“Η Πηνελόπη των τρένων” της Μ. Πολιτοπούλου. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα μνήμης σε μια πρωτότυπη παρουσίαση, στη Βέροια

Δήμητρα Σμυρνή

Το καινούργιο βιβλίο της Μαρλένας Πολιτοπούλου, εκδόσεις “Μεταίχμιο”, που παρουσιάστηκε στο Χώρο Τέχνης “Εκκοκκιστήριο Ιδεών”, σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο “Ηλιοτρόπιο”, ξέφυγε από την πεπατημένη των βιβλιοπαρουσιάσεων, χάρη στην πρωτότυπη παρουσίασή του μέσα από το ζωντανό διάλογο των δύο παρουσιαστών, του Θωμά Λιόλιου και της ίδιας της συγγραφέως.

Ο Θωμάς Λιόλιος, έχοντας διεισδύσει  στο περιεχόμενο και στην τεχνική του βιβλίου, έχτισε με τη συγγραφέα έναν διάλογο απλό, κατανοητό, ουσιαστικό, που φώτισε σε βάθος το βιβλίο, τον τρόπο γραφής του αλλά και το πρόσωπο της συγγραφέως.

Αστυνομικό χαρακτηρίστηκε το βιβλίο αλλά με ταυτόχρονη ιστορική και πολιτική χροιά.
Πώς γράφτηκε το βιβλίο, ποιος ήταν ο χώρος, τα πρόσωπα, ο στόχος του, δόθηκαν με λεπτομέρειες καθόλου κουραστικές, αφού ήταν μια κουβέντα ανάμεσα σε δύο πρόσωπα, η οποία στη συνέχεια έγινε πολυπρόσωπη, με τη συμμετοχή του κοινού.

Η συγγραφέας μίλησε για τον τόπο (Μόναχο, Βέρμιο, Νάουσα, Βέροια, Ανώγεια Κρήτης), για το θέμα (μετανάστευση του ’60), για τους ήρωες (καθημερινοί με μοναδικό στόχο την επιβίωση), και για το χρόνο (παρόν, δεκαετία του ’60, Εμφύλιος).

Ήρωα του βιβλίου χαρακτήρισε ο Θωμάς Λιόλιος τον ίδιο τον τόπο, που, καθώς φιλοξενεί τη δράση του μυθιστορήματος, παίρνει μια άλλη διάσταση, ιδιαίτερα για μας τους κατοίκους του, που τον βλέπουμε με άλλα μάτια.

Ο Εμφύλιος και η μετανάστευση ήταν γεγονότα που απασχόλησαν από παλιά τη συγγραφέα και στο συγκεκριμένο βιβλίο βρήκαν το χώρο τους.

Όσο για τον Καζαντζίδη, που διατρέχει σαν μια γραμμή όλο το βιβλίο, όπως είπε ο παρουσιαστής, η συγγραφέας είπε: “Δεν μπορείς να κοιτάξεις τη μετανάστευση του ’60 χωρίς Καζαντζίδη. Ο Καζαντζίδης για τους μετανάστες ήταν ένα σύμβολο, ένας θεός”.

Πληγές ανεπούλωτες οι πληγές του Εμφυλίου για τη συγγραφέα και καθοριστικό το παρελθόν για τη ζωή, αφού “η ίδια η ζωή είναι μια αναμέτρηση με το παρελθόν”.

Έχοντας δώσει το ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό περίγραμμα μέσα στο οποίο κινείται το κεντρικό θέμα του βιβλίου, ο φόνος στο σταθμό του Μονάχου, η συγγραφέας μίλησε ειδικά για το αστυνομικό μυθιστόρημα –γιατί πρωταρχικά αστυνομικό είναι το βιβλίο της- μιλώντας για την αγάπη που είχε από παιδί σ’ αυτό το είδος του μυθιστορήματος, καθώς και για τη μελέτη του σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Κλείνοντας , η κυρία Πολιτοπούλου είπε χαρακτηριστικά: “ Το αστυνομικό μυθιστόρημα το έχουμε ανάγκη. Μας βοηθά να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα και τα μεγάλα προβλήματά της”.