Του Δημήτρη Τσιμούρα
Η… “σωτηρία” μας τα τελευταία πέντε χρόνια εναποτέθηκε από τους κυβερνώντες ουσιαστικά στα χέρια των δανειστών μας τοκογλύφων, στους τραπεζίτες, στα μεγάλα συμφέροντα.
Έχοντας όλοι αυτοί σαν αφορμή τη λεγόμενη κρίση και τις κυβερνήσεις πιστούς υπηρέτες τους, εφόρμησαν και άρπαξαν ένα μεγάλο μέρος του πλούτου που είχαν στην κατοχή τους οι εργαζόμενοι, προϊόν της δουλειάς τους και όχι στυγνής εκμετάλλευσης, άρπαξαν ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας. Υποδομές της πατρίδας μας εκποιήθηκαν σε ξένους και δικούς μας… “επενδυτές”.
Τα λεφτά, από τα υποχρεωτικά δάνεια που πήραμε ως χώρα, από τα εξοντωτικά χαράτσια, την ακραία φορολόγηση, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και τη ληστεία των ταμείων, είτε γύρισαν πίσω στους δανειστές για την αποπληρωμή προηγούμενων δανείων, είτε δόθηκαν σε τραπεζίτες για τη σωτηρία των τραπεζών τους και σε “επενδυτές” για την… “ανάπτυξη”!
Ίσως και να αποτελεί παγκόσμια πρωτιά να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως οι τράπεζες, με ιλιγγιώδη ποσά για τα δεδομένα της χώρας μας. Μόνο στους τραπεζίτες τα τελευταία πέντε χρόνια δόθηκαν πάνω από 260 δις ευρώ, λεφτά που αναλογούν περίπου στο 70% του ελληνικού χρέους! Λεφτά που θα πληρώνουνε πολλές επόμενες γενιές και που, αν δεν δίνονταν, δεν θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν οι απερχόμενοι πολιτικοί τους υπάλληλοι ούτε μνημόνια, ούτε φυσικά την υποθήκευση της εθνικής μας κυριαρχίας και ουσιαστικά τη μετατροπή του κράτους μας σε προτεκτοράτο!
Και βέβαια, με αυτήν την πολιτική, όχι μόνο υποθήκευσαν το μέλλον μας, αλλά διέλυσαν και κάθε υποδομή κοινωνικού κράτους που υπήρχε, διόγκωσαν την ανεργία και οδήγησαν στη φτώχεια τουλάχιστον τα 2/3 του πληθυσμού, με ότι αυτό συνεπάγεται, και στην αυτοκτονία πάνω από έξη χιλιάδες Έλληνες!
Και δεν αρκέστηκαν σ’ αυτά. Δημιούργησαν ισχυρές υποδομές, ώστε να εξαπολύσουν έφοδο μαζικών κατασχέσεων των περιουσιών εκείνων που ήδη, αδρά μέχρι τώρα, πλήρωσαν τη βάρβαρη πολιτική τους!
Και ενώ ο λαός βογκάει από τις καταναγκαστικές… “θυσίες”, από δικά τους επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι οι δείκτες της οικονομίας χειροτέρεψαν κατά πολύ σε σχέση με εκείνους, βάσει των όποιων οδηγηθήκαμε στα μνημόνια, και σ’ ό,τι αυτά συνεπάγονταν! Παρ όλα αυτά, έχουν το θράσος οι φτηνοί υπαλληλίσκοι της τρόικας και των τραπεζιτών να μας λένε ότι, “οι θυσίες μας έπιασαν τόπο”! Εκτός αν εννοούν ότι έπιασαν τόπο, ώστε μόλις 550 Ελληνες κροίσοι να αυξάνουν τα πλούτη τους μέσα στην κρίση, με ρυθμό ενός δις ευρώ το μήνα, όταν τα χρέη προς την εφορία του μισού τουλάχιστον πληθυσμού της χώρας αυξάνονται ακριβώς με τον ίδιο ρυθμό!
Αφορμή για να γραφούν αυτές οι σκέψεις στάθηκε τοποθέτηση υποψήφιου, και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, του Δημήτρη Τσουκαλά, τοποθέτηση που ξεπέρασε κάθε όριο! ο βουλευτής, ούτε λίγο ούτε πολύ, κατήγγειλε τον απερχόμενο πρωθυπουργό ότι… υπονομεύει το τραπεζικό σύστημα!
“Είναι εθνικά απαράδεκτο Πρωθυπουργός να επιτίθεται με τέτοια σφοδρότητα στο τραπεζικό σύστημα της χώρας του. Ο κόσμος να μη δίνει καμιά σημασία στις Κασσάνδρες.
Με την ιδιότητά του π. Προέδρου της ΟΤΟΕ των εργαζομένων στις τράπεζες, σας καλώ ως συμβολική πράξη στήριξης του τραπεζικού συστήματος και της πατρίδας μας, να καταθέσουμε συμβολικά 1 ευρώ ο καθένας μας στις Ελληνικές τράπεζες. Λίγες ημέρες έμειναν μέχρι την ανατροπή. Αυτή την εβδομάδα γράφουμε ιστορία.” Η δήλωση, και όχι μόνο αυτή, του εργατοπατέρα, υποψήφιου βουλευτή π. Προέδρου της ΟΤΟΕ, δείχνει όχι μόνο ότι δεν θα ακουμπήσουν τις τράπεζες αλλά θα τις ενισχύσουν ακόμη περισσότερο! Μη μας προτείνουν να κάνουμε και κανέναν εθνικό έρανο για την επιπλέον ενίσχυσή τους και τη δεύτερη… σωτήρια τους!
Και εδώ τώρα οδηγείσαι να σκεφτείς όχι μόνο την κοροϊδία που παίζεται ως πινγκ πονγκ στις πλάτες μας από τους δύο μονομάχους, αλλά και τη διάψευση όσων ελπίζουν σε αλλαγή και πολύ περισσότερο εκείνων που φαντάζονται ακόμη και ανατροπή!
Βέβαια, ανάλογες σκέψεις, τη στιγμή που ξεκουμπίζεται κυριολεκτικά μια μισητή για το λαό κυβέρνηση, μπορεί να μετριάζουν αυτή τη χαρά, αλλά δεν παύουν δυστυχώς να πατούν σε μια σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα.
Δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να αγνοήσουμε κατ’ αρχήν τη στελέχωση αυτού του κόμματος, που διαδέχεται στην εξουσία τη μισητή αυτή κυβέρνηση, από ανθρώπους που έπαιξαν κομβικό ρόλο, είτε ως σύμβουλοι κυβερνητικών παραγόντων, είτε ως βουλευτές που ψήφισαν μνημόνια, είτε ως εργατοπατέρες-συνδικαλιστές, για να οδηγηθούμε ως εδώ. Και φυσικά να ρωτήσουμε πώς αυτοί τώρα, με αλλαγή ετικέτας και μόνο, θα μας οδηγήσουν σε άλλα μονοπάτια από αυτά που, μέχρι σήμερα, μας έχουν οδηγήσει;
Αυτό όμως που δημιουργεί μια βεβαιότητα –με την ευχή της διάψευσης του γράφοντος- για το παιχνίδι που παίζεται και πάλι σε βάρος όλων των αδικημένων αυτής της απάνθρωπης πολιτικής, είναι ότι το κόμμα που έρχεται να διαδεχθεί τους σημερινούς “ηγήτορες” δεν θίγει καμία από τις δομές, βάσει των οποίων οδηγηθήκαμε ως εδώ!
Δηλώνει ότι δεν αλλάζει τίποτα στις 
σχέσεις μας με ΕΕ και ΝΑΤΟ, αναγνωρίζει το επαχθές αυτό χρέος προς τους δανειστές, που θα πληρώσει εις το ακέραιο ο ελληνικός λαός, ενώ δεν τον αφορά. Και περιορίζεται ύστερα απ’ όλα αυτά να “συζητήσει και να διαπραγματευτεί με τους δανειστές”, σαν να ήταν αυτό το πρόβλημα της απερχόμενης κυβέρνησης, η έλλειψη διαπραγματευτικής δεινότητας!
Ταυτόχρονα, αντί να πάρει, ζητώντας την ενεργή στήριξη από το λαό γι αυτό, από τους τραπεζίτες κλεπταποδόχους έστω ένα μέρος των χρημάτων, των 260 δις ευρώ, που τους δόθηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων πέντε ετών, υπόσχεται ότι θα τις ενισχύσει ακόμα παραπέρα, υλοποιώντας φυσικά την κατεύθυνση της ΕΕ. Και ούτε καν υπόσχεται ότι θα πάρει πίσω, έστω ένα μέρος από τα λεφτά των ταμείων των 15 δις ευρώ περίπου, που κλάπηκαν, για να δοθούν κι αυτά στους τραπεζίτες. Λεφτά από τον ιδρώτα και το αίμα των ασφαλισμένων.
Αφήνει ανοιχτό το θέμα των παραπέρα φοροελαφρύνσεων σ’ αυτούς που ζουν τη χρυσή εποχή της… “κρίσης”, αυγαταίνοντας γεωμετρικά τις περιουσίες τους. Ούτε φυσικά υπόσχεται να αποκαταστήσει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων και να τις επαναφέρει τουλάχιστον στην προ πενταετίας κατάσταση, ως… “αριστερή” κυβέρνηση!
Ούτε έστω κάποιες απο τις υποδομές και της στρατηγικής σημασίας δημόσιες επιχειρήσεις, που εκποιήθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, χωρίς δικαίωμα και χωρίς καμιά λαϊκή εντολή, συζητά να τις επαναφέρει σε δημόσιο έλεγχο.
Και το ερώτημα: Με όλες αυτές τις δεσμεύ
σεις προς τους επικυρίαρχους και αυτούς που κινούν τα νήματα, από πού θα προκύψει αυτή η… αριστερή πολιτική; Αυτή η πολιτική θα επικεντρωθεί στο να κάνει απλώς και μόνο μια αναδιανομή “πλούτου” μεταξύ των φτωχοποιημένων και των απολύτως εξαθλιωμένων αυτής της χώρας.
Το τραγικότερο όμως όλων είναι ότι, εκμεταλλευόμενοι το μίσος και την οργή της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού για την απερχόμενη κυβέρνηση, ζητούν από το λαό να ψηφίσει στην ουσία την ίδια μήτρα της πολιτικής που μας οδήγησε ως εδώ. Του ζητούν να αλλάξει κυβέρνηση και όχι τις αιτίες της καταστροφικής μας πορείας. Έτσι, αφ’ ενός υποβάλλουν τα διαπιστευτήρια τους προς τους ευρωπαίους “συμμάχους”, και αφ’ ετέρου αποδυναμώνουν τον λαό από μελλοντικές του διεκδικήσεις!
Δανειστές, ΕΕ και μεγάλα συμφέροντα, τη Δευτέρα, όταν θα κάνουν τη σούμα, κοντά στις ψήφους του νικητή, θα αθροίσουν και τις ψήφους των άλλων κομμάτων που δίνουν όρκους πίστης σ’ αυτούς, βγάζοντας σαν συμπέρασμα ότι όλα αυτά εγκρίνονται από τον ελληνικό λαό, ο οποίος βέβαια και δια της ψήφου του αναλαμβάνει όλες τις υποχρεώσεις του στο ακέραιο, απέναντί τους! Δηλαδή αποδέχεται τη σκλαβιά που του έταξαν όλοι αυτοί, αρχής γενομένης από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψήφισαν όλοι τους!
Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, και πάλι μας ζητούν αυτοί που έρχονται να εναποθέσουμε ελπίδες… σωτηρίας μας σ’ αυτούς που καθημερινά δεν διστάζουν να μας πετάνε στον Καιάδα λέγοντας μάλιστα και οι ίδιοι, ότι το κάνουν για τη… “σωτηρία” μας!
Και όλα αυτά με “αριστερή” σφραγίδα! Δίνοντας έτσι όλα τα εχέγγυα, για να φθαρεί στη συνείδηση του κόσμου η έννοια της Αριστεράς, όπως έγινε και στη Ευρώπη, από ανάλογα “αριστερά” κόμματα, τα οποία κυβέρνησαν, έπαιξαν το ρόλο για τον οποίο ήταν ταγμένα, και σήμερα έχουν εξαφανιστεί.
Το ΚΚΕ, στον αντίποδα όλων αυτών, χωρίς να λέει ότι είναι ίδιοι, όπως η μήτρα και ο προσανατολισμός της πολιτικής τους, τους χαλάει αυτήν την ομοφωνία και ορθώνει εμπόδια σ’ αυτά τους τα σχέδια.
Και είναι βέβαιο ότι και αυτοί, που σήμερα δεν θα το ψηφίσουν, με την επιθυμία να απαλλαγούμε από την τυραννία των σημερινών κομμάτων που κυβερνούν, αύριο, όταν διαπιστώσουν ότι θα συνεχίζει η ίδια τυραννία της ΕΕ και των νατοϊκών “εταίρων”, η τυραννία των τραπεζιτών και των μεγάλων συμφερόντων, η τυραννία των ίδιων και πάλι “θεών” της σωτηρίας μας, τότε στο ΚΚΕ θα αναζητήσουν την ελπίδα.
Θα αναζητήσουν την ελπίδα για την οργάνωση ενός αγώνα, μαζί με όλους εκείνους που και αύριο θα θίγονται από την ίδια στην ουσία πολιτική. Έχοντας και πάλι κόντρα τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, με το βρώμικο ρόλο του, για τη διεκδίκηση των κλοπιμαίων της τελευταίας πενταετίας, για να απαιτήσουμε και να επιβάλουμε το δίκιο μας απέναντι στην άγρια εκμετάλλευση, η οποία και πάλι θα υπάρχει και με την “αριστερή” κυβέρνηση.
Έτσι, όσο πιο ενισχυμένο το ΚΚΕ, ίσως μέσα απ’ τις πιο αντίξοες συνθήκες πόλωσης, τόσο θα στέκεται ζωντανή η ελπίδα για μια άλλη πολιτική, η ελπίδα για την ανατροπή! Ανατροπή, που το ΚΚΕ τη λέει και την εννοεί και δεν τη χρησιμοποιεί κατά πώς κάθε φορά συμφέρει!
ΥΓ. Και για να μην ανησυχούν όσοι αισθάνονται αριστεροί, αλλά έχουν τρομοκρατηθεί από τα ουρλιαχτά των “λύκων”, που τώρα χάνουν τις καρέκλες, αφού έβγαλαν εις πέρας τη βρώμικη δουλειά, που τους είχε ανατεθεί, άχρηστοι πλέον, ας διαβάσει τα λόγια του Σταύρου Π. Ψυχάρη, διάδοχου του γνωστού Λαμπράκη, γνωρίζοντας βέβαια ποιους αυτός στην ουσία εκπροσωπεί. Ταυτόχρονα προεξοφλεί και το αποδεκτό για όλους αυτούς εκλογικό αποτέλεσμα και μάλιστα με δόση ειρωνείας προς τους ψηφοφόρους!
“…Καθώς όλοι γνωρίζουµε τα όριά µας, λογικό είναι να περιµένει κανείς ότι μετά τις εκλογές, ψήφω και αποφάσει του Λαού, όλα θα πάνε καλύτερα…”!
Γράφτηκε στο ΒΗΜΑ, στις 28/12/2014, μια μέρα πριν την τελική ψηφοφορία για εκλογή προέδρου και αξίζει κανείς να το διαβάσει ολόκληρο. Ο τίτλος του κειμένου ήταν “ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΕΛΛΑΣ!”
