Κ. Καραγιάννης: Οι σύμμαχοι του Σόιμπλε στην Ελλάδα

οὐ γὰρ ὁ γέρων ἀτηρότατον ἄρ᾽ ἦν κακὸν…
καίτοι παρῆν Ἵππυλλος Ἀντιφῶν Λύκων
Λυσίστρατος Θούφραστος οἱ περὶ Φρύνιχον.
τούτων ἁπάντων ἦν ὑβριστότατος μακρῷ.

(Από «Σφήκες» Αριστοφάνη)

Γράφει ο Φυσικός, Κώστας Καραγιάννης

Ο Σόιμπλε, αυτός ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της γερμανικής υπεροψίας και πρωτοστάτης στην καλλιέργεια του Γερμανικού εθνικισμού, ο άτυπος υπερ-υπουργός οικονομικών της ΕΕ και υπέρμαχος του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, έχει συμμάχους και υποτακτικούς και στη χώρα μας.

Είναι κατ’ αρχήν οι ομοϊδεάτες του. Οι εδώ και χρόνια συνομιλητές του, όσοι τον κουβάλησαν το 13 στην Αθήνα, συνεργάστηκαν μαζί του χωρίς να διατυπώσουν δημόσια την παραμικρή διαφωνία. Αντιθέτως, επεδίωξαν και πήραν τα εύσημα.

Συμφώνησαν «για την πρόοδο που έχει επιτευχθεί» (!), για «το ποτήρι που είναι πιο πολύ γεμάτο»(!!), για τους «τρόπους για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη και η μείωση της ανεργίας» (!!!) (18 Ιουλ 2013)

Συμφώνησαν με τον Ε. Βενιζέλο για: « τις μεταρρυθμιστικές και οικονομικές προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης, την έγκριση από τη Βουλή του Μεσοπρόθεσμου και την επίσπευση της προεδρικής εκλογής στην Ελλάδα ως μία δυνάμει καλή απόφαση»(!!!) (Δεκέμ. 2014)
Τελευταίο πρόσφατο δείγμα γραφής και σύμπνοιας Σόιμπλε και συμμάχων του (28-5-14): «Εκπλήσσομαι από τα όσα λέγονται στην Αθήνα συνεχώς, ότι δηλαδή βρισκόμαστε κοντά σε συμφωνία».

Δίνει τη γραμμή και… λίγα λεπτά αργότερα ο πηχυαίος τίτλος ελληνικής e-εφημερίδας ( άντε να δεχθείς πως δεν είναι της διαπλοκής): «Αδειάζει» Τσίπρα ο Σόιμπλε. Χωρίς καμία καθυστέρηση, ακολουθεί ο εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ: «Οι Ευρωπαίοι δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία της κυβέρνησης ότι είμαστε πολύ κοντά στη συμφωνία». Με μια ημέρα καθυστέρηση ο Α. Σαμαράς δηλώνει: «Η υποτιθέμενη διαπραγμάτευση του Σύριζα άρχισε ως έπος και κατέληξε σε φαρσοκωμωδία».

Η τρόικα εσωτερικού σε όλο της το μεγαλείο.
Φυσικοί σύμμαχοι του Σόιμπλε είναι βεβαίως και οι διαπλεκόμενοι και οι κάθε είδους απατεώνες του ελληνικού κλεπτοκρατικού συστήματος που μοιράζονταν προγράμματα και δάνεια, που έπαιρναν τις γνωστές μίζες, που φοροδιέφευγαν και ετύγχαναν ασυλίας και που από το «υστέρημά τους» εμφανίζουν τεράστιες καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού. Όλοι αυτοί τρέμουν μήπως κάποια στιγμή έρθει ο λογαριασμός και πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Πόσο υποκριτική και περιπαικτική λοιπόν φαντάζει η δήλωση του εν λόγω, ότι τα προηγούμενα χρόνια «δεν πλήρωναν οι πλούσιοι στην Ελλάδα»!

Για όλα τα παραπάνω είναι δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο να αποδεχθεί ο Σόιμπλε τη νέα πολιτική κατάσταση που διαμορφώθηκε στη χώρα μας. Είναι επίσης φανερό πως κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αποτύχει η προσπάθεια για την κοινωνική και εθνική σωτηρία.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι αφελείς φτωχοπρόδρομοι που ευδοκιμούν και στην περιοχή μας, που δεν αντιλαμβάνονται σε ποια θέση θέλουν τη χώρα μας οι δανειστές-τοκογλύφοι. Είναι τόσο αλλοτριωμένοι και εθελόδουλοι που ούτε θλίβονται, ούτε θίγονται, ούτε αγανακτούν με τις κυνικές δηλώσεις, τις ανοίκειες παρεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας και τις εξωφρενικές απαιτήσεις και πιέσεις των ξένων. Απερισκεψία και απλοϊκότητα ή από μια παράλογη επιθυμία να κυλίσει ο χρόνος προς τα πίσω και να επανέλθουμε στο πρόσφατο παρακμιακό παρελθόν;

Αυτοί οι δουλόφρονες δεν έχουν εκστομίσει λέξη περί των «εταίρων» και των προκλητικών εκπροσώπους τους – πράγμα που έχουν κάνει κατά κόρον Γερμανοί διανοούμενοι και πολιτικοί- αλλά, εκτοξεύουν ποτάμια κατηγοριών για όσους υψώνουν τη φωνή τους για να διεκδικήσουν για το λαό και τη χώρα. Νομίζουν πως με φθηνή επιχειρηματολογία, περί «δημιουργικής ασάφειας» (μακάριοι οι αδαείς) και περί της μη υλοποίησης (ακόμα;) του συνόλου των προγραμματικών της κυβέρνησης, πως θα φράξουν το δρόμο της ανατροπής και της ελπίδας και γρήγορα θα επιστρέψουμε στην πεπατημένη. Οι αφελείς πριονίζουν, με σκουριασμένα εργαλεία, το κλαδί πάνω στο οποίο και οι ίδιοι κάθονται…

Δεν αναρωτιούνται άραγε -εκτός και αν αρκούνται στην ενημέρωση των ΜΜΕ των ολιγαρχών εκδοτών- γιατί η επιχειρηματολογία τους ταυτίζεται με αυτήν των πιο αντιδραστικών και ανθελληνικών κέντρων; Δεν αναρωτιούνται γιατί ένα πλήθος πνευματικών ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο αντιλαμβάνεται το πρόβλημα και είναι με το μέρος μας;

Οι νομπελίστες οικονομολόγοι Τ. Στίγκλιτς και Π. Κρούγκμαν, ο διάσημος οικονομολόγος και αναλυτής Μοχάμεντ Ελ Εριάν, ο Βέλγος καθηγητής Ε. Τουσέν, ο Γάλλος οικονομολόγος Τ. Πικετί, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγου, Τ. Μακόρμικ κλπ κλπ.

Και, πολλοί Γερμανοί όπως, ο κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ και ο πρ. υπουργός Γιόσκα Φίσερ, που διαπιστώνει: «Το 2009, κατά την οικονομική κρίση στη χώρα, η Αθήνα έγινε το πειραματόζωο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ για την εφαρμογή μιας πολύ αυστηρής πολιτικής λιτότητας.»
Πολλά και σοβαρά τα ερωτήματα που πλανώνται γύρω μας:

Το βασικό είναι αν μπορούν οι Γερμανοί, εν ονόματι των «εταίρων», να συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σε μια χώρα μέλος της ΕΕ και της ΟΝΕ σαν αποικία. Αν μπορούν σήμερα να υποστηρίζουν μετά από πολλούς αιώνες το: «να αφήσουμε κατά μέρος το δίκαιο και να μιλάμε για το συμφέρον». Αν ναι, έρχεται η σειρά και άλλων και μπαίνουμε σε ένα νέο άγριο και φαύλο κύκλο για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.

Αν μια συμφωνία οφείλει να σέβεται τη δημοκρατία στην Ευρώπη και να αναγνωρίζει στις χώρες το δικαίωμα να χαράσσουν πολιτική στο πλαίσιο των δεσμεύσεων και των υποχρεώσεών τους.

Η Ελλάδα έχει υποστεί μια «ληστρική» επιδρομή τα 15 τουλάχιστον τελευταία χρόνια όπως και άλλες χώρες του νότου, με την αγαστή συνεργασία δανειστών και ντόπιων ελίτ, οι οποίες έζησαν αυτή την περίοδο προκλητικά σε βάρος του συνόλου.
Στην περίπτωση που αυτή η επιδρομή συνεχιστεί, οι λαοί που υφίστανται την επιβολή, θα στραφούν αργά ή γρήγορα εναντίον της ηγεμονικής «Γερμανικής Ευρώπης» -ήδη τέτοια φαινόμενα εμφανίζονται- και των θεσμών τους οποίους αυτή χειραγωγεί. Το γεγονός θα προκαλέσει αναπόφευκτα σοβαρούς τριγμούς στο οικοδόμημα της ΕΕ.

Αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι γνωστή στην Ελλάδα εδώ και 2400 χρόνια από τον κλασικό, γεμάτο κυνισμό, διάλογο Αθηναίων- Μηλίων.
Τι μας διδάσκει όμως με απτό τρόπο η ιστορία; Οι Αθηναίοι με τη δύναμη την οικονομική, την πολιτική και στρατιωτική ( που ευτυχώς σήμερα δεν έχουν οι Γερμανοί) -και την αντίστοιχη βέβαια αλαζονεία- που διέθεταν κέρδισαν τη μάχη και εξανδραπόδισαν τους Μηλίους όμως, 11 χρόνια μετά (αρκετά είναι αλήθεια) έχασαν τον πόλεμο. Πιο σοφά τελικά αποδείχθηκαν τα λόγια των Μηλίων: «αν νικηθείτε, θα μπορούσατε να γίνετε παράδειγμα στους άλλους για να σας επιβάλουν την πιο μεγάλη τιμωρία.»

Ένα ακόμα πιο πρόσφατο μάθημα από την ιστορία για τους ισχυρούς του κόσμου. Οι Γερμανοί διέπραξαν μια πρωτοφανή θηριωδία (μία από τις πολλές) στις 10-6-44. Δολοφόνησαν 218 κατοίκους του Διστόμου. Η ιστορία όμως (πολύ σύντομα εδώ) πήρε την εκδίκησή της. Μερικούς μήνες μετά, τον Οκτώβριο του 1944, τα γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Ελλάδα και το Μάιο του 1945, η Μάχη του Βερολίνου(με 100 χιλ. νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες και 95 χιλ. αμάχους ) οδήγησε στην παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας.
Οι εποχές βέβαια δεν μοιάζουν, όμως η δύναμη της εξουσίας συνεχίζει συχνά να οδηγεί στην απληστία τους ισχυρούς και να τους αφαιρεί τη σύνεση και τη λογική. Ο Σόιμπλε δείχνει να βρίσκεται στην κορυφή αυτής της πυραμίδας. Με την όλη εικόνα που εκπέμπει επιλέγει να τον μισούν («το μίσος σας απόδειξη της δύναμής μας» για το Θουκυδίδη) παρά να τον σέβονται και να συνεργάζονται μαζί του.

Εάν δεν υπάρξει τελικά συμφωνία γιατί θα πρέπει να τιμωρηθούν οι Έλληνες αφού, «η Ελλάδα επί πολλά χρόνια ζούσε υπεράνω των δυνατοτήτων της»-παραλείπουν να πουν υπό το άγρυπνο μάτι των δανειστών- ή για την αυθάδεια τους να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις τύχες τους, θα υπάρξει σίγουρα μια δύσκολη περίοδος, όμως μάλλον θα διαψευστούν οι προφήτες της καταστροφής. Σε τελευταία ανάλυση «θα δείχναμε μεγάλη ευτέλεια και δειλία, αν δεν κάναμε το παν» για να μην καταλήξουμε υπήκοοι.

Ας μην ξεχνάμε πως οι προηγούμενες γενιές Ελλήνων εργάστηκαν από νύχτα σε νύχτα και εντός της χώρας και στα σκλαβοπάζαρα του κόσμου. Δούλεψαν σκληρά και πέρασαν από τις πλάτες και τα στιβαρά χέρια τους τις τσιμεντουπόλεις της χώρας. Πόνεσαν «στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές». Πότισαν με τον ιδρώτα τους τα χωράφια και τα λιβάδια και έθρεψαν εκατομμύρια ανθρώπους.

Μας κληροδότησαν υποδομές, γνώσεις και πολιτισμό. Χάρις σ’ αυτά ζούμε και βεβαίως γιατί εργαζόμαστε και παράγουμε. Μένει να διευθετήσουμε τα του οίκου μας και να δώσουμε τη δυνατότητα και στο 25% των ανέργων, που άφησαν πίσω τους με τις πολιτικές τους οι ξένοι και ντόπιοι σωτήρες μας, να δημιουργήσει και να αυξήσει ραγδαία το εθνικό μας προϊόν.
Προϋπόθεση για να αντιμετωπιστούν με επιτυχία οι δυσκολίες και πιέσεις ακόμα και σε μια ακραία περίπτωση είναι η μέθεξη του λαού μας με τα προβλήματα. Η δύναμη ενός λαού βρίσκεται στο να γνωρίζει, στο να κρίνει και να αποφασίζει για όλα, στο να «είναι όλα συνειδητά».

Όσο περί του Σόιμπλε, αντλούμε από την αμετροέπειά του, από αυτήν του «οργισμένου γέροντα» όπως θα έλεγε ο Αριστοφάνης, το δικαίωμα να ζητήσουμε εμείς την παραίτησή του, ως εκείνου που υπονομεύει την ενότητα και το μέλλον της Ευρώπης των λαών.