.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν μισούν την Ευρώπη, μισούν αυτήν την Ευρώπη είπε ο Πρόντι ο πρώτος πρόεδρος της ΕΕ, την επόμενη του Brexit.
Ή την αλλάζουμε η την βουλιάζουμε την ΕΕ είπε ο Πιτέλα ο πρόεδρος των σοσιαλδημοκρατών της Ευρώπης.
Κατά της «διακυβερνητικής μεθόδου» εκφράστηκε και ο επικεφαλής των φιλελευθέρων Γκι Φερχόφσταντ:
«Αυτή την στιγμή καιγόμαστε» είπε «και η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι δεν θα ξεφύγουμε έτσι από αυτήν την κρίση. πρέπει να δούμε ότι οι πολίτες θέλουν μια άλλη Ευρώπη και εφ’ όσον δεν το αναγνωρίζεται, υπνοβατείτε προς την καταστροφή»…..
…..«Φθάνει πια με τις κενές λέξεις ομοσπονδοποίηση, εμβάθυνση, υλοποίηση, εφαρμογή.
Πρέπει να πάμε στις αξίες των ιδρυτών μας των εμπνευστών της ΕΕ, αυτή είναι η πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα η ποτέ. Είτε θα αλλάξει η ένωση, είτε θα πεθάνει. Αυτό παίζεται τώρα.»
Σήμερα όλες οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, εκτός από τη χώρα μας, συνηγορούν ότι πρέπει να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μέσα από βαθιές αλλαγές που θα βάλουν τέλος στην λιτότητα, αλλάζοντα ς το σύμφωνο σταθερότητας και δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη για μια νέα ατζέντα με αναφορά στην κοινωνία.
Την επομένη του Brexit ο γερμανικός τύπος έγραψε
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν βιάστηκε να μιλήσει, αλλά στο τέλος αυτά που είπε ο ίδιος και οι υπουργοί του μπορούν να συμπυκνωθούν σε μια φράση :
«Εμείς τα λέγαμε»
Πέρυσι λοιπόν τέτοιον καιρό ο Πρωθυπουργός της χώρας συνάντησε και προκάλεσε την ιστορία, γιατί η Ελλάδα και η κυβέρνηση της πρώτη και μόνη έριξε τον σπόρο της αμφισβήτησης, από αριστερή ματιά, άνοιξε τον κύκλο της προοδευτικής στροφής και η τιμωρία της λειτούργησε αντίστροφα από αυτό που επεδίωκαν οι τιμωροί.
ΑΦΥΠΝΙΣΕ….
ΤΣΑΠΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
