Ο Νίκος Χουλιαράς και το ηπειρώτικο τραγούδι
“…γιατί το τραγούδι είναι αίμα”
Δήμητρα Συρνή
Πολυδιάστατη καλλιτεχνική προσωπικότητα ο Νίκος Χουλιαράς, ζωγράφος, ποιητής, πεζογράφος και τραγουδοποιός –χωρίς να μειώνονται οι πρώτες τρεις εκφάνσεις της προσωπικότητάς του- έγινε γνωστός στο πλατύ κοινό ως τραγουδοποιός των μπουάτ και του Νέου Κύματος της δεκαετίας του ’60.
Το Νέο Κύμα, που κάλυπτε μια πολιτικά ταραγμένη περίοδο, δεν ήταν μόνο εστία ποιοτικής έκφρασης και πηγή παρηγοριάς και ελπίδας για τους νέους της εποχής, ήταν και μια ευτυχής συγκυρία συγκέντρωσης πολλών ταλαντούχων καλλιτεχνών, που έφερναν το καινούργιο και τους διέκρινε το ήθος, η ευγένεια και η ευαισθησία.
Αρλέτα, Γιώργος Ζωγράφος, Πόπη Αστεριάδη, Γιάννης Σπανός, Λάκης Παπάς, Διονύσης Σαββόπουλος, Λίνος Κόκοτος, Νότης Μουρουδής, Καίτη Χωματά, Γιάννης Πουλόπουλος, Μιχάλης Βιολάρης, Κώστας Χατζής, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Μαρίζα Κωχ, Πετρή Σαλπέα… και ανάμεσά τους ο ηπειρώτης Νίκος Χουλιαράς.
Χωρίς να απομακρύνεται από την αισθητική, την ιδεολογική σύλληψη και τους στόχους του Νέου Κύματος, ο Νίκος Χουλιαράς έφερε στο προσκήνιο, μαζί με τα δικά του τραγούδια και τα ηπειρώτικα.
Και δεν το έκανε με τη διάθεση της αρχειοθέτησης αυτών των τραγουδιών, αλλά με το πάθος της μεταφοράς τους στο στόμα και την ψυχή των νέων ανθρώπων, αναδεικνύοντας το εύρος του λιτού στίχου και της μοναδικής τους μελωδίας.
Με τη δωρική φωνή του, συνήθως μόνο με μια κιθάρα κι ένα κλαρίνο, τραγούδησε τραγούδια που η παιδική του μνήμη ξανάφερνε στο φως και τα έκανε κτήμα μιας ολόκληρης γενιάς. “Χαλασιά μου”, “Μαχαίρι μαυρομάνικο”, “Στης πικροδάφνης τον ανθό”… τραγουδούσαν οι νέοι της εποχής, δένοντας το παρελθόν με το παρόν και υπογραμμίζοντας τη δύναμη της παράδοσης ως δύναμης δημιουργικής αλλά και ανατρεπτικής συνάμα.
“Γιατί”, όπως δήλωσε ο ίδιος για το δημοτικό τραγούδι, “…το τραγούδι είναι αίμα”.
