Μας έριξαν άκριτα στα νύχια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και πώς θα ξεμπλέξουμε ένας Θεός το ξέρει.
Ο Λαός την έπαθε σαν τον Αίσωπο, τον αρχαίο μυθοποιό.
Τον Αίσωπο, λοιπόν, τον έστειλε ο βασιλιάς της Λυδίας, ο περιώνυμος Κροίσος στην Ελλάδα, να πάει πρώτα στο Λέχαιο της Κορινθίας να πάρει μέρος στο συμπόσιο των επτά σοφών και από εκεί να κατευθυνθεί στους Δελφούς με εντολή να δώσει στους ιερείς του Μαντείου ένα σεβαστό ποσό στον καθένα τους και στην Πυθία φυσικά.
Όταν πήγε ο Αίσωπος εκεί –καθότι πανέξυπνος- διεπίστωσε ότι οι περίφημοι χρησμοί ήταν «προκατασκευασμένα» φούμαρα, απάτες που σκάρωναν οι ιερείς σε βάρος του κοσμάκη γι αυτό και άρχισε να τους ελέγχει για τα ψέματά τους. Θύμωσαν, εξοργίστηκαν οι απατεώνες και «ούτε φιλοξενία, ούτε καμιά τιμή του έκαναν».
Τότε ο Αίσωπος στέλνει πίσω τα λεφτά που ήταν για τους ιερείς και τους λέει: «Μοιάζετε με εκείνα τα ξύλα που επιπλέουν καμιά φορά στη θάλασσα. Από μακριά μας φαίνονται για κάτι το σπουδαίο. Όταν όμως πάμε κοντά, βλέπουμε ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά σαπιόξυλα. Έτσι νόμιζα κι εγώ για σας πριν έρθω εδώ. Μα τώρα βλέπω πως εσείς, το ιερατείο, είστε χειρότεροι απ’ όλους τους ανθρώπους».
Οι ιερείς φοβήθηκαν την ξεφτίλα και αποφάσισαν να τον βγάλουν από τη μέση.
Τη νύχτα έκρυψαν στα πράγματα του Αισώπου μια χρυσή φιάλη του Θεού Απόλλωνα και όταν ξεκίνησε αυτός να φύγει, τρέξαν, τον έπιασαν, βρήκαν δήθεν την κλεμμένη φιάλη, τον κατηγόρησαν για βέβηλο και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Για να δείξουν οι ιερείς στον κόσμο ότι τον έκριναν αντικειμενικά εφάρμοσαν στην περίπτωσή του την «ιεροδικία».
Τι ήταν η «ιεροδικία»;
Το ιερατείο για να επικυρώσει πανηγυρικά τις θανατικές καταδίκες για όσους έλεγε ιερόσυλους (δηλαδή τους αντιπάλους του) μετά την καταδικαστική απόφαση, κολλούσε στους ώμους των καταδικασμένων φτερά και τους γκρέμιζε από κάποιον ψηλό βράχο (στους Δελφούς από τις Υάμβειες πέτρες στο βουνό Φαιδριάδες) λέγοντας:
«Αν άδικα καταδικάστηκε, οι Θεοί δεν θα αφήσουν να πεθάνει, αλλά θα τον σώσουν. Αν, όμως, δίκαια κρίθηκε, τότε σίγουρα θα πεθάνει»
***********
Παρακαλείσθε να εξαγάγετε τα κατάλληλα συμπεράσματα.
Π. Ιερόπουλος
