10ημερο ορειβατικών εξορμήσεων στα βουνά και τα ποτάμια της Πελοποννήσου – 1η εξόρμηση Χελμός Αχαϊας

Του  Αλέξανδρου  Γραμματικόπουλου

Μία  σκέψη ετών, να ανεβούμε στα  ψηλότερα  βουνά  της  Πελοποννήσου  και  να  περπατήσουμε   τους  μεγαλύτερους   ποταμούς  της  περιοχής ,  έγινε  πραγματικότητα.

Μέλη  της  ορειβατικής  ομάδας  Βέροιας  “Τοτός”,  αφού  πήραμε  την  απόφαση  της  υλοποίησης  της  σκέψης,  αρχίσαμε  το  σχεδιασμό  του  προγράμματος.

Συλλέξαμε  ιντερνετικά  και  από  διάφορα  έντυπα  τα  απαραίτητα  για  το   εγχείρημα   στοιχεία.  Μελετήσαμε  για  μέρες  τα  ορειβατικά  μονοπάτια  της  κάθε  περιοχής,  τα  υψόμετρα  των  βουνών  που  σκοπεύαμε  να  ανεβούμε  καθώς  και  τις  διαδρομές  στα  μεγαλύτερα  ποτάμια  της  Πελοποννήσου. Στο  τέλος    καταλήξαμε  σε  ένα  πρόγραμμα  καθημερινών  εξορμήσεων  που  στη πορεία   του  αποδείχτηκε  το  καλύτερο.

Το  πρόγραμμα  αυτό  περιελάμβανε:  ανάβαση   στο  βουνό   Χελμός Ν. Αχαϊας,  το πέρασμα  του Φαραγγιού  του  Βουραϊκού  ποταμού  δίπλα  στις  γραμμές  του  οδοντωτού  σιδηρόδρομου  Καλάβρυτα – Διακοπτό,  αναβάσεις  στα  βουνά  Μεγάλη  και  Μικρή  Ζήρεια  Ν.  Κορινθίας, ανάβαση  στο  βουνό  Μαίναλο  Ν. Αρκαδίας,  περπάτημα  δίπλα  και  μέσα  στα  ποτάμια  Λούσιος  Ν. Αρκαδίας  και  Νέδα  Ν. Ηλείας.

Μπορεί  το   10ήμερο  να  μη  μας    έφτασε,    ήταν  όμως  αρκετό  να  πραγματοποιήσουμε  ένα    μεγάλο  κομμάτι  της   σκέψης   εκείνης.

Ξεκινήσαμε  λοιπόν   με    διάθεση   για  το  μεγάλο  αυτό εγχείρημα   και  με  θετική  σκέψη  πως  όλα  θα  πάνε  καλά.

Φύγαμε  απο  τη  Βέροια  βράδυ  και  μετά  από  ταξίδι  ωρών  φτάσαμε  τις  πρώτες  πρωϊνές  ώρες  στην  Ηρωϊκή  και  Μαρτυρική  πόλη  των  Καλαβρύτων.

Βγήκαμε  έξω  από  τα  Καλάβρυτα   και  λίγο  πιο  πάνω   μέσα  στο  δάσος  αποφασίσαμε  να  περάσουμε  τις  υπόλοιπες  ώρες  μας μέχρι  το  ξημέρωμα.

Απλώσαμε  τους  υπνόσακούς  μας  σε  ένα  τσιμεντένιο  πλάτωμα  που  συναντήσαμε  και  ξαπλώσαμε  κάτω  από  τα  πανύψηλα  κωνοφόρα  δένδρα.

Ο ύπνος  μας  κράτησε  μόλις  2 ώρες. Το  τιτίβισμα  και  η  “φλυαρία”  των  λογής-λογής  πουλιών  του  δάσους  δεν  μας  άφησαν  να  τον  συνεχίσουμε.  Ήταν,  όμως,  ο χρόνος   της  ξεκούρασης αρκετός.

Σηκωθήκαμε  τραγουδώντας   και  αρχίσαμε  να  μαζεύουμε  τους υπνόσακους.

06.30΄ π.μ., ετοιμάσαμε  το  πρωϊνό  μας,  τσαϊ  του  βουνού – μέλι – φρυγανιές  και  αφού  το  απολαύσαμε  στον  καθαρό  αέρα  αποφασίσαμε  να  ξεκινήσουμε  την  πρώτη  μας  εξόρμηση.

Να  ξεκινήσουμε δηλ.  την  ανάβασή   μας  στην  οροσειρά  της  βόρειας  Πελοποννήσου, τα  Αροάνια  Όρη   γνωστά  σήμερα  σαν  Χελμός.

Ο  Χελμός  υψ.  2.355 μ., “Ψηλή  Κορφή”   είναι  το  τρίτο  σε  ύψος  βουνό  της  Πελοποννήσου, μετά  από  εκείνα  του  Ταϋγετου    Λακωνίας, υψ. 2.407 μ.    και  της  Κυλλήνης  ή  Ζήρεια  Κορινθίας, υψ. 2.374 μ.

Το  σημερινό   όνομα  του  βουνού, “Χελμός”, μπορεί  να  είναι  σλάβικης  προέλευσης  που  σήμαινε  “Χιονισμένο  βουνό”  ή  μπορεί, σύμφωνα  με  πληροφορίες, να  είναι  αρβανίτικης  προέλευσης  και  σήμαινε  “δηλητηριώδες  βουνό”,  επειδή  από  αυτό  πηγάζει  η  Στύγα,  το  νερό  της  οποίας  σύμφωνα  με  τους  Αρχαίους  Έλληνες  ήταν  δηλητηριώδες.

Οι  Αρχαίοι  Έλληνες  το  βουνό  το  ονόμαζαν  Αροάνια  Όρη,  που  πήρε  την  ονομασία   του  αυτή  από  τον   Αροάνιο  ποταμό  που  πηγάζει  στο  Πλανητέρο.

Αρχίζοντας , λοιπόν, την  ανάβασή  μας,  από  τα  1.100  περίπου  μέτρα  υψόμετρο,  προς  τις  κορυφές  του  Χελμού  πήραμε  το  μονοπάτι  με  την  πολύ  καλή  σήμανση :  Καλάβρυτα –Ξερόκαμπος υψ. 1.620 μ. – Χιονοδρομικό  Κέντρο    υψ. 1.700 μ.  – “Νεραϊδόραχη” υψ.  2.340 μ. –  “Ψηλή  Κορφή”  υψ. 2.355 μ.

Περπατήσαμε  ένα  μονοπάτι  που  περνά  μέσα  από  το  Αισθητικό  Δάσος  των  Καλαβρύτων  με  πλούσια  βλάστηση. Εδώ  κυριαρχούσε  εκτός  από  το  έλατο η μαύρη  πεύκη, η  αριά  και  το  πουρνάρι  που  έφτανε  μέχρι  το  ύψος  ενός   ψηλού   δένδρου.

Σε  όλη  τη  διαδρομή  μέχρι  το  Χιονοδρομικό  υπήρχαν  λάστιχα  παροχής  νερού  που  τροφοδοτούσαν  με  νερό  τις  στάνες   με  ζώα  που συναντήσαμε    πιο  κάτω.

Φτάνοντας  στη  θέση  “Βαθειά  Λάκα”,  στο  σημείο  που  βρίσκεται  το  Χιονοδρομικό  Κέντρο  των  Καλαβρύτων ,  βρήκαμε   έρημο  από κόσμο  λόγω  εποχής  τοπίο και  αντικρίσαμε   μπροστά   μας   σύγχρονες  εγκαταστάσεις  με  πολλά  κτίσματα,  πολλούς  αναβατήρες  και  δεκάδες   πίστες  χιονοδρομίας  που  αρχίζανε  από  τα  2.340 μ.  και  φτάνανε  μέχρι  τα  1.700 μ.

Μετά  από  μικρή  στάση  για  ανάσα  και  εξερεύνηση  του  χώρου  πήραμε  το  ανηφορικό  εκείνο  μονοπάτι  για  τις  κορυφές  του  βουνού  που  ξεκινούσε  από  την  αριστερή, όπως βλέπαμε, μεριά  του  Χιονοδρομικού.

Περάσαμε  από  το   εξωκλήσι  που  βρισκόταν  στο  τέλος  των  κτηριακών  εγκαταστάσεων και  στην  αρχή  του  μονοπατιού.  Ένα  πέτρινο  μικρό   εκκλησάκι  που   είχε  υπολείμματα  στολισμού  από  κάποιο  γάμο  που  τελέστηκε  κάποιες  μέρες  πρίν.

Το  βουνό  στην  ανηφορική    διαδρομή  μας  γυμνό,   με  απότομες  πλαγιές  από  την  μεριά  που  πήραμε  το  μονοπάτι  και  με καταπληκτική  όσο  ανεβαίναμε  θέα.

Βλέπαμε  από δεξιά  μας  τη “Βαθιά  Λάκα”  με  τη μεγάλη   πίστα  χιονοδρομίας  και  λίγο  πιο  πέρα  το  Ορειβατικό  Καταφύγιο   που  βρισκόταν  στα   2.100 μ. υψόμετρο.

Κάνοντας  μια  δύσκολη  ανηφορική  πορεία  φτάσαμε  στη  κορυφή  “Νεραϊδοράχη”  υψ. 2.340 μ. Εδώ  εγκαταστάθηκε  και  λειτουργεί  το   Αστεροσκοπείο  Χελμού   ή  “Αστεροσκοπείο  Αιμίλιος  Χαρλαύτης”   με   το  υπερσύγχρονο  τηλεσκόπιο  Αρίσταρχος  ( προς  τιμή  του  Αρχαίου  Έλληνα  Αστρονόμου  Αρίσταρχου )  το  μεγαλύτερο  σε  διάμετρο  σε  ολόκληρα  τα  Βαλκάνια  και  τις  χώρες  της  Ανατολικής  Μεσογείου.

Φωτογραφίες, απόλαυση  από  ψηλά  της  πολύ  όμορφης   θέας    των  γύρω  περιοχών  και  στη  συνέχεια  η   πορεία   μας   για  την  κορυφή , την   “Ψηλή  Κορφή”  υψ.  2.355 μ.

Φτάνοντας  στη  “Ψηλή Κορυφή”,  όνομα  και  πράγμα  καθώς  δεν  είναι  απλά  η  ψηλότερη  κορυφή  μόνο  του  Χελμού, αλλά  και    ολόκληρου  του  Αχαϊκού  ορεινού  Όγκου,   όλη  μας  η  προσπάθεια  αποζημιώθηκε  από  την  απερίγραπτη  εικόνα  που  αντικρίσαμε  από  ψηλά.

Βλέπαμε   τις  περισσότερες  κορυφές  του βουνού:  την  κορυφή  “Πρ.  Ηλίας”    υψ. 2.282 μ., την  κορυφή  “Γαρδίκι”   υψ. 2.182 μ.,  την  κορυφή  “Αυγό”  υψ.  2.138 μ.   και  εκείνη  με  την  ονομασία “Νησί”  υψ.  2.042 μ.

Από  το  σημείο  αυτό  βλέπαμε  τα  βουνά της  Πελοποννήσου το  Μαίναλο,  τον  Ερύμανθο, το  Παναχαϊκό. Ανατολικά  βλέπαμε  το βουνό  Κυλλήνη  ή  Ζήρεια  και  βόρεια  τον  Κορινθιακό  κόλπο  να  απλώνεται  χαμηλά   και   μπροστά  μας.

Σε  κάποιο  σημείο  μπορέσαμε  και  είδαμε  την  πανέμορφη  τεχνητή  Λίμνη   “Δόξα”

Φωτογραφίες, χάζεμα  της  θέας  από  ψηλά, ξεκούραση  και  στη  συνέχεια το  μονοπάτι  της  επιστροφής.

Ακολουθήσαμε αυτή  τη  φορά  διαφορετική  πορεία  προς  το  Χιονοδρομικό  Κέντρο. Πήραμε  δηλ.   το  μονοπάτι  που  οδηγούσε  στη  θέση  «Πούλιου  βρύση »  και  από  εκεί  στη  τοποθεσία  “Διάσελο  Αυγού”   με  το    Ορειβατικό  Καταφύγιο  Β.  Λεοντόπουλος  στα  2.100 μ. υψόμετρο.

Από  το  καταφύγιο  κάναμε   την   απότομη  κατηφορική  πορεία  ακολουθώντας  τη  διαδρομή  της  πίστας  χιονοδρομίας,  στη  “Βαθιά  Λάκα”   μέχρι  τις  εγκαταστάσεις  του  Χιονοδρομικού.

Φτάνοντας  στο  χιονοδρομικό  ξεκουραστήκαμε  λιγάκι  και  πήραμε  το  μονοπάτι  της  επιστροφής  ακολουθώντας  αντίθετα  την  πρωϊνή  μας  πορεία.

Φτάσαμε  στο  τζίπ, το  φορτώσαμε  με τα σακίδιά  μας  και  στη  συνέχεια  οδικώς  ξαναανεβήκαμε  στο  Χιονοδρομικό  όπου  και  δανυκτερεύσαμε.

Ήταν  πανέμορφα. Μπροστά  μας να  απλώνεται  ο  ορεινός  όγκος  που  περπατήσαμε  λίγες  ώρες  πριν. Παντού  επικρατούσε  ησυχία  και μοναδικοί  μας  επισκέπτες  τα  άλογα  ελεύθερης  βοσκής  που  δεν  μας  άφησαν  στην  ηρεμία  μας  την  ώρα  που  τρώγαμε.

Έτσι, τελείωσε  με  επιτυχία  η  πρώτη  μας  εξόρμηση  στα  βουνά  της  Πελοποννήσου.

Η  αυριανή  εξόρμησή  μας    έχει  προγραμματιστεί  να  είναι  πιο  χαλαρή.  Το  πρόγραμμα  περιελάμβανε  το  πέρασμα  του  Φαραγγιού  του  Βουραϊκού  ποταμού  ( οδοντωτός  σιδηρόδρομος  Καλάβρυτα-Διακοπτό ).

Φωτογραφίες Αλέξανδρος   Γραμματικόπουλος