“Όλοι στην πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη – Να μπει φραγμός στην αντιλαϊκή επιδρομή” του Γιάννη Μελιόπουλου

Αντιμέτωποι με το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων-συνολικά με τη διάλυση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως το γνώρισαν οι παλιότεροι και εμείς-βρισκόμαστε μπροστά σε μία από τις μεγαλύτερες και σοβαρότερες οπισθοδρομήσεις της κοινωνίας, που μας πηγαίνει πολλές δεκαετίες πίσω.

Έχουν δημοσιοποιηθεί εδώ και ημέρες οι προτάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχουν αρχίσει να διαφαίνονται ολοκάθαρα οι επιδιώξεις των δανειστών σε ΕΕ- ΔΝΤ. Οι προτάσεις της κυβέρνησης αποτελούν αφετηρία της συζήτησης με την Τρόικα. Λέμε συζήτηση καθώς δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για διαπραγμάτευση. Είναι σαφές, παρά τις προσπάθειες για τη δημιουργία αντίθετης γνώμης, πως όπου κι αν “κάτσει η μπίλια” μετά το πέρας αυτής της περιόδου ο στόχος είναι ένας: να εξαφανιστούν και τα τελευταία, εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων κάθε ομάδας ή κατηγορίας.

Κάνουν λόγο κυβερνητικοί παράγοντες και ξένοι για “αναγκαία αναδιάρθρωση”, “εξορθολογισμό”, “δίκαιη μεταρρύθμιση”, “βιωσιμότητα” για να κρύψουν πίσω από αυτές τις εύηχες φράσεις το γεγονός της πραγματικής λεηλασίας των συντάξεων και των ασφαλιστικών ταμείων, για να περάσουν ανενόχλητα και χωρίς αντιδράσεις ένα νομοσχέδιο που οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησαν να περάσουν. Θέλουν να ολοκληρώσουν το έργο των προηγούμενων, υπακούοντας στην έξωθεν εντολή …”είναι η εφαρμογή…”.

Όμως κάθε εργαζόμενος θα πρέπει να σκεφτεί με καθαρό μυαλό. Αν πράγματι πρόκειται για όλα τα παραπάνω που καθιστούν αναγκαίο το σφαγιασμό των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, αν όντως πρόκειται για άλλη μια φορά για τη σωτηρία μας, τότε γιατί ήδη έχουν ξεσηκωθεί αντιδράσεις σε όσα επιχειρούνται, ένα χρόνο μετά τον ερχομό της “αριστεράς” στην κυβέρνηση , λίγους μόλις μήνες μετά τη δεύτερη εκλογική της επικράτηση; Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο λαό και τους εργαζόμενους ότι, δεν πρόκειται παρά για προπαγάνδα του χειρίστου είδους, την οποία έχουν ζήσει πάμπολλες φορές, ιδίως τα τελευταία χρόνια.

Επιδιώκουν να εφαρμόσουν νέο σύστημα υπολογισμού και επανυπολογισμού των συντάξεων. Συρρικνώνουν το ποσοστό αναπλήρωσης, κατεβάζοντας το σε επίπεδα εξαθλίωσης. Πλήττουν τους νέους αλλά , όσο κι αν επιθυμούν να το κρύψουν , και τους παλιούς συνταξιούχους-στην πραγματικότητα οι παλιοί το 2018 θα βρεθούν αντιμέτωποι με μειώσεις ως και 30%.Αυξάνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, στο στόχαστρο τις αναπηρικές συντάξεις, καταργούν σταδιακά το ΕΚΑΣ αλλά και τις επικουρικές. Καταργούν τα κατώτατα όρια συνταξιοδότησης και θεσπίζουν τη λεγόμενη “εθνική σύνταξη” των 386 ευρώ, δίνοντας ουσιαστικά ψίχουλα που κανείς δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένα.

Καταδικάζουν όσους εργάζονται σήμερα σε δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα. Καταδικάζουν έτσι τους νέους στην ανεργία, την εξαθλίωση, σ’ένα μέλλον σκοτεινό δίχως καμία εξασφάλιση. Επιχειρούν με το σχέδιό τους να ενοποιήσουν τα ταμεία συντάξεων και πρόνοιας σε ένα ενιαίο ταμείο-Μαμούθ, που θα έχει κορμό το ΙΚΑ , μετονομάζοντας το σε ΕΦΚΑ (Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης).

Στον ΕΦΚΑ θα ισχύουν κοινοί κανόνες υπολογισμού των συντάξεων που θα οδηγήσουν αναπόφευκτα στη συρρίκνωση όλων των παροχών προς τους ασφαλισμένους. Πριμοδοτούν με την πολιτική τους τις κάθε είδους ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Αυτά σε γενικές γραμμές προβλέπονται στις προτάσεις της “κυβερνώσας αριστεράς”, όσα με δόσεις κυνισμού και χαμογελώντας ονόμασε ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας, “σώμα του εγκλήματος”!

Να είμαστε σίγουροι πως έπειτα από τη συζήτηση με την Τρόικα, το ζύγισμα όλων των παραμέτρων και τις παρεμβάσεις που ήδη εκδηλώνονται, το τελικό νομοσχέδιο θα είναι κατά πολύ χειρότερο για τα δικαιώματα των εργαζόμενων.

Από αυτήν την αντιλαϊκή επίθεση κανείς εργαζόμενος δεν εξαιρείται, κανείς δε μένει στο απυρόβλητο. Το ασφαλιστικό υπήρξε ανέκαθεν “κόκκινο πανί” για το λαό και τους εργαζόμενους, όπως ασφαλώς και για τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ντόπιους εκμεταλλευτές και ξένους δυνάστες. Αποτελεί ζήτημα που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων , βγάζοντας στον αγώνα κατά χιλιάδες τους εργαζόμενους στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

Σήμερα η κυβέρνηση φοβάται ότι παρά τις προσπάθειές της δε θα μπορέσει να συγκρατήσει και να εκτονώσει την οργή. Αυτός είναι και ο λόγος που μας γεμίζει με ακατάσχετα ψέματα, παρουσιάζει το άσπρο μαύρο, καλεί τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα σε συναίνεση.

Απέναντι σ’ αυτήν την ενορχηστρωμένη επίθεση οι εργαζόμενοι πρέπει και οφείλουν να απαντήσουν με τον ίδιο καλό σχεδιασμό.

Τα σωματεία των εργαζόμενων στην περιοχή μας οφείλουν να ξεφύγουν από την αδράνεια και να κινηθούν προς την κατεύθυνση των αγώνων και της οργάνωσής τους. Κάθε εργαζόμενος, όπου κι αν εργάζεται , πρέπει να οργανωθεί και να αγωνιστεί μέσα από το σωματείο ή το Σύλλογό του. Είναι ανάγκη να γίνουν βήματα συντονισμού όλων ανεξαιρέτως, συνταξιούχων, εργαζόμενων, άνεργων, νέων, με προσανατολισμό το μαζικό και παρατεταμένο αγώνα που δε θα επιτρέψει να περάσουν στη Βουλή οποιαδήποτε αντιασφαλιστικά μέτρα που βαθαίνουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση, την ανεργία και την αφαίρεση εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Να αγωνιστούν για το δικαίωμα σε αξιοπρεπείς συντάξεις, δημόσια δωρεάν υγεία και πρόνοια, πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ζωή με δικαιώματα για το λαό και τους εργαζόμενους.

Να γίνει συνείδηση πως η δύναμη είναι στο μαζικό αγώνα, μέσα από τα σωματεία, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Η γενική απεργία της 4 ης Φλεβάρη μπορεί και πρέπει να αποτελέσει σοβαρό βήμα για την ανάπτυξη μαζικών εργατολαϊκών αγώνων, ώστε να μπει φραγμός στην αντιλαϊκή επιδρομή.

Ο Γιάννης Μελιόπουλος είναι
μέλος του Γενικού Συμβούλιου ΑΔΕΔΥ &
Δ.Σ. Συλλόγου εκπ/κών Π.Ε. Ημαθίας