Το Μάη του ’65 ο γιατρός Ερνέστο Σέρνα, γνωστός ως Τσε Γκεβάρα, παραιτείται από Υπουργός Βιομηχανίας και Διοικητής της Τράπεζας της Κούβας, παραιτείται από το βαθμό του Κομαντάντε και εγκαταλείπει την Αβάνα.
Μετά από πολλούς μήνες μαθεύτηκε πως με λίγους συντρόφους του βρέθηκε στο Κογκό, στο πλευρό του αξέχαστου Πατρίς Λουμούμπα, για να οργανώσει το αντάρτικο σ’ αυτήν την πολύπαθη χώρα της Αφρικής.
«Αισθάνομαι – έγραψε στον πατέρα του – τα πόδια μου πάλι στα πλευρά του Ροσινάντη (του αλόγου του Δον Κιχώτη) και σαν αυτόνε ξαναπαίρνω τους δρόμους, με την ασπίδα μου στο χέρι.»
Τον Οκτώβριο του 1966, με εξήντα συντρόφους του ξεκίνησε για τη Βολιβία, για να δημιουργήσει έναν επαναστατικό στρατό, με στόχο να απελευθερώσει όλη τη Νότια Αμερική.
Μετά από ένα χρόνο, τα τσανάκια του δικτάτορα Μπαριέντα, αφού εξόντωσαν τους συμπολεμιστές του, τραυματισμένο βαριά τον εξετέλεσαν.
Προσέξτε, μιλάω για την 71η επέτειο όχι από το θάνατο του Τσε Γκεβάρα, αλλά από τότε που παράτησε όλα τα αξιώματα ΑΥΤΟΣ, για να αποδοθεί σ’ έναν αγώνα, που θα μπορούσε να είναι έναυσμα για μια εκκίνηση μέσα στο βορβορώδες παρόν μας.
Υ.Γ «Να με θυμάστε που και που» έλεγε ο «Τσε» στους δικούς του.
Πυθαγόρας Ιερόπουλος
