Το “ΝΑΙ” και το “ΟΧΙ” του δημοψηφίσματος είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος, του Λ. Κουμπουλίδη

Στην πραγματικότητα, οι «κύκλοι» του «ΝΑΙ» και του «ΟΧΙ» δεν τέμνονται μονάχα σε κάποια σημεία, σχεδόν εφάπτονται. Το πολωτικό διχαστικό κλίμα δεν είναι απόρροια των μεγάλων διαφορών μας, αλλά αποτέλεσμα της λυσσαλέας προπαγάνδας κυρίως των ιδιωτικών ΜΜΕ. Στην πραγματικότητα, οι Έλληνες δεν είμαστε χωρισμένοι σε πατριώτες ή προδότες, σε επαναστάτες ή βολεμένους, σε ανεύθυνους ή νοικοκυραίους. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα, όσο κι αν επιχειρείται με τη γνωστή – πάγια, μανιχαϊστική μέθοδο να παρουσιαστούν ως τέτοια.

Εξηγούμαι λοιπόν: Πλην σημαντικών εξαιρέσεων που έχουν διαφορετικά κίνητρα και οφέλη από τον απλό, μέσο πολίτη, ΟΛΟΙ ΜΑΣ θέλουμε την παραμονή μας στην Ευρώπη, τουλάχιστον σε μια Ευρώπη Αλληλεγγύης, Ισονομίας και Ισοτιμίας.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ θέλουμε να συνεχίσουμε να συναλλασσόμαστε σε ευρώ που ενώνει τα περισσότερα κράτη στην Ευρώπη και μπορεί να αποτελέσει αντίποδα στην κυριαρχία του Δολαρίου.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ αντιλαμβανόμαστε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη χρονική στιγμή δεν είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών και της ισοτιμίας των εταίρων, αλλά μια Ευρώπη που κυριαρχούν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα προσδεδεμένη στον άρμα της Γερμανίας, χωρισμένη στον πλούσιο Βορρά όπου μεταφέρθηκε ο πλούτος από τις χώρες του Νότου.

ΟΛΟΙ καταλαβαίνουμε ότι το διευθυντήριο της Ευρώπης δεν επιθυμεί να βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από την κρίση, αλλά αντίθετα στοχεύει να την καταστήσει Αποικία Χρέους, απόλυτα εξαρτώμενη, ώστε να παραδοθεί η χώρα άνευ όρων στα οικονομικά συμφέροντα. Γι’ αυτό και όλοι ζητήσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και ζητάμε από την τωρινή κυβέρνηση σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές (ο όρος εταίροι έχει καταντήσει ευφημισμός) προκειμένου να περιορίσουμε τις ζημίες της ελληνικής οικονομίας από τις σκληρές και αδιάλλακτες απαιτήσεις τους.

ΟΛΟΙ συμφωνούμε ότι σε αυτή την αδύναμη και δυσχερή θέση μας έφεραν τα αμέτρητα λάθη όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών.

ΟΛΟΙ συμφωνούμε ότι ακόμη κι αν οι δανειστές μας χαλάρωναν την πίεση υπό τον φόβο αποσταθεροποίησης της Ευρωζώνης, οι Έλληνες οφείλουμε να σταματήσουμε τις παθογένειες που γέννησε το Κομματικό Κράτος, οφείλουμε να χτυπήσουμε τη διαφθορά και την ατιμωρησία, να εξαλείψουμε τη γραφειοκρατία, να αλλάξουμε τον τρόπο λειτουργίας του δημόσιου τομέα και να καταστήσουμε την οικονομία περισσότερο παραγωγική κι ανταγωνιστική.

ΟΛΟΙ ξέρουμε ότι όλα τα παραπάνω συσσωρευμένα προβλήματα ανέδειξαν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (με την αναγκαία σύμπραξη των ΑΝ.ΕΛ.) ως πρόσωπα άφθαρτα, μακριά από τραπεζικά συμφέροντα και διαπλοκή με τους εγχώριους καναλάρχες και μεγαλοεργολάβους.

ΟΛΟΙ διαπιστώσαμε ότι τους πέντε μήνες της διακυβέρνησης οι υποσχέσεις για οικονομική ανάκαμψη με εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης και το «σκίσιμο» των μνημονίων ήταν μια ουτοπία στην παρούσα φάση. Ότι η «απεχθής Τρόικα» δεν καταργήθηκε αλλά «απλά άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» και ονομάστηκε «Θεσμοί».

ΟΛΟΙ ξέρουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση αποτελεί το “μαύρο πρόβατο” στην Ευρώπη, όχι μόνο λόγω των οικονομικών δεικτών της, αλλά εξαιτίας του ότι τολμά να σηκώσει “κεφάλι” και να αμφισβητήσει τον κυρίαρχο Υπουργό Οικονομικών κ. Σόιμπλε.

ΟΛΟΙ γνωρίζουμε ότι τα νέα μέτρα που θέλει να επιβάλει το ευρωπαϊκό διευθυντήριο είναι μέτρα λιτότητας που θα ρίξουν σε βαθιά ύφεση την ελληνική οικονομία, θα γεννήσουν νέες στρατιές ανέργων και οικονομικών μεταναστών.

ΟΛΟΙ αντιλαμβανόμαστε ότι οι “κόκκινες” γραμμές της κυβέρνησης, έγιναν αρχικά πορτοκαλί, μετά κίτρινες και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν και οι αρχικοί “λεονταρισμοί” κατέληξαν σε κείμενο συμβιβασμού και αποδοχής του 90% των αξιώσεων των δανειστών μας.

ΟΛΟΙ καταλαβαίνουμε ότι το κείμενο αυτό συμβιβασμού είναι ένα νέο μνημόνιο ίδιο ή και χειρότερο με τα όσα προηγήθηκαν.

ΟΛΟΙ υποψιαζόμαστε ότι η κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη να τα βάλει με το λόμπι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που θέλει να την κατασπαράξει. Αντίθετα αναζητά πίστωση χρόνου για να βρει συμμάχους εντός Ευρώπης, στους Podemos της Ισπανίας, στην Die Linke της Γερμανίας και εκτός Ευρώπης στη Ρωσία που προς στιγμήν εισέπραξε μονάχα υποσχέσεις για οικονομική συμφωνία και ένα ξεκάθαρο «νιετ» για πολιτική στήριξη.

ΟΛΟΙ κατανοούμε ότι ο δρόμος εξόδου από το ευρώ και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δε θα είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα και ότι είναι επιλογή υψηλού ρίσκου, ακόμη κι αν μακροπρόθεσμα μπορεί να αποτελέσει διέξοδο από το τούνελ. ΟΛΟΙ θεωρούμε αναμενόμενο τον πόλεμο των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών που εξόφθαλμα αντιπολιτεύονται μία Κυβέρνηση που μέσα σε μόλις πέντε μήνες ζήτησε την επανεξέταση των αδειών των συχνοτήτων (που συνιστά ευθέως απειλή για κλείσιμο κάποιων εξ’ αυτών) και την καταβολή χρωστούμενων 400 εκ. Ευρώ, που με τις προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν …συμψηφίσει!

ΟΛΟΙ θεωρούμε αναμενόμενη και τη στάση της Εκκλησίας -αν και ανεπίτρεπτη τούτη την ώρα- απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει διακηρύξει τη θέση της υπέρ του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας, γεγονός που μπορεί να στερήσει αναγκαία χρηματοδότηση και κύρος από τον Κλήρο, που είχε μέχρι πρότινος συνηθίσει τις εκάστοτε κυβερνητικές τεμενάδες και παρακλήσεις.

ΟΛΟΙ αντιλαμβανόμαστε ότι το ερώτημα του δημοψηφίσματος που στην πλειονότητα του ο ψηφοφόρος θα έχει συγκεχυμένο στο μυαλό του και στο οποίο η κυβέρνηση τον καλεί να πει ένα ξεκάθαρο και βροντερό «ΟΧΙ», ήδη η ίδια η κυβέρνηση έχει πει 8 δις «ΝΑΙ» από τα 9 δις που ζητούσαν οι δανειστές για παράταση του προηγούμενου μνημονίου που πλέον έχει λήξει, αλλά που ουσιαστικά συνεχίζουν να ζητούν για να αποτελέσουν οι ίδιες προτάσεις τη βάση για νέο Μνημόνιο.

ΟΛΟΙ επιθυμούν, η όποια συμφωνία να περιλαμβάνει οριστική λύση για το χρέος για το οποίο οι Ευρωπαίοι ακόμη δεν τολμούν να πουν αυτό που μόλις χθες το ΔΝΤ δημοσιοποίησε: ότι απλά το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο, άρα και οι όποιες θυσίες του ελληνικού λαού δεν θα έχουν νόημα χωρίς το κούρεμα και τη ρύθμιση του.

ΟΛΟΙ ζητούν τη δέσμευση για εκταμίευση του αναπτυξιακού πακέτου «Γιουνκέρ» των 35 δις για το οποίο οι δανειστές σφυρίζουν ακόμη αδιάφορα.
Αφού όλα αυτά αποτελούν κοινό τόπο για όλους μας, προς τι ο εθνικός διχασμός; Ποια η ειδοποιός διαφορά του «ΝΑΙ» και του «ΟΧΙ» και ποιος ο απώτερος σκοπός του δημοψηφίσματος;
Η Εθνική Κυριαρχία.

Ή καλύτερα η Εθνική Αξιοπρέπεια, γιατί την εθνική μας κυριαρχία από καιρό τώρα την έχουμε σε μεγάλο βαθμό εκχωρήσει στους δανειστές μας με την υπογραφή των μνημονίων.

Ζητείται η ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας, ώστε να επιδιώξουμε σταδιακά και την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Είναι φανερό ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει πιο εύκολα και θα έπρεπε να γίνει πριν από τρία χρόνια που μία έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα αποτελούσε σοβαρότατο πλήγμα περισσότερο για την Ευρωζώνη και λιγότερο για την Ελλάδα (βλ. σχετικό άρθρο «Χρεοκοπία τώρα ή σε ένα χρόνο από τώρα» http://t.co/fHMbLDL ).

Είναι βέβαιο ότι αν περάσουν αυτούσια τα μέτρα των δανειστών με ένα “ΝΑΙ σε όλα”, σε έξι μήνες θα έρθουν κι άλλα και έπειτα κι άλλα, ως την τελική και πλήρη υποδούλωση.

Αυτό οφείλουμε όλοι να το αποτρέψουμε. Ο κάθε ένας χωριστά, με την προσωπική του επιλογή. Τώρα. Με ένα πρώτο ΟΧΙ. Επιτέλους και προ του τέλους.