Δήμητρα Σμυρνή
Όλο και μικρότερες ηλικίες πωλητών βλέπει κανείς στους πάγκους της Λαϊκής στη Βέροια. Κι αυτό όχι τόσο γιατί συνεχίζουν το επάγγελμα των γονιών τους, όσο γιατί η ανεργία δεν αφήνει περιθώρια στους νέους για κάτι άλλο, ακόμη κι όταν έχουν σπουδάσει.
Συναντήσαμε πολλούς νεαρούς πωλητές. Ανάμεσά τους ο Δήμος Πίτος, απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας, παραγωγός και πωλητής μελιού, είπε στη faretra:
«Η αγοραστική δύναμη έχει πέσει πάρα πολύ. Δεν έχουμε ελπίδα ότι θα καλυτερέψει η κατάσταση μ’ όλα αυτά που συμβαίνουν. Αλλά η ελπίδα, βέβαια, πάντα πεθαίνει τελευταία.
Εκείνα που πουλιούνται είναι τα είδη πρώτης ανάγκης. Το μέλι που πουλάμε εμείς είναι ίσως σ’ ένα βαθμό πολυτέλεια, σε σχέση με άλλα απολύτως απαραίτητα.
Το μέλι μας το προωθούμε και στη χονδρική και στη λιανική. Στη χονδρική φεύγει μεγαλύτερο μέρος αλλά κι εκεί οι τιμές είναι σχεδόν στο κόστος της παραγωγής.
Στη λιανική δε φεύγει μεγάλο μέρος, ίσως επειδή είμαι και νέος στην αγορά. Δυστυχώς οι εποχές είναι πολύ πιο δύσκολες απ’ ότι παλιότερα. Εκείνο όμως που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι το μέλι που παράγω και πουλώ είναι από τα καλύτερα.
Έχω τελειώσει τη Γυμναστική Ακαδημία, αλλά δεν έχω καμιά ελπίδα για διορισμό. Κάνω κάποιες λίγες ώρες σ’ ένα γυμναστήριο.
Η μόνη μου διέξοδος λοιπόν ήταν να διαθέσω το μέλι μου. Με τη μελισσοκομία ασχολούμαι εδώ και εφτά χρόνια. Θα προτιμούσα όμως να είναι το χόμπι μου και όχι το κύριο επάγγελμά μου.
Μαζί με το μέλι πουλώ και μήλα που παράγει ο πατέρας μου στην περιοχή της Νάουσας. Ο Μέμος, που είναι αυτήν τη στιγμή δίπλα μου, έρχεται και με βοηθά κάποιες φορές, όταν έχει χρόνο.»
Δίπλα στο Δήμο, ο άλλος νεαρός, ο Μέμος Δαλανάς, είναι πιο τυχερός .Έχει τελειώσει Πληροφορική και απασχολείται σε κάποιο εργοστάσιο.
Όταν όμως ακούει να τον αποκαλούμε πιο τυχερό δεν το δέχεται. «Στο ίδιο καζάνι βράζουμε» λέει χαρακτηριστικά.
