Bullying… πόσο πραγματικά νοιαζόμαστε;
Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου
Μετά το θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη, έχω δει και διαβάσει δεκάδες άρθρα και αναφορές για το bullying, τις συνέπειες, το πόσο κρίμα να χάνεται ένας νέος άνθρωπος και πως όλοι μας να το καταδικάζουμε κλπ, κλπ, κλπ, κλπ…
Θλίψη και οργή για τον Βαγγέλη απ’ όλους… για πόσο; Μια ημέρα…; Μια εβδομάδα…; Παραπάνω δε δίνω. Δε δίνω γιατί είμαστε όλοι μας υποκριτές και επιφανειακοί.
Σε εννέα ημέρες έχουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Γιορτές, παρελάσεις. Δέκα μέρες μετά έχουμε την Κυριακή των Βαΐων και ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα με τα Θεία Πάθη και τη κορύφωσή τους με την Ανάσταση του Χριστού και το ‘Αγιο Πάσχα.
Έχουμε άνοιξη, εργατική Πρωτομαγιά, αρχίζει το καλοκαίρι, κλπ, κλπ…
Ενδιάμεσα θα έχουμε Eurogroup, Τρόικα, ΔΝΤ, Τσίπρα, Βαρουφάκη, Σόιμπλε, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, εσωτερικές διαμάχες και τσακωμούς για το ποιος θα σώσει τη χώρα.
Για τους φίλους των αθλημάτων, F1, Euroleague, Final 4, Super League και ελληνικά Play off, Α1 μπάσκετ και Play offs.
…..που είναι ο Βαγγέλης; Ποιος θα τον θυμάται; Κανείς!
Εκτός από τους γονείς του, τους συγγενείς του και τους φίλους του!
Ααα…! Και τους “ανθρώπους” που δημιούργησαν αυτό το τραγικό αποτέλεσμα, άσχετα αν θα έχουν τιμωρηθεί ή όχι. Το αν είναι αυτοκτονία ή δολοφονία θα φανεί στη πορεία.
Αυτοί είμαστε, περιστασιακοί. Χαιρόμαστε και στεναχωριόμαστε, εξαγριωνόμαστε και ηρεμούμε, αντιδρούμε ή καναπεδιάζουμε ανάλογα με την επικαιρότητα και το τι προβάλουν τα Μ.Μ.Ε.
Το bullying δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Bullying είχα και εγώ στο σχολείο, τη δεκαετία του ’80 και σαν θύμα και σαν θύτης. Bullying υπάρχει στο στρατό, στη δουλειά, στο δρόμο, στη πολυκατοικία, δίπλα μας, στο σπίτι μας, μέσα μας. Bullying υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Στο χέρι μας όμως είναι για το αν θα έχει διάρκεια και πόση.
Όταν ο διπλανός μου ενοχλεί – παρενοχλεί έναν “αδύναμο” ψυχικά ή σωματικά, εγώ που είμαι δυνατός να μπω μπροστά και να τον υπερασπιστώ. Όχι βρίζοντας και δέρνοντας. Λύση δεν είναι να γίνουμε θύτης στον θύτη, αλλά με λόγο προσωπικό, κοινωνικό ή δικαστικό.
Οι νταήδες είναι δίπλα μας και είναι δυνατοί. Δυνατούς τους κάνει η ανωνυμία τους και η σιωπή μας. Σταματήστε να τους δίνεται δύναμη με τη σιωπή, φωνάξτε, μιλήστε και αν δεν μπορείτε εσείς, πείτε το σε κάποιον που μπορεί.
Μην ξεχνάτε… “Μετά τη σιωπή, έρχεται η ντροπή”
