Και οι δύο σχολιάστηκαν και με το παραπάνω!
Πολιτικές ειλικρίνειας, την επομένη των εκλογών
Η 26 Ιανουαρίου 2015 ήταν μια πραγματικά …άλλη μέρα στο πολιτικό, μετεκλογικό σκηνικό, της Ελλάδας και όχι …άλλη μια μέρα, όπως συνηθιζόταν σε όλες τις μέχρι τώρα αναμετρήσεις και των αλλαγών φρουράς εξουσίας.
Και αυτά αφού ο μεν νέος Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, συνεπής στις φιλοσοφικές του αρχές και την δεδηλωμένη αθεϊστική κοσμοθεωρία του προέβη σε πολιτικό όρκο, αφού πρωτίστως ενημέρωσε σχετικώς και τον Αρχιεπίσκοπο, ο δε απερχόμενος Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν παρέδωσε προσωπικώς το Μαξίμου στο διάδοχό του, ως τύποις όφειλε, αφού πρωτίστως είχε ενημερώσει τηλεφωνικά τον κ. Τσίπρα ότι δεν θα τον υποδεχθεί.
Απόλυτα ειλικρινείς συμπεριφορές, που ωστόσο προκάλεσαν έντονα και πολλαπλά σχόλια, και για τους δύο. Αφενός για τον πολιτικό όρκο Τσίπρα σχολιάστηκε ως άκομψη πρώτη κίνηση επίδειξης της αριστερής ταυτότητας της νέας κυβέρνησης, αγνοώντας ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του εκλογικού σώματος έχει, έστω και σε χαμηλό βαθμό, θρησκευτικές αναφορές (ασχέτως αν ο ίδιος ο Χριστός δεν εγκρίνει τον όρκο), ενώ άλλοι σχολίασαν το γεγονός ως προάγγελο διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας.
Αφετέρου η πικρία που δεν μπόρεσε να κρύψει ο κ. Σαμαράς για την εκλογική συντριβή του, δικαιολογημένα ανθρωπίνως αλλά όχι θεσμικώς, τον εξώθησε στην συνειδητή απουσία του από το Μαξίμου και βέβαια, όπως ήταν αναμενόμενο, κρίθηκε αυστηρότατα ως πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Ο Μανόλης Γλέζος μάλιστα έκανε λόγο για «διαφορά του πολιτικού ήθους», ανάμεσα στους δύο πολιτικούς.
Βέβαια υπάρχει και το αντίβαρο των… καλών λογισμών.
Ο μεν κ.Τσίπρας, συνεπής στα «πιστεύω», του ορκίστηκε (διαβεβαίωσε για την ακρίβεια) στην τιμή και τη συνείδησή του, να υπηρετήσει το έννομο συμφέρον του λαού και της Πατρίδας και ασφαλώς περιμένουμε να δούμε τα πρώτα δείγματα γραφής στην πράξη, ενώ η Ιστορία έδειξε περίτρανα ότι το πλήθος των δηλωμένων ένθεων Χριστιανών πολιτικών ,που ορκίστηκαν τα αντίστοιχα στον Τριαδικό Θεό,… μάλλον τα αντίθετα έπραξαν τόσα χρόνια, για να μην πούμε τα… χείριστα!
Ο δε κ.Σαμαράς παρά την θεσμική παρατυπία του, δεν μπορεί να επηρεάσει πλέον τις «τύχες» του ελληνικού λαού περισσότερο από όσο τις καθόρισε μέσα από την ενεργή παρουσία του στο κοινοβούλιο και τα όσα προώθησε!!!
So… WHAT, που λένε και οι Ευρωπαίοι – Ελληνιστί: Ε, και τι έγινε;;;
