Τετάρτη 12/8, στο “Θερινό Σινεμά”, στο πάρκο των Αγ. Αναργύρων στη Βέροια: “Τα 13 τριαντάφυλλα” και “Καβάλα στην τίγρη”
Ισπανόφωνες ταινίες. Ισπανία – Αργεντινή – Ισημερινός
Las 13 rosas / Τα 13 τριαντάφυλλα
Σκηνοθεσία: Emilio Martνnez Lazaro
Μετά τη νίκη των φρανκικών στρατευμάτων το 1939, ο Φράνκο υπόσχεται ότι θα τιμωρηθούν μόνο όσοι από τους αντιπάλους έχουν «ματωμένα χέρια». Δεκατρείς γυναίκες που δεν είχαν διαπράξει κανένα έγκλημα, συλλαμβάνονται με την κατηγορία της ανταρσίας, και καταδικάζονται σε θάνατο.
Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Υποψήφια για 14 βραβεία Γκόγια. Κέρδισε 4 (μουσικής, δεύτερου αντρικού ρόλου, φωτογραφίας και κουστουμιών).
Σήμερα επίσης στις 10.30μμ θα προβληθεί και η ταινία “A cavallo della tigre / Καβάλα στην τίγρη”
σε σκηνοθεσία: Luigi Comencini.
Ο Τζιατσίντο, ένας μικροεκβιαστής, είναι στη φυλακή. Όταν τον μεταφέρουν σ’ ένα κελί όπου οι άλλοι τρεις φυλακισμένοι ετοιμάζονται να δραπετεύσουν, ο Τζιατσίντο αναγκαστικά τους ακολουθεί, παρόλο που έχει σχεδόν εκτίσει την ποινή του. Μ’ έναν απ’ αυτούς κρύβεται σ’ ένα εγκαταλελειμμένο πλοίο και σχεδιάζουν να φύγουν κρυφά από τη χώρα. Όμως του λείπουν τα αναγκαία χρήματα και έτσι ο Τζιατσίντο γυρίζει στο σπίτι του για να μπορέσει να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό. Εκεί θα πρέπει να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι η σύζυγός του συζεί με κάποιον άλλο. Παγιδευμένος, αθώος και αφελής, θα πειστεί από τη σύζυγο, τον εραστή και τα παιδιά του, πως πρέπει να τον καταγγείλουν για να εισπράξει η οικογένεια το χρηματικό ποσό με το οποίο είναι επικηρυγμένοι οι δραπέτες…
«Ο Μονιτσέλι, ο Κομεντσίνι, ο Σκαρπέλλι και γω, καταλήξαμε σ΄ αυτήν την ιστορία, αφού είχαμε απορρίψει άλλες ιδέες… Η ταινία μας φαινόταν πολύ διασκεδαστική, με πολλές ευρηματικές στιγμές και ωραίο φινάλε, ενώ και ο Νίνο Μανφρέντι ήταν εξαιρετικός στο ρόλο του πρωταγωνιστή… Τελικά όμως ήταν υπερβολικά πικρή, περισσότερο πικρή παρά κωμική και το κοινό την απέρριψε…», λέει ο Άτζε που μαζί με τον Σκαρπέλι ήταν ένας από τους βασικούς σεναριογράφους και βασικούς συντελεστές της άνθησης της ιταλικής κωμωδίας στη δεκαετία του ‘60. Η ταινία Καβάλα στη τίγρη, παρά τις αμέτρητες απολαυστικές στιγμές της, επειδή αποτελούσε μια τολμηρή καταγγελία εναντίον του κατεστημένου της εποχής, καθώς δεν επικεντρωνόταν στη ζωή των φυλακισμένων αλλά, πράγμα που γινόταν για πρώτη φορά, στην ανθρώπινη υπόσταση του κρατουμένου όταν αυτός βγαίνει από το κελί, μας αφήνει με μια πικρή γεύση. Είναι φανερό ότι η ταινία μπορούσε να θεωρηθεί εξίσου κωμωδία αλλά και κοινωνική σάτιρα… Ο Τζιατσίντο Ρόσι είναι φυλακισμένος ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενους κόσμους: τον κόσμο της φυλακής που δεν του ανήκει και στον οποίο είναι υποταγμένος και τον κόσμο της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας στον οποίο ουσιαστικά δεν ανήκε ποτέ και που τον απορρίπτει, στέλνοντάς τον για δεύτερη φορά στη φυλακή».
