«Πολιτεία του κατραμιού και του θυμού και του ασβέστη,
φταίμε εμείς.
Ακούστε το τρίξιμο της πόρτας.Ελάτε.»
(Ανυπόταχτη πολιτεία, Γ.Ρίτσος)
To αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία με τις όποιες ερμηνείες του είτε αυτές είναι προϊόν προπαγάνδας είτε ακουμπούν στην αλήθεια, αποτελεί νίκη των λαϊκών στρωμάτων.
Και αν κάποιους τους βολεύει να συνδέσουν το BREXIT με τον εθνικισμό και τα ξενοφοβικά σύνδρομα κυρίως, για να τo απαξιώσουν και να το προσάψουν στην ακροδεξιά, αυτό σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υιοθετηθεί από την αριστερά ως στάση…
Και μόνο η προέλευση της ψήφου που εκφράζει τη μεγάλη εργατική τάξη αναδεικνύοντας το χάσμα που τη χωρίζει από τις οικονομικές ελίτ και τους εκπροσώπους της , καταδεικνύει πως είναι βαθιά ταξική.
Είναι γι’ αυτό μαζί με τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία μια πνοή ελπίδας για το κίνημα , για όλους τους λαούς που βρέθηκαν στο δρόμο διεκδικώντας εργασία, δικαιώματα, δημοκρατία σε μια Ευρώπη όπου το όραμα της ενοποίησης των κρατών – μελών της έγινε εφιάλτης για τους λαούς τους.
Βασικό επιχείρημα της πλευράς του ΒΡΕΧΙΤ ήταν η συμπεριφορά των ηγετών της ΕΕ απέναντι στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, απέναντι φυσικά και στη δική μας χώρα. Γι’ αυτό η απόφασή τους, παρόλο που τα οικονομικά μεγέθη , το νόμισμα και άλλα πολλά μας διαφοροποιούν, βρίσκεται περισσότερο κοντά στη βούληση του κόσμου εδώ ο οποίος αγωνίστηκε και συνεχίζει να προσδοκά στην ανατροπή της Ευρώπης των ανισοτήτων, του ιμπεριαλισμού, της οικονομικής εκμετάλλευσης για μια Ευρώπη των λαών , δημοκρατική και ανθρώπινη.
Μια αίσθηση που πλανάται, θεωρώ, σε πολλούς στη δική μας χώρα και χωρίς να μπορεί ο καθένας μας ως ειδικός να αναλύσει τις επιπτώσεις του BREXIT, είναι η ικανοποίηση από το αποτέλεσμα… Σα να δυναμώνει και πάλι εκείνη η σπίθα της διεκδίκησης και ελπίδας που μας έβγαζε πριν λίγο καιρό στις πλατείες…
Και είναι πιστεύω μια αφορμή για τους λαούς να μετρήσουν το ανάστημά τους μπροστά στις χρηματοοικονομικές φούσκες των λογής τζογαδόρων των αγορών ή στους εκβιασμούς όσων συναλλάσσονται μαζί τους και να αποδείξουν ότι αυτοί αποτελούν όχι τα ενεργούμενα της Ιστορίας αλλά τους πρωταγωνιστές της.
Είναι και η αφορμή για την Αριστερά της Ευρώπης να τραβήξει μπροστά πιο διεκδικητική στο αίτημά της για μια άλλη Ευρώπη, , πιο μαχητική στην αποδόμηση της υπάρχουσας και πιο τολμηρή στην αμφισβήτησή της έχοντας σχέδιο και συμμάχους.
Αποτελεί όμως και μέγιστο καθήκον της να εμποδίσει την ακροδεξιά να χειραγωγήσει το κίνημα με τις κραυγές της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού. Η άνοδός της είναι παράπλευρη συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αυτής της Ευρώπης κι ας προσποιείται πως την εχθρεύεται. Οι δεσμοί τους είναι στενοί κι αυτό πρέπει να αναδεικνύεται.
Η ΕΕ των αγορών έκλεισε τις πόρτες στους λαούς της Ευρώπης, τους αγνόησε, τους εκμεταλλεύτηκε και τους τιμώρησε…
Αυτή η ΕΕ φαίνεται ολοένα να χάνει έδαφος και η συγκυρία αυτή είναι η πλέον κατάλληλη για την επιδίωξη θεσμικών αλλαγών και ριζοσπαστικών λύσεων…
Είναι κατάλληλη η συγκυρία για να αποδειχτεί αν μπορεί αυτή η ΕΕ να μεταρρυθμιστεί – οπότε και να διασωθεί- είτε να παραμείνει το απόρθητο φρούριο του σκληρού νεοφιλελευθερισμού-οπότε και θα συντριβεί απ’ τους ίδιους τους εξοβελισμένους λαούς…
Τουτουντζίδου Μαριάνθη
