Την αποχαιρετήσαμε σήμερα. Όλοι εμείς, που είχαμε τη χαρά να τη γνωρίσουμε ως συνάδελφοι, ως φίλοι, ως συμπολίτες.
Η Μαίρη δε γεννήθηκε στη Βέροια, αλλά στη Νεάπολη της Κοζάνης. Είχε όμως την ικανότητα να ριζώνει και να ανθίζει καρποφορώντας και μακριά από τα πατρικά χώματα, με τη διάθεση του ανθρώπου, που νιώθει όλον τον κόσμο πεδίο προσφοράς και δημιουργίας.
Τη γνωρίσαμε στο σχολείο, στο Φιλίππειο 1ο Γυμνάσιο της Βέροιας. Δίδασκε Μαθηματικά. Κι όμως, πέρα από το αντικείμενό της που αγαπούσε και κατείχε, μάς εντυπωσίαζε πάντα, ειδικά εμάς τους φιλολόγους, η αγάπη της 
για τη Λογοτεχνία και την Ιστορία, και ιδιαίτερα την Τοπική Ιστορία. Ατέλειωτα τα διαβάσματά της και ατέλειωτες οι συζητήσεις μας.
Με τους μαθητές της προσηνής, γεμάτη κατανόηση, χωρίς να δημιουργεί το αίσθημα του φόβου, που το ίδιο το μάθημα προκαλεί από τη φύση του στους περισσότερους μαθητές. Και το σπουδαιότερο, ήξερε καλά όλους τους μαθητές της, όχι μόνο τις ικανότητες ή τις μαθησιακές αδυναμίες τους, αλλά το περιβάλλον τους, την οικογενειακή παθογένεια που ίσως υπήρχε, ενημερώνοντας το σχολείο και βοηθώντας προσωπικά με πολλούς τρόπους, ακόμη και οικονομικά, αν χρειαζόταν . Κι όλα αυτά αθόρυβα…
Με μας, τους συναδέλφους της, πάντα δίπλα μας, να χαίρεται με ανοιχτή καρδιά τη χαρά μας, και να μοιράζεται τη λύπη μας στοργικά.
Όλα γι αυτήν είχαν μια λύση. Όπως τα μαθηματικά προβλήματα, έτσι και τα προβλήματα της ζωής είχαν πάντα γι αυτήν τη λύση τους, λύση ρεαλιστική αλλά και αποτέλεσμα λαϊκής θυμοσοφίας, παντρεμένης με τα φιλοσοφικά της διαβάσματα.
Εξαιρετική σύζυγος και μητέρα απέραντα τρυφερή. Είχε μιαν έγνοια αλλιώτική για τη μοναχοκόρη της την Ελένη, προβλέποντας τα πάντα που θα μπορούσαν να απειλήσουν το παιδί της, δίνοντας τα πάντα, για να της εξασφαλίσει όχι τα τυπικά εφόδια αλλά την αρματωσιά της ζωής, και κάνοντας σχέδια για το μέλλον της πάντα μ’ ένα ονειροπόλο χαμόγελο.
Κι όταν αργότερα έφυγε από το σχολείο, δεν εγκατέλειψε τη δράση, την αγάπη για τον άνθρωπο. Μαθήματα στα παιδιά της “Πρωτοβουλίας για το Παιδί”, στήριξη του φορέα με κάθε τρόπο, αγάπη και ενεργή συμμετοχή στη Δημόσια Κεντρική βιβλιοθήκη της Βέροιας, στης οποίας το Διοικητικό Συμβούλιο υπήρξε Αντιπρόεδρος.
Η Μαίρη Αδαμοπούλου- Χαραλαμπίδου έφυγε από τη ζωή στα 69 της χρόνια. Εκείνο, που μπορούμε να πούμε όσοι τη γνωρίσαμε, είναι πως είχε το χάρισμα να βιώνει τη ζωή μέσα από την ωραιότερη έκφρασή της, την αγάπη, την αγάπη για τον άνθρωπο.
Επιτρέψτε μου τη συγκινηση.
Δήμητρα Σμυρνή
