Η ορειβατική ομάδα Βέροιας “Τοτός” στη μαγευτική φύση του Βόρα και στην κορυφή “Κουκούρου”

Αλέξανδρος Γραμματικόπουλος

Κυριακή, 17-04-2016. Νομός  Πέλλας, ορεινός όγκος  Βόρα, κορυφή  «Κουκούρου».

Η ορειβατική ομάδα Βέροιας  «Τοτός»  βρεθήκαμε  την Κυριακή 17 – 04 – 2016  στο  Νομό  Πέλλας  με  σκοπό  να  ανηφορίσουμε   προς  την  κορυφή  «Κουκούρου»,  μία  από  τις  δεκάδες  και  πλέον    κορυφές  του  ορεινού  όγκου  του Βόρα.

Αποφασίσαμε   να  εξορμήσουμε    στα  βουνά  του  Νομού  Πέλλας,  ενός  Νομού   που  έχει  το  χάρισμα  να  προσφέρει  στον  επισκέπτη  τη  δυνατότητα  για  διάφορες  δραστηριότητες  ανάλογα  με  τις  απαιτήσεις   του  καθένα  ξεχωριστά.

Επιλέξαμε,  λοιπόν,   τον  ορεινό  όγκο  του  Βόρα  με  τη  μαγευτική  του  φύση, που  αυτή  την  εποχή  σου  προσφέρει  απερίγραπτες  εικόνες. Το  βουνό  με   τις  πολλές  δεκάδες  κορυφές  του,  τα  πολλά  φαράγγια του  και  τα  εκατοντάδες  μονοπάτια  που  οι  τοπικοί  σύλλογοι  φρόντισαν  να  σηματοδοτήσουν  με  όσο το δυνατόν  καλύτερο τρόπο.

Φτάσαμε   πρωϊ   στο  χωριό   Πρόμαχοι  Αριδαίας  και  προχωρήσαμε  μέχρι  το  Δημοτικό   χώρο  Αναψυχής   που  βρίσκεται  κοντά  στην εκκλησία   της  Αγ. Παρασκευής  και  δίπλα  ακριβώς  στο  ρέμα  με  τα  πολλά  τρεχούμενα  νερά  του.

Αφήσαμε  το   4Χ4   στο  χώρο  αναψυχής (  υψόμετρο  300 μ. )  και  αφού  ετοιμαστήκαμε, 3  άνδρες  και  μία  γυναίκα, πήραμε  το  ανηφορικό  μονοπάτι,  με  πολύ  καλή  σήμανση  (  κίτρινο  χρώμα  ) και  ενημερωτικές  σε  πολλά  σημεία  πινακίδες,  για  την  κορυφή   “Κουκούρου”  (  υψομετρο  1.340  μ. )

Ο  καιρός  θαυμάσιος, ηλιόλουστος ( υποχρεωτική  η χρήση  αντιηλιακής  κρέμας ). Η  διαδρομή  καταπληκτική, εικόνες  απερίγραπτες.

Περπατήσαμε   όλη  σχεδόν  τη  διαδρομή  μέσα  στο  δάσος  που  αυτή  την  εποχή  είχε  ντυθεί στα  ανοιξιάτικά  της  και  στο  μεγαλύτερο  κομμάτι  της   δίπλα  στα   τρεχούμενα  νερά  του  ρέματος  που  υποχρεωτικά  έπρεπε  να  ακολουθήσουμε.

Κοιτούσες  γύρω  σου  και  αντίκριζες  καταπράσινα  δένδρα  με  τα  φρέσκα  φυλλαράκια  τους.  Και  όταν  το  βλέμμα  σου  χαμήλωνε  δεν  μπορούσε  να  «χορτάσει»   από  τα  αμέτρητα  λουλούδια  του  βουνού  που  «προσπαθούσαν»   να  συναγωνιστούν  μεταξύ  τους  στο  χρώμα, στο  σχήμα, στο ιδιαίτερο άρωμά  τους  μόνο  και  μόνο   για   να  σε  κάνουν  να  σταθείς  κάποια  δευτερόλεπτα  και  να τα  χαζέψεις.

Δεν  ήταν,  όμως,  μόνο η  πολυχρωμία  της  γύρω  περιοχής  που  σε  έκανε   να  θαυμάζεις  τη  φύση  την  περίοδο  αυτή. Ήταν  και  εκείνη  η  πολυχρωμία  των  τρεχούμενων  νερών  που  σε  έκανε  να  απορείς  και  να  προσπαθείς  να  εξηγήσεις   το  φαινόμενο.  Σε  κάποια  ρυάκια  το  νερό  είχε  το  χρώμα  ενός  σκουριασμένου  σίδηρου. Σε  άλλα   το  κατάλευκο  χρώμα, λες  και  χύθηκε  ασβέστης.  Και  αλλού  συναντούσες  καταγάλανα  νερά.  Πρέπει  να  έπαιζε  ρόλο  το  πέτρωμα  της  κάθε  περιοχής.

«Η  φύση   όταν  βρίσκεται  στα  κέφια  της   … δημιουργεί …  και  όταν  δημιουργεί, κάνει  … θαύματα…»

Μετά  από  πορεία  μιάς  ώρας  και  κάτι,  μέσα  στο  δάσος  και  δίπλα  στα  τρεχούμενα  νερά, φτάσαμε  στον    βράχο  «Άσπρη  Πέτρα». Ονομάστηκε  έτσι  για  το  ολόλευκο  χρώμα  που  παίρνει   από  τα τρεχούμενα  νερά  που  βγαίνουν από  μια  πηγή  που  βρίσκεται  στην  κορυφή  του  βράχου  και  στη  βάση  του  ορεινού   όγκου  που  υψώνεται  λίγο   πιο πάνω. Εμείς  τον  βρήκαμε   στην  πολυχρωμία  του. Το  μεγαλύτερο  τμήμα  του γκριζωπό, σε  άλλο  κομμάτι  του   με  τα  τρεχούμενα  νερά  ολόλευκο  και  στην  κατάληξή  του  καφέ. Όταν  τον  ανεβαίναμε  παρατηρήσαμε  πως  η  επιφάνειά  του  είχε  κυματοειδή  σχηματισμό.

Αφού  βγάλαμε  τις  απαραίτητες  φωτογραφίες  συνεχίσαμε  για  την  κορυφή. Χρειάστηκαν  άλλες  2,5  ( δυόμιση)   ώρες  για  να  φτάσουμε  στον  προορισμό  μας. Το  τελευταίο  κομμάτι  πριν  τη  κορυφή  ήταν  και  το  πιο  δύσκολο.  Η   1  ( μία )  ώρα  και  15  λεπτά  είχε  μια  απότομη  ανάβαση.

Φτάνοντας  στην  κορυφή  «Κουκούρου»  αποζημιωθήκαμε. Όπου  και  να  κοίταζες  αντίκριζες  υπέροχες  εικόνες. Από  τη  μια  τον  κάμπο  και  κάποια  χωριά  της  Αλμωπίας. Δεξιά  σου    την  κορυφή   «Πετερνικ ή  Άννα»  ( υψ. 1.755 μ. ).  Αριστερά  το  «Πίνοβο» ( υψ. 2.152 μ. ) και  πίσω   τα  βουνά  των  Σκοπίων.

Στην  κορυφή  μείναμε  45 λεπτά  και  αφού     αποτυπώσαμε   τις  εικόνες  με  τις  φωτογραφικές  μας  αποφασίσαμε  σαν  ομάδα  να  επιστρέψουμε  από  άλλη  διαδρομή. Μια  διαδρομή  πρωτόγνωρη   για  μας.

Όλα  πήγαν  καλά.   Μάθαμε  και  την  καινούργια  διαδρομή. Κάναμε  αυτό  που  μας  λέει συνέχεια  ο  Τοτός ο αρχηγός  μας :  «το  βουνό  πρέπει  να  το  μάθουμε  από  όλες  τις  μεριές  του».

Απολογισμός :

Διαδρομή :  Πρόμαχοι  Αριδαίας   ( υψ. 300 μ. ) – βράχος  « Άσπρη  Πέτρα  »  ( υψ. 536 μ. ) – κορυφή  « Κουκούρου »  (  υψ.  1.340 μ. )  –  επιστροφή.

Ομάδα  4 ατόμων  ( 3 άνδρες  και  μία  γυναίκα ).

Ο  καιρός  καταπληκτικός  και  ηλιόλουστος.

Υψομετρική  διαφορά  1.124 μ. ( με το ανεβοκατέβασμα των κορυφών της διαδρομής ).

Απόσταση  14, 1 χλμ.  σε  8  ώρες  ( συνολικός χρόνος )