Γράφει ο Colonel Gomelsky
Η Εθνική κληρώθηκε σε έναν δύσκολο όμιλο –γιατί μόνο δύσκολος μπορεί να χαρακτηριστεί ένας όμιλος στον οποίο συμμετέχουν τρεις χώρες της άλλοτε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας- και πέρασε από αυτόν αλώβητη και εξ ολοκλήρου νικήτρια. Ωστόσο, αν και η πρόκριση ήταν δεδομένη μιας και στην πρώτη φάση –αυτή των ομίλων- δεν κρίνεται ουσιαστικά τίποτα, το επίπεδο των αντιπάλων μας βοηθάει να βγάλουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα. Τι είδαμε επιγραμματικά:
-> Η εθνική είναι η ομάδα των 12 παικτών. Όλοι έχουν ενεργό ρόλο στο rotation του Φώτη Κατσικάρη. Παίκτες βασικοί στις ομάδες τους καλούνται στην εθνική ένεκα της κατανομής των ρόλων να παίξουν λιγότερο χρόνο και να δώσουν συγκεκριμένα πράγματα. Μέχρι τώρα αυτό έχει αποδώσει, χωρίς μάλιστα να διαρραγεί το ομαδικό πνεύμα στα αποδυτήρια και να δημιουργηθούν οι συνήθεις γκρίνιες
-> Η ομάδα για πρώτη φορά μετά από σχεδόν μια δεκαετία εμφανίζεται να έχει επιθετικό πλουραλισμό. Μπορεί να λείπει ο σουτέρ killer, αλλά πέραν αυτού, μόνο μονοδιάστατη δεν είναι η επιθετική ανάπτυξή της. Εκτελεί άριστα το pick n roll, έχει παιχνίδι στο low post και παιχνίδι πάνω απ τη στεφάνη, εκμεταλλεύεται το transition και ψάχνει τους πρωτεύοντες και δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς. Τέλος, τα ατομικά προσόντα κυρίως των Αντετοκούμπο, Σπανούλη της δίνουν και ευκαιρίες να παίξει isolation (1 vs 1 παιχνίδι απομόνωσης)
-> Το δίδυμο Καλάθη – Σπανούλη στα γκαρντ –επιλογή για την οποία κατακρίθηκε ο Κατσικάρης- δείχνει να βρίσκει χημεία και τα (κοινά) πατήματά του στο γήπεδο. Είναι αλήθεια πως η καταστροφική πολλές φορές στο παρελθόν εμμονή του Βασίλη Σπανούλη να κρατά πολύ την μπάλα στα χέρια του (σ’ ένα ρόλο combo guard) αποστέρησε δικαιοδοσίες από τον Καλάθη, ωστόσο μέχρι τώρα η Εθνική αποκόμισε κέρδη, καθώς την ολοένα και μειούμενη ταχύτητα του Σπανούλη προϊόντων των ετών (ο διεθνής γκαρντ έκλεισε τα 33) την αναπληρώνει ο ελληνοαμερικάνος point guard θωρακίζοντας ταυτόχρονα την άμυνα.
-> Ο Γιάννης Αντετοκούμπο πρέπει να κριθεί υπό δύο διαφορετικά πρίσματα: Υπό το πρίσμα των προσδοκιών της μεγάλης μάζας φιλάθλων και δημοσιογράφων, το impact του μέχρι τώρα στην ομάδα θα ζυγιστεί και θα κριθεί ελλιποβαρές. Υπό το πρίσμα των πραγματικών του δυνατοτήτων και λαμβάνοντας υπόψη την απειρία και την απουσία παραστάσεων από τέτοια ανταγωνιστικά τουρνουά, την ηλικία, αλλά και τον διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, η συνεισφορά του είναι πολύ μεγάλη, καθώς αποδεικνύει ότι αμυντικά τουλάχιστον συνεισφέρει σε σχεδόν τρεις θέσεις και επιθετικά κυνηγά με αξιοπιστία το above the rim παιχνίδι που ταιριάζει άλλωστε στα πρωτόγνωρα για τα δεδομένα της Εθνικής μας σωματικά προσόντα του.
-> Ο Κουφός δείχνει να προσαρμόζεται παιχνίδι με το παιχνίδι και ήδη γίναμε μάρτυρες κάποιων αυτοματοποιημένων συνεργασιών με τον Καλάθη, προϊόντα της κοινής τους συνύπαρξης στο Μέμφις. Τα αργά του πόδια στα pick n roll ίσως αποτελέσουν πρόβλημα με πιο ανταγωνιστικές ομάδες στην πορεία, ωστόσο ο coach Κατσικάρης σίγουρα έχει ένα plan b στο μυαλό του, που στο δικό μας μυαλό είναι η χρησιμοποίηση του Αντετοκούμπο στις θέσεις των ψηλών σε small ball σχήματα.
Συμπερασματικά η Εθνική έδειξε αυτά που είχε προαναγγείλει ο προπονητής της και περίμενε το κοινό της. Αποκτά φόρμα με τα παιχνίδια και ο στόχος είναι να έχουμε φτάσει το peak της απόδοσής μας στο χιαστί των προημιτελικών, όπου θα αντιμετωπίσουμε τη λαβωμένη, αλλά πάντα επικίνδυνη Ισπανία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το βάθος πάγκου -που όντως έχουμε- είναι μεν σημαντικό, αλλά όχι τόσο καθοριστικό σε ένα τουρνουά 15 ημερών, όσο η επιμέρους απόδοση των παικτών κλειδιών.
