“90 Χρόνια Χατζιδάκις – Θεοδωράκης”. Μια μουσική παράσταση ποιότητας από το “Μονόγραμμα”, χθες στο Χώρο Τεχνών στη Βέροια

Δήμητρα Σμυρνή

Μια μουσική παράσταση προσεγμένη και δουλεμένη στη λεπτομέρεια ήταν η παράσταση  που ανέβηκε χθες στο Χώρο Τεχνών, αφιερωμένη αυτήν τη φορά στους δύο μεγάλους μουσικούς ποταμούς της Ελλάδας, το Χατζιδάκι και το Θεοδωράκη, που πορεύονταν παράλληλα, με αντιθέσεις και ομοιότητες, για να χυθούν μαζί στην ίδια ελληνική μουσική θάλασσα.

Η δίωρη μουσική παράσταση, υπό την αιγίδα του Δήμου της Βέροιας και της ΚΕΠΑ, ήταν μια ευγενική προσφορά από το “Μονόγραμμα” στο Σωσσίδειο Γηροκομείο της Βέροιας, στο οποίο διατέθηκαν τα έσοδα της εκδήλωσης.

Το Οργανικό Φωνητικό Σύνολο “Μονόγραμμα” δείχνει για τρίτη χρονιά τη δουλειά του, μια δουλειά που τη χαρακτηρίζει η συνέπεια και η σοβαρότητα.

Και φέτος,  μπροστά σ’ ένα πολυπληθές κοινό και με παρούσες τις Αρχές, απέδειξε και πάλι έμπρακτα πως η Τέχνη αγκαλιάζει τον άνθρωπο και του προσφέρεται απλόχερα.

Η Πρόεδρος του Γηροκομείου κ. Χατζηευστρατιάδου – Μούρτζιου, χαρούμενη για την πορεία του ιδρύματος, που ανακαινίστηκε χάρη στη στήριξη των συμπολιτών και των Αρχών, κατέληξε λέγοντας πως η Διοίκηση δεν αφήνει να πάει χαμένο το παραμικρό από τη βοήθεια του κόσμου, φιλοδοξώντας να μετατρέψει το ίδρυμα σ’ έναν ιδανικό οίκο ευγηρίας.

Για την αγάπη που συνδέει όλα τα μέλη του Μονογράμματος με τη Μουσική μίλησε η Πρόεδρός του, Αλέκα Βαφείδου, αλλά και για την αφετηρία του πριν τέσσερα χρόνια και για τους στόχους του. «Στα δύσκολα χρόνια που βιώνουμε αναζητούμε διέξοδο στην Τέχνη και τον Πολιτισμό. Με τη Μουσική και το τραγούδι λοιπόν μεταφέρουμε μηνύματα αισιοδοξίας και αξιών ζωής» είπε.

Η βραδιά, που στηρίχτηκε όχι μόνο στη Μουσική αλλά και στο Λόγο, έκανε δύο μικρά πορτρέτα των δημιουργών με κείμενα προσεγμένα και έξυπνα, που χωρίς να βαρύνουν την ατμόσφαιρα έδωσαν εκείνα τα στοιχεία που ήταν απαραίτητα, για να οδηγήσουν το κοινό στην ιδιαιτερότητα του καθένα, αλλά και στην εποχή που επηρεάζει μοιραία και τους δυο, με τα δραματικά γεγονότα που τη σφραγίζουν.

Τα κείμενα αποδόθηκαν από τη Νανά Γιαννοπούλου και το Δημήτρη Ερατεινό εύστοχα και με έντονη θεατρικότητα από τον δεύτερο, που τα έκαναν ακόμη πιο ενδιαφέροντα.

Η Ορχήστρα, αποτελούμενη από τους: Αντώνη Σαρακατσιάνο – πιάνο, Γιάννη Στέφανο Βλάχο – βιολί, Λευτέρη Καραγιάννη – κλαρινέτο, Κώστα Παπαδόπουλο –μπουζούκι, Μαριάννα Τσιάνου – τσέλο, Γεωργοπούλου Σίσσυ – φλάουτο, Κων/νο Πρόιο – κιθάρα κλασική, Γεωργία Γιαμουζή – κιθάρα ακουστική και Δάνη Κουμαρτζή –κοντραμπάσο, πότε παίζοντας μόνο ορχηστρικά και πότε συνοδεύοντας τη Χορωδία ή τους σολίστ στο τραγούδι, κέρδισε τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή.

Η Χορωδία του Μονογράμματος, με τη συνοδεία κάποιες φορές τη παιδικής Χορωδίας της ΚΕΠΑ -που ήταν μια πολύ δροσερή πινελιά- ερμήνευσε τραγούδια αγαπημένα πάντα με επιτυχία, αποτέλεσμα ολοφάνερα επίπονης προετοιμασίας.

Οι τέσσερις σολίστ, με πρώτο τον Κων/νο Τσαχουρίδη – που οι ερμηνευτικές του ικανότητες δεν εκπλήσσουν πια, γιατί θεωρούνται δεδομένες-  και με τους υπόλοιπους τρεις, τον Δημήτρη Ερατεινό, τη Μαίρη Δούτση και τη Βασιλική Μπαξεβανίδου, κυριολεκτικά γοήτευσαν το κοινό, κάνοντάς το άλλοτε ν’ ακούει και τις περισσότερες φορές να τραγουδά μαζί τους.

Όμως, τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα είχε φτάσει ως εδώ, αν δεν υπήρχε πίσω τους ο Πέτρος Ρίστας, που έκανε μια σύνθετη και μελωδικότατη ενορχήστρωση, διευθύνοντας ταυτόχρονα την Ορχήστρα και τη Χορωδία. Αναμφισβήτητα ήταν η ψυχή της εκδήλωσης.

Τα κομμάτια, εξαιρετικές επιλογές, που πλημμύρισαν το χώρο -γυρίζοντάς μας χρόνια πίσω, τότε που η ποιότητα στη Μουσική ήταν συνυφασμένη με τις προσωπικές αλλά και με τις  κοινωνικοπολιτικές αναζητήσεις και αγωνίες-  άλλοτε νοσταλγικά, άλλοτε παθητικά, ανάλαφρα ή του καημού, σίγουρα όμως πάντα βαθιά ελληνικά, μας ταξίδεψαν για δύο ώρες σε πολιτείες του νου και της καρδιάς και μας πήγαν -άλλοτε με φωνές κι άλλοτε μόνο ορχηστρικά- με «το βαλς των χαμένων ονείρων» μέχρι τη «γειτονιά των αγγέλων»…

Φωτογραφίες: faretra.info