Λίγο πριν το χάραμα της 22ας του Ιούνη το 1941 τα ναζιστικά στρατεύματα εξαπολύουν επίθεση ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία « Μπαρμπαρόσα» ξεκινάει.
Μια θηριώδης σιδερόφραχτη πολεμική μηχανή αποτελούμενη από 270 μεραρχίες, 5000 αεροπλάνα, 2000 άρματα μάχης και 1600 πυροβόλα βάζει μπρος για να τσακίσει το πρώτο εργατικό κράτος στην Ευρώπη και σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Β’ ΠΠ είχε ξεκινήσει 22 μήνες περίπου νωρίτερα με την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία την 1η του Σεπτέμβρη του 1939. Η μαύρη πανούκλα του φασισμού μολύνει την ηπειρωτική Ευρώπη. Παρά τις προειδοποιήσεις της Σ. Ένωσης προς τις κυβερνήσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας, ήδη απ’ την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933 στη Γερμανία, και τις διπλωματικές προσπάθειες να μπει φρένο στις ορέξεις του Χίτλερ, εκείνες κωφεύουν επιλέγοντας την πολιτική του κατευνασμού προσδοκώντας έτσι να σπρώξουν τη Γερμανία εναντίον της Σ. Ένωσης σε μια μάχη αλληλοεξόντωσης. Πιστεύουν πως έτσι θα πετύχαιναν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Απ’ τη μια θα τελειώσει η προσπάθεια οικοδόμησης του Σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση που αποτελούσε την ελπίδα εκατομμυρίων εργαζομένων σ’ όλο τον κόσμο κι απ΄ την άλλη θα αποδυναμωθεί η αστική τάξη της Γερμανίας στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών προς όφελος των συμφερόντων της αγγλικής και γαλλικής αστικής τάξης.
Ακόμα και την ύστατη στιγμή, τον Αύγουστο του 1939, οι ενέργειες της σοβιετικής διπλωματίας συνέτειναν στη σύναψη μιας ισχυρής αμυντικής συμμαχίας . Ο πρεσβευτής της Σ. ΄Ενωσης στο Λονδίνο , Ιβάν Μάισκι γράφει στα απομνημονεύματά του: Η καλύτερη λύση, για την οποία η σοβιετική κυβέρνηση έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια, ήταν η δημιουργία μιας ισχυρής αμυντικής συμμαχίας όλων των κρατών που δεν ήθελαν να ξεσπάσει ένας δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Αυτό σήμαινε πραχτικά τη σύναψη κατά πρώτο λόγο ενός τριμερούς συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ της Αγγλίας, Γαλλίας και ΕΣΣΔ… Το αδιάκοπο όμως σαμποτάρισμα του Τσάμπερλεν και του Νταλαντιέ οι οποίοι , όπως συχνά ανάφερα πιο πάνω ποντάριζαν σ’ έναν πόλεμο μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ οδήγησε τις τριμερείς συνομιλίες σε οριστικό αδιέξοδο…
Μπροστά σ΄ αυτό το αδιέξοδο η Σ. Ένωση προτιμά να ελιχθεί διπλωματικά ώστε να κερδίσει πολύτιμο χρόνο και να προετοιμάσει την άμυνά της απέναντι στη διαφαινόμενη φασιστική επίθεση. Υπογράφει με τη ναζιστική Γερμανία στις 23 Αυγούστου του 1939 σύμφωνο μη επίθεσης , το γνωστό σύμφωνο Ρίμπεντροπ- Μολότοφ. Το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ έγινε αιτία να εξαπολυθεί μια άνευ προηγουμένου συκοφαντική επίθεση από τα αστικά επιτελεία των δυτικών κρατών μετά το Β’ΠΠ κατά της Σ. Ένωσης κατηγορώντας την για διπλό παιχνίδι. Για το σύμφωνο μη επίθεσης γράφει ξεκάθαρα ο Μάισκι : Υπογράφοντας αυτό το σύμφωνο η σοβιετική κυβέρνηση δεν έτρεφε αυταπάτες. Ήξερε πάρα πολύ καλά πως αργά ή γρήγορα ο Χίτλερ θα της επετίθετο, αλλά πίστευε πως με το σύμφωνο αυτό θα κέρδιζε χρόνο ο οποίος θα της επέτρεπε να προπαρασκευασθεί καλύτερα για τον επερχόμενο πόλεμο. Είναι γνωστό πως το σύμφωνο της εξασφάλισε σχεδόν δυο χρόνια ειρήνης…
Στο χρόνο που κέρδισε η ΕΣΣΔ κατάφερε κάτω από την καθοδήγηση του μπολσεβίκικου κόμματος να οργανώσει συστηματικά την παραγωγή, να μεταφέρει τεράστια βιομηχανικά συγκροτήματα στα μετόπισθεν, να τα στήσει ξανά απ΄ την αρχή και να τα θέσει σε λειτουργία σε χρόνο ρεκόρ. Κατάφερε να αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό να τον εξοπλίσει κατάλληλα, να χαλυβδώσει το φρόνημα των σοβιετικών πολιτών για να αντιμετωπίσει από καλύτερες και πιο ισχυρές θέσεις την επικείμενη εισβολή.
Σε διάγγελμά του το γερμανικό επιτελείο προς τα ναζιστικά στρατεύματα με την έναρξη της επιχείρησης « Μπαρμπαρόσα» δηλώνει ρητά και κατηγορηματικά ότι τα γερμανικά στρατεύματα στο ανατολικό μέτωπο θα έπρεπε να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε μέτρο, ακόμα και κατά παιδιών και γυναικών και ότι κανένας Γερμανός που έπαιρνε μέρος στην επιχείρηση δε θα είχε καμιά ευθύνη για πράξεις βίας που θα έκανε ή θα εδιώκετο με οιονδήποτε τρόπο.
Ο όγκος της ναζιστικής πολεμικής μηχανής σε στρατιώτες και τεχνικά μέσα καθώς και οι οδηγίες του γερμανικού επιτελείου δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις των Ναζί. Στρατηγικός στόχος ήταν γι’ αυτούς η με κάθε τρόπο και μέσο συντριβή του πρώτου πραγματικού εργατικού κράτους που εμφανίστηκε στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να επιβάλουν την «Νέα Τάξη» πραγμάτων στον κόσμο. Την τάξη που επιβάλλεται με το φόβο , τη βία και τον τρόμο. Την τάξη που θέλει τους λαούς σκλάβους χωρίς δικαιώματα, αναλώσιμους έτσι ώστε να διατηρεί στο ακέραιο τα δικά της προνόμια.
Μέσα σε ενάμιση χρόνο ο σοβιετικός λαός από την άμυνα πέρασε στην αντεπίθεση και κατάφερε να κυνηγήσει και να εξοντώσει το φασιστικό κτήνος μέσα στη φωλιά του. Η συμβολή του στη Νίκη των Λαών ενάντια στο φασισμό είναι ανεκτίμητη και θα σηματοδοτεί πάντοτε τους αγώνες των εργαζομένων όλου του κόσμου για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς πολέμους φτώχεια και δυστυχία. Οι θυσίες και η προσφορά των σοβιετικών πολιτών σε αίμα δεν μπαίνουν στη ζυγαριά της Ιστορίας. Το ίδιο και οι οικονομικές θυσίες. Για να φανεί έστω και στο ελάχιστο το μέγεθος της προσφοράς της ΕΣΣΔ αρκεί να αναφέρουμε ότι οι νεκροί γερμανοί στρατιώτες που επιχειρούσαν την κατάληψη του σπιτιού που υπερασπιζόταν ο λοχίας Παβλόφ με τη διμοιρία κατά την πολιορκία του Στάλινγκραντ, ήταν περισσότεροι από τους γερμανούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν στην μάχη για την κατάληψη της Γαλλίας.
Στις μέρες μας επιχειρείται από τα αστικά επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών που την απαρτίζουν να «ξαναγραφτεί» η ιστορία του Β’ΠΠ κατά πως τους βολεύει. Επιχειρείται μια προσπάθεια να καταστεί στη συλλογική συνείδηση το ίδιο υπεύθυνος ο θύτης με το θύμα. Επιχειρείται και μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια με τα οποία έρχονται σε επαφή οι νέοι άνθρωποι να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα ώστε να γίνει έτσι ευκολότερη η χειραγώγηση τους. Παράλληλα γινόμαστε μάρτυρες της αποκατάστασης και νομιμοποίησης των δοσίλογων -συνεργατών των Ναζί , ιδιαίτερα σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης ,αλλά και της αμέριστης οικονομικής στήριξης από την πλευρά της Ε.Ε προς τη φιλοναζιστική ουκρανική κυβέρνηση.
Τούτες τις μέρες παρακολουθούμε στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Γαλλίας να έχει σπάσει το αυγό του φιδιού. Απ΄ την άλλη η γαλλική κυβέρνηση με πρόσχημα τον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας» προσπαθεί να απαγορεύσει στα γαλλικά συνδικάτα τις κινητοποιήσεις ενάντια στις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση Ολάντ. Στη Βρετανία καλούνται οι ψηφοφόροι να επιλέξουν μεταξύ της παραμονής ή όχι της χώρας τους στην ΕΕ. Στην πατρίδα μας οι θυσίες του λαού μας δεν έχουν τέλος. Η φοροαφαίμαξη συνεχίζεται μαζί με το τσάκισμα και των τελευταίων εργατικών δικαιωμάτων που απέμειναν.
Το έδαφος της Ευρώπης ζεματάει ξανά. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει Σοβιετική Ένωση. Άραγε,οι ελαφρόμυαλοι που πανηγύριζαν το 1991 με την πτώση της μπορούν και κοιμούνται ήσυχοι τώρα;
