Στο Γράμμο η ορειβατική ομάδα Βέροιας “Τοτός” – Άλλο ένα ραντεβού με την άγρια ομορφιά της φύσης

Του  Αλεξάνδρου  Γραμματικόπουλου

Η  ορειβατική  ομάδα  Βέροιας   “Τοτός”   επέλεξε   αυτή  τη  φορά  την  ομορφιά  και  τη  μαγεία  της  άγριας  φύσης  του  ορεινού  όγκου  του  Γράμμου,  ενός  βουνού  με   μεγάλη  ιστορία  πολέμων.

Έτσι  την  Κυριακή, 12-06-2016,   βρεθήκαμε  στο  χωριό  Αετομηλίτσα  που  ανήκει  στο   Νομό  Ιωαννίνων  και  βρίσκεται  στους  πρόποδες  του  πανέμορφου  Γράμμου.

Πριν  μπούμε    στο  χωριό  σταματήσαμε  για  λίγο  σε  ένα  υψωματάκι  του  δρόμου  με  σκοπό   να   αποθανατίσουμε  την  απερίγραπτη  εικόνα  που  αντικρίζαμε  μπροστά  μας.

Βλέπαμε  ένα  χωριό  σε  υψόμετρο   1.442 μ.  με  τα  σπίτια  του  να  είναι  «κολλημένα»  το  ένα  δίπλα  στο  άλλο. Σπίτια   με  κατακόκκινες  λαμαρινοσκεπές,    κτισμένα  σε  πλαγιά  και  να  έχουν  θέα    από  τη  μια  μεριά  τα  πανέμορφα   δάση  της  περιοχής  και  από  την  άλλη  την  άγρια  ομορφιά  του  βουνού  με  τις  πολλές  κορυφές  του,  τα  πολλά  τρεχούμενα  νερά  του  και  τους  καταπράσινους,  αυτή  την  περίοδο, βοσκότοπους.

Μπήκαμε  στη  συνέχεια  στο  χωριό  και  ανηφορίζοντας  το  πλακόστρωτο   δρομάκι  του  φτάσαμε    στο  τελευταίο   σπίτι  με  το  χαρακτηριστικό  βράχο  που  «ξεφυτρώνει»  δίπλα  του  και  την  Ελληνική  σημαία  να  κυματίζει  στο  ψηλότερο  σημείο  του  χωριού.

Εκεί  που  ετοιμαζόμασταν  για  την  ορειβατική  μας εξόρμηση,  μας  πλησίασε  ένας   ηλικιωμένος  κάτοικος  της  περιοχής. Αφού  μας  «περιεργάστηκε»   μας  ρώτησε,  όλο   περιέργεια  για  να  μάθει  ποιοι  είμαστε,  από πού  ήρθαμε  και  ποιος  ήταν  ο  σκοπός  της  επίσκεψής  μας  στο  χωριό.

Του  είπαμε  πως  είμαστε  ορειβάτες, πως  αγαπάμε  το  βουνό,  πως  ήρθαμε  από  Βέροια  και  πως  έχουμε  σκοπό  να  ανεβούμε  στις  κορυφές  του   Γράμμου. Κοιτώντας  τον  76 χρονο  αρχηγό  μας,  τον  Τοτό,  μουρμούρισε  με  απορία : «Μπράβο  κουράγιο  ;;!!! ».

Ετοιμαστήκαμε  και  ξεκινήσαμε  την  ανηφορική  πορεία  μας  με  την  ευχή :  «Στο  καλό !!!»  του  ηλικιωμένου  με  τη  μαγκούρα.

Ο  καιρός  καταπληκτικός. Ο ουρανός  καταγάλανος  και  ο  ήλιος  μόλις  άρχιζε  να  κάνει    την  εμφάνισή  του.

Πήραμε  το  ανηφορικό  μονοπάτι  που  οδηγούσε  στη  βάση  της  κορυφής  «Κιάφα»  ( υψ. 2.395 μ. ). Η  θέα  καταπληκτική, εικόνες  που  μας   μάγευαν.

Μπροστά  μας  η  «Κιάφα», αριστερά  μας   οι  κορυφές :  « Περήφανο »  ( υψ. 2.444 μ. ),   « Γκέσος »  ( υψ. 2.166 μ )  με  το   «Μνημείο»   και  πίσω  μας  το  χωριό  με  το  καταπράσινο  δάσος  του. Πιο  πέρα,  στο  βάθος,  αντικρίζαμε  τον  Σμόλικα  και  την  οροσειρά  της  Τύμφης.  Τα  μάτια  μπορεί  να  ξεχνάνε, οι εικόνες   όμως  αποτυπωμένες  στο  μυαλό … ποτέ.

Φτάνοντας  στη  βάση  της  «Κιάφα» κάναμε  αριστερά  ακολουθώντας  το  μονοπάτι  που  οδηγούσε  προς  «Περήφανο». Κάθε  βήμα  μας  και  ένα  σημάδι  πολέμων.  Σκουριασμένα  υπολείμματα  οβίδων, κομμάτια  από  σφαίρες  κ.α. σκορπισμένα  παντού  σου  θύμιζαν  τις  μάχες  που  γίνανε  στην  περιοχή.

Πλησιάζοντας  στη  βάση  του  «Περήφανου»  κάναμε  δεξιά  ακολουθώντας  το  μονοπάτι  που  οδηγούσε  προς  την  ψηλότερη  κορυφή  του  Γράμμου, την  «Τσούκα  Πέτσικ »  γνωστή  σήμερα  σαν  « 2520 »   θυμίζοντας   το  υψόμετρο ( « Τσούκα  Πέτσικ »  η παλιά  του ονομασία,  Τσούκα= κορυφή  και  Πέτσικ  πρέπει  να  ήταν  το  όνομα ή το επώνυμο  κάποιου  τσοπάνου της  περιοχής  εκείνης ).

Εδώ  η  εικόνα  διαφορετική. Πολύχρωμα  λουλούδια  που  κάνανε  την  εμφάνισή  τους  ξεπροβάλλοντας    μέσα  από  τα  καταπράσινα  χόρτα  και  σε  πολλά  σημεία   χιόνια.

Από  τη  μια  μεριά  του  μονοπατιού  βλέπαμε  το  ορεινό  χωριό  Πληκάτι  του  Νομού  Ιωαννίνων  «πνιγμένο»  μέσα  στο  δάσος  και   το  ρέμα  που  με  τα  νερά  του  τροφοδοτεί  τον  Γοργοπόταμο.

Από  την  άλλη  βλέπαμε   το  ορεινό  χωριό  Γράμμος  ( ή  Γράμμουστα )   με  τα  ρέματα  των  πηγών  του  Αλιάκμονα  καθώς  και  άλλες  περιοχές  του  Νομού  Καστοριάς.

Μετά  από  ανηφορική  πορεία  4 ωρών  και  15΄  από  την  Αετομηλίτσα  φτάσαμε  στην  κορυφή  «Τσούκα  Πέτσικ» ή «2520». Συναντήσαμε  ορειβάτες  από  τα  Ιωάννινα  που  κατηφόριζαν  ακολουθώντας  την  αντίθετη  από  τη  δική  μας  πορεία.

Πριν  αρχίσει  η  ομίχλη  να  καλύπτει  την  γύρω  θέα, προλάβαμε  και  είδαμε  από  ψηλά  την  ομορφιά   πολλών  περιοχών  μαζί.   Περιοχές  της  Αλβανίας  με  τα  χωριά  της, περιοχές  του  Νομού  Καστοριάς,  περιοχές  του  Νομού  Ιωαννίνων. Προλάβαμε  και  είδαμε  την  κάθε  μια  με  την  ξεχωριστή  και  μοναδική  ομορφιά  της.

Την  κορυφή  άρχισαν  να  επισκέπτονται  και  άλλοι  ορειβάτες  που  ερχόντουσαν  από  διάφορες  περιοχές  και  ανηφόριζαν  από  διαφορετικά  σημεία  του  ορεινού  όγκου.  Το  «2520»  άρχισε  να  γεμίζει  από  πολυχρωμία  ενδυμάτων  και  από  φωνές  χαράς,  φωνές  επιβράβευσης  του  κατορθώματος. Κανονικό  πανηγύρι.

Πιο  πέρα,  στο  μονοπάτι  που  οδηγούσε  από  την  κορυφή  προς  το  χωριό  Γράμμο  ( ή  Γράμμουστα ),  είδαμε  καμιά  30  με  40  άτομα  να  κατηφορίζουν.  Ρωτώντας  μάθαμε  πως  ήταν  μέλη  του  ΚΚΕ  που  είχαν, πριν  φτάσουμε  εμείς, μια  εκδήλωση  στην  κορυφή.  Είδαμε  και  την  «σφραγίδα»  τους  στο  κολωνάκι  του  τριγωνομετρικού.

Το  ψιλόβροχο  άρχισε  να  μας  «συντροφεύει »   στην  κορυφή.  Μετά  από  40 λεπτη  ξεκούραση,  πήραμε  το  μονοπάτι  του  υπόλοιπου  κομματιού  της  διαδρομής.

Η  πορεία  μας : «Τσούκα  Πέτσικ» ή  « 2520 »  –  «Περήφανο» ( υψ.  2.444 μ.) – «Μνημείο»  ή « Γκέσος »  ( υψ. 2.166 μ.»   πραγματοποιήθηκε  συντροφιά  με  την  ομίχλη  που  τη  μια  άνοιγε  και  την  άλλη  πύκνωνε.

Σε   2 ώρες  πορείας  από  την  κορυφή  φτάσαμε  στο  «Μνημείο». Φωτογραφίες, ανάγνωση  των  όσων  ήταν  γραμμένα  στις  μαρμάρινες  πλάκες  του  μνημείου,  ξεκούραση  και  ξεκίνημα  για  την  Αετομηλίτσα.

Φτάνοντας  στο  χωριό,  άλλη  μία   ορειβατική  εξόρμησή  μας  έφτανε  στο  τέλος  της. Έχει  γραφεί  πλέον  στο  βιβλίο  των   πορειών – εξορμήσεών    μας  στα  βουνά  της  Ελλάδας.

Απολογισμός :

Διαδρομή :  Αετομιλήτσα ( υψ. 1.442 μ. ) – κορυφή « Τσούκα  Πέτσικ  »  ή  « 2520» – κορυφή  «Περήφανο»  ( υψ. 2.444 μ. )  –  κορυφή  «Μνημείο»   ή  «Γκέσος »  ( υψ. 2.166 μ. ) –  Αετομηλίτσα.

Υψομετρική  διαφορά  1.600 μ. ( με το  ανεβοκατέβασμα  των  κορυφών  της  διαδρομής ).

Απόσταση  24 χλμ. σε  8,5  ώρες  ( συνολικός χρόνος )

Φωτογραφίες:  Αλεξάνδρος  Γραμματικόπουλος  και  Θανάσης  Συργιάννης