Η δημοσιονομική κρίση και η κρίση του ευρώ έφεραν,
σαν καταπέλτη, την οικονομικά ισχυρή Γερμανία
στη θέση της υπερδύναμης που αποφασίζει στην Ευρώπη.
Ούλριχ Μπεκ Γερμανός κοινωνιολόγος
Γύρω από το ελληνικό πρόβλημα η Α. Μέρκελ σ’ αυτή τη φάση βλέπουμε να «ποιείται την νήσσαν». Είναι ηλίου φαεινότερο πως εξ αρχής έχει αναθέσει «τη βρώμικη δουλειά» στο Β. Σόιμπλε τον οποίο μάλιστα πρόσφατα ευχαρίστησε για την εν λόγω προσφορά του.
Αυτός, ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της γερμανικής υπεροψίας και πρωτοστάτης στην καλλιέργεια του Γερμανικού εθνικισμού, ο άτυπος υπερ-υπουργός οικονομικών της ΕΕ είναι ο θιασώτης της λιτότητας στην Ευρώπη.
Όσοι τον κουβάλησαν το 2013 στην Αθήνα συνεργάστηκαν μαζί του χωρίς να διατυπώσουν δημόσια την παραμικρή διαφωνία. Αντιθέτως, επεδίωξαν και πήραν τα εύσημα.
Συμφώνησαν «για την πρόοδο που έχει επιτευχθεί» (!), για «το ποτήρι που είναι πιο πολύ γεμάτο»(!!), για τους «τρόπους για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη και η μείωση της ανεργίας» (!!!) (18 Ιουλίου 2013)
Συμφώνησαν με τον Ε. Βενιζέλο για: «…την έγκριση από τη Βουλή του μεσοπρόθεσμου και την επίσπευση της προεδρικής εκλογής στην Ελλάδα ως μία δυνάμει καλή απόφαση»(!!!) (Δεκέμβριος 2014) φλύαρος
Κλασικό δείγμα γραφής και σύμπνοιας με τους εδώ φίλους του αποτελεί η δήλωσή του (28-5-15): «Εκπλήσσομαι από τα όσα λέγονται στην Αθήνα συνεχώς, ότι δηλαδή βρισκόμαστε κοντά σε συμφωνία». Λίγα λεπτά αργότερα ο πηχυαίος τίτλος ελληνικής e-εφημερίδας ( άντε να δεχθείς πως δεν είναι της διαπλοκής): «Αδειάζει Τσίπρα ο Σόιμπλε». Με καθυστέρηση μιας ημέρας ο Α. Σαμαράς δήλωνε: «Η υποτιθέμενη διαπραγμάτευση του Σύριζα άρχισε ως έπος και κατέληξε σε φαρσοκωμωδία».
Αυτός ο άνθρωπος, τον οποίο οι Γερμανοί επέλεξαν να έχουν ως υπουργό οικονομικών, εκφράζεται με απίστευτο κυνισμό, με απρέπεια και με έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού προς το λαό μας.
Ο ίδιος που είχε δηλώσει κυνικά στις 19-3-2013 : «Λυπάμαι για το λαό της Κύπρου». Στις 7-2-2015 αναφερόμενος στις προοπτικές επίτευξης συμφωνίας στο Eurogroup του Φεβρουαρίου, σχολίασε με τον ίδιο τρόπο: «Λυπάμαι για τους Έλληνες».
Αργότερα, δήλωσε παρεμβαίνοντας ωμά στα εσωτερικά της χώρας, πως η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας έχει «καταστρέψει τη βελτίωση της ελληνικής οικονομίας». Τα παραπάνω συνόδευσε με μια οδηγία που έλεγε χαιρέκακα: «Οι αγορές δεν ανησυχούν για πιθανή χρεοκοπία ή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη».
Σε μια από τις δηλώσεις ( 12-5-2015) που είπε: «Η Ελλάδα είναι σε λάθος κατεύθυνση», πήρε απάντηση από Γερμανό, βουλευτή των Πρασίνων πως: «Έχει διαδραματίσει έναν απερίγραπτο ρόλο και συχνά αντιμετώπισε την κατάσταση με το μπουκάλι με το πετρέλαιο αντί με τον πυροσβεστήρα».
Τώρα χτύπησε ξανά με ακόμα πιο ύπουλο και ανοίκειο τρόπο. «Τάχατες μας εκμηδένισε… » θα έλεγε ο Καβάφης. Διέταξε να εφαρμόσουμε τη συνταγή του χρησιμοποιώντας γλώσσα που συνάδει στην όλη του υπόσταση. Γι αυτήν όμως τη συνταγή, «τη γερμανικής έμπνευσης λιτότητα» ο νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman κάλεσε τους Ευρωπαίους ηγέτες «να λογικευτούν». Πιο συγκεκριμένα χαρακτήρισε τη συμφωνία που μας επιβλήθηκε «μια τραγελαφική προδοσία συνολική του ευρωπαϊκού σχεδίου που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν». Εξ άλλου, η ίδια η δική τους ιστορία βρίθει από παραβιάσεις συνθηκών.
Η δύναμη της εξουσίας συνεχίζει και σήμερα να οδηγεί στην απληστία και την ύβρη τους ισχυρούς και να τους αφαιρεί τη σύνεση και τη λογική. Ο Σόιμπλε δείχνει να βρίσκεται στην κορυφή αυτής της πυραμίδας. Επιλέγει να τον μισούν («το μίσος σας απόδειξη της δύναμής μας» γράφει ο Θουκυδίδης) παρά να τον σέβονται και να συνεργάζονται μαζί του.
Ως εν δυνάμει γερμανική – κατ’ άλλους ως ήδη γερμανική η ΕΕ- συνεχίζει στον επικίνδυνο δρόμο. Είναι μια ένωση με ενσωματωμένα κράτη που βρίσκονται στη μέγγενη του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας για τους πολλούς «που τους κλέβει τα μέσα διαβίωσης και την αξιοπρέπεια» και ενός ιδιότυπου «κρατικού σοσιαλισμού για τις τράπεζες και τους πλούσιους». Πρόκειται για μια όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση από τις αρχές της ελευθερίας και της ισότητας που διακηρύσσονται ως θεμελιώδεις για την Ευρώπη και, ακόμα περισσότερο, από την ουτοπία της Ευρώπης των λαών.
Αυτό το εμπεδώνουν σταθερά πλέον και οι πολίτες στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους, αυτοί που δεν έχουν παρωπίδες, το έχουν βιώσει και έχουν κατανοήσει, ιδίως με τα γεγονότα του καλοκαιριού, το ποιοι έχουν το πάνω χέρι στους λεγόμενους θεσμούς.
Έχουν κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό ότι στη συμφωνία που υπογράφηκε το καλοκαίρι περίσσεψε η αλαζονεία και έλλειψε η σύνεση. Ας το πούμε αλλιώς. Τελικά, αυτή αντανακλά τους υπάρχοντες συσχετισμούς δύναμης στην Ευρώπη εκείνης της στιγμής και, ως εκ τούτου, πρόκειται για συμφωνία που είναι ετεροβαρής. Δυστυχώς για μας ήταν υποχρεωτική, καθ όσον έγινε με τη θηλιά στο λαιμό της χώρας. Πέραν των αρνητικών της σημείων και των όποιων θετικών- που πέρασαν γιατί χωρίς αυτά ήταν αδύνατον να υπογράψει η κυβέρνηση- που αφήνουν περιθώρια πάνω στον τομέα της ανάπτυξης, έχουμε την υποχρέωση, να τη δούμε ως μια προσωρινή κατάσταση και ως μια περίοδο γεμάτη με αντιφάσεις δια μέσου των οποίων οφείλουμε να απαλλαγούμε από αυτήν και γενικότερα από την επιτροπεία στην οποία μπήκαμε την Άνοιξη του 2010. «Υπογράψαμε μια συμφωνία για να έχουμε ανάπαυλα. Επωφελούμαστε από αυτήν για να υπερασπιστούμε καλύτερα την πατρίδα μας και να πείσουμε το λαό μας να ενωθεί. Η ανάπαυλα επιβάλλεται από την ίδια τη ζωή». Ένα δυσάρεστο μα σοβαρό μάθημα για όλους μας. Να οργανώσουμε τις ζωές μας και την κοινωνία μας, να πειθαρχούμε τους εαυτούς μας για να αντέξουμε γιατί αλλιώς θα είμαστε υπό παρατεταμένη επιτροπεία. Σε μια τέτοια δύσκολη και σύνθετη εποχή αρχίζει μια περίοδος απεμπλοκής και πρέπει να γίνει ένας εμπεριστατωμένος αγώνας.
Απέναντι στους εκβιασμούς δεν έχουμε μόνον την ιστορία με το μέρος μας. Έχουμε και συμμάχους απέναντι στο Σόιμπλε και την παρέα του. Εκτός των άλλων ακόμα και Γερμανούς όπως, το φιλόσοφο Γ. Χάμπερμας ,τον κοινωνιολόγο Ούλριχ Μπεκ κλπ κλπ
Σε κάθε περίπτωση, μας μένει να δώσουμε τη μάχη όσο γίνεται πιο ψύχραιμα, πιο οργανωμένα, πιο ενωτικά, πιο ειλικρινά. Προϋπόθεση για να αντιμετωπιστούν με επιτυχία οι δυσκολίες και οι πιέσεις ακόμα και σε μια ακραία κατάσταση είναι η μέθεξη του λαού μας με τα προβλήματα. Στο να τα γνωρίζει, στο να κρίνει και να αποφασίζει για όλα, στο να «είναι όλα συνειδητά». Όσο περί του Σόιμπλε, αντλούμε από την αμετροέπειά του, από το ρόλο του «οργισμένου γέροντα» που θα του έδινε ο Αριστοφάνης, το δικαίωμα να τον καταγγείλουμε ως έναν από αυτούς που συνεχίζουν αταλάντευτα να υπονομεύουν την ενότητα και το μέλλον της Ευρώπης των λαών.
*Από «Σφήκες» Αριστοφάνη
Κώστας Καραγιάννης Φυσικός
