Δήμητρα Σμυρνή
Η 17χρονη Λητώ Πετκάρη ήρθε από τη Βουδαπέστη στη Βέροια, εφαρμόζοντας ένα δεκαπενθήμερο πρόγραμμα του Σχολείου της, του Σχολείου Waldorf, με θέμα τον εθελοντισμό.
Η νεαρή μαθήτρια, η οποία πρέπει να σημειωθεί ότι πέρυσι συμμετείχε στη Βουλή των Εφήβων, φιλοξενείται στην Ελλάδα από την Αναπληρώτρια Καθηγήτρια της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, Ελένη Παπαδοπούλου, η οποία ανήκει σε μεγάλη εθελοντική ομάδα της Βέροιας, με προσφορά καθημερινού έργου από την αρχή της εγκατάστασης των προσφύγων στο Στρατόπεδο «Αρματολού Κόκκινου».
Η μαθήτρια αλλά και η δασκάλα στο ρόλο του Μέντορα, στη σχέση αυτή Παιδείας και εθελοντισμού, μίλησαν στη faretra για την ιδέα του εθελοντισμού, για την πρακτική εφαρμογή του στα σχολεία, και για την κοινή εμπειρία που προέκυψε από το Στρατόπεδο της Βέροιας.
Η Λητώ Πετκάρη, η οποία πριν λίγες μέρες οργάνωσε μαζί με την κ. Παπαδοπούλου, πέρα από άλλες δράσεις, και μια βραδιά jazz για τους πρόσφυγες, μίλησε για την ιδιαιτερότητα του σχολείου της, για τον εθελοντισμό, όπως τον αντιλαμβάνεται η ίδια, και για το πώς αντιμετώπισαν οι πρόσφυγες την προσφορά ειδικά της ψυχαγωγίας.
Για το σχολείο της είπε:
Το σχολείο Waldorf είναι ένα ιδιωτικό εναλλακτικό σχολείο, το οποίο αναπτύσσει ανάμεσα στα άλλα πολύ ενδιαφέροντα προγράμματά του κι αυτό του εθελοντισμού.
Για τον εθελοντισμό:
Ο εθελοντισμός για μένα είναι προσφορά στο συνάνθρωπο, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, προσπαθώντας να νιώσω τον πόνο του, να μπω στη θέση του, και να το αποφασίσω μόνη μου να το κάνω, όχι να με πιέσει κάποιος να το κάνω.
Για την πρακτική εφαρμογή του εδώ:
Δεν είχα ανάλογη εμπειρία, όταν ήρθα, και ήμουν διατεθειμένη να κάνω τα πάντα, όπως θα μου το ζητούσαν. Μάλιστα είχα ιδιαίτερο ενθουσιασμό, χωρίς να ξέρω ότι θα προέκυπταν δυσκολίες στην πράξη. Οι δυσκολίες ήταν οργανωτικού και γραφειοκρατικού χαρακτήρα. Στεναχωρήθηκα, γιατί η διάθεσή μου για προσφορά ήταν πολύ μεγάλη και ο χρόνος μού φάνηκε τόσο μικρός.
Για τη συγκεκριμένη προσφορά και τη μορφή που πήρε:
Προσφέραμε υλική βοήθεια, ταξινόμηση των ειδών, οργάνωση της διδασκαλίας της γλώσσας, ελληνικής, αγγλικής και αραβικής, στους πρόσφυγες. Σημαντικό ήταν ότι έπρεπε, σύμφωνα με το πρόγραμμα, να αναλάβω μια οικογένεια ή ένα άτομο και να δω από πιο κοντά τις ανάγκες της, ή του ατόμου, και να τα καταγράψω στο ημερολόγιό μου, για να τα μεταφέρω στο σχολείο μου, όπως επίσης τα συναισθήματα, τα οποία, όσα βίωσα, μου προξένησαν. Όλα αυτά, βέβαια, πάντα με τη βοήθεια της κ. Παπαδοπούλου.
Για τη μορφή ψυχαγωγίας, που προσφέρθηκε, και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε από τους πρόσφυγες, πρόσθεσε:
Πιστεύω ότι άρεσε. Ίσως οι περισσότεροι να μην πήγαιναν στη χώρα τους ν’ ακούσουν jazz, αλλά πιστεύω ότι κατάλαβαν τις προθέσεις μας. Θέλαμε να τους πούμε « είμαστε εδώ και σας προσφέρουμε ό,τι έχουμε, σας προσφέρουμε χαρά, πέρα από τα απολύτως απαραίτητα.»
Υπήρχε μια μικρή μπάντα από τη Θεσσαλονίκη – στην οποία συμμετείχε και ο πατέρας μου- που έπαιξε και συνόδεψε την τραγουδίστρια, που τραγούδησε στα αγγλικά, κι εγώ τραγούδησα ένα τραγούδι στα αραβικά, που πιστεύω πως συγκίνησε ιδιαίτερα, γιατί το είδαμε, και εγώ και όλη η μπάντα, στις πολύ θερμές εκδηλώσεις των προσφύγων, όταν τέλειωσε η εκδήλωση.
Για το πώς θα λειτουργήσει η μεταφορά της εμπειρίας της από την Ελλάδα στο σχολείο της και στη χώρα της, η Λητώ Πετκάρη ήταν πολύ επιφυλακτική:
Η Ουγγαρία έχει δηλώσει ότι είναι αρνητική απέναντι στους πρόσφυγες. Και το σχολείο μου ήταν αρχικά αρνητικό σ’ αυτό το συγκεκριμένο project. Δεν ξέρω πώς θα λειτουργήσει η εμπειρία που θα μεταφέρω, για μένα όμως ήταν μια σημαντική εμπειρία.
Η κ. Ελένη Παπαδοπούλου είπε για τον τρόπο που προέκυψε η συγκεκριμένη δράση, που την έφερε κοντά στην Παιδεία και στον εθελοντισμό:
Όταν τα πράγματα στην Ειδομένη έφτασαν στο απροχώρητο και δημιουργήθηκε από τα πρώτα Κέντρα η Δομή φιλοξενίας στο Στρατόπεδο στη Βέροια, η άτυπη εθελοντική ομάδα στην οποία ανήκω, ζήτησε μέσω του fb συνδρομή από οποιονδήποτε είχε τις ίδιες με μας ανησυχίες πάνω στο Προσφυγικό. Μέσα από την ένθερμη ανταπόκριση του κόσμου, προέκυψε και ένα τηλεφώνημα, αυτό από τη μητέρα της Λητούς, η οποία ζήτησε να προσφέρει και η Λητώ την εθελοντική της εργασία και έπεισε και το σχολείο της για το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Ως εκπαιδευτικός είδε τη συγκεκριμένη συνεργασία έτσι:
Ως εκπαιδευτικός θεωρώ ότι σε τόσο σημαντικά θέματα, όπως ο εθελοντισμός, θα πρέπει να υπάρχει ευαισθητοποίηση και μέσα από την εκπαίδευση. Θέλω το εκπαιδευτικό σύστημα να δίνει ερεθίσματα στα παιδιά. Πιστεύω ότι τα παιδιά κερδίζουν έναν μεγάλο πλούτο απ’ αυτήν την εμπειρία, πόσο μάλλον, όταν το κάνουν εθελοντικά. Δυστυχώς τα δικά μας παιδιά δεν έχουν την ανάλογη ευκαιρία.
