Με αφορμή τις διεργασίες για την προεδρική εκλογή
Είναι δεδομένο ότι κάθε εκλογική διαδικασία, αυτήν την περίοδο, αποτελεί κι έναν μικρό ή μεγάλο σκόπελο στην προώθηση αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το επιθυμητό αποτέλεσμα, η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, γι αυτούς που προάγουν αυτή την πολιτική, δεν είναι σίγουρο, κάτι που βέβαια τους δημιουργεί έντονες ανησυχίες.
Ανησυχεί το κατεστημένο, η άρχουσα τάξη, μήπως και μειωθεί, έστω και προσωρινά, ο ρυθμός με τον οποίο ο πλούτος εισρέει στα θησαυροφυλάκιά τους, μήπως και υπάρξει καθυστέρηση στην πλήρη επιβολή της κυριαρχίας τους επί του ελληνικού λαού.
Περισσότερο ίσως ανησυχεί το διαπιστευμένο σ’ αυτούς πολιτικό προσωπικό. Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά πως για τους περισσότερους, εάν δεν παραταθεί με την εκλογή προέδρου η ζωή της κυβέρνησης, θα σημάνει και το τέλος του πολιτικού τους βίου. Και όχι μόνο αυτό. Φοβούνται ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εξιλαστήρια θύματα και να αποδοθούν σ’ αυτούς οι ευθύνες της καταστροφικής πορείας για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, με τους κυβερνητικούς βουλευτές να έχουν ως μονόδρομο τη θετική ψήφο για εκλογή προέδρου και παράταση με ενέσεις του κυβερνητικού βίου, αναζητούνται αυτοί της “αντιπολίτευσης”, οι οποίοι στην ουσία θα ανακαλέσουν τα όσα μέχρι σήμερα, έστω και υποκριτικά, έλεγαν, ώστε να αποτελέσουν την κρίσιμη μάζα για την προεδρική εκλογή.
Γι αυτούς, της… “αντιπολίτευσης”, πρέπει να εφευρεθούν επιχειρήματα σοβαρά ή σοβαροφανή που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε να κάνουν το βήμα. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να πείσουν για το… ορθό της πράξης τους και το εκλογικό σώμα, ώστε να μην χάσουν τις ελπίδες για επανεκλογή, που είναι το Α και το Ω για τους ίδιους!
Έτσι, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες “επιχειρημάτων”, που αντλούνται απο γκάλοπ, που παρουσιάζουν τον κόσμο να… απαιτεί προεδρική εκλογή, επειδή κινδυνεύει να χαθεί η… πολυπόθητη κυβερνητική σταθερότητα! Μάρτυρες ψεύτικων απειλών ότι κινδυνεύει η θέση μας… στην ΕΕ. Απειλές ότι οι αγορές θα… στενοχωρηθούν, αν δεν εκλεγεί πρόεδρος και θα αντιδράσουν βίαια η σπασμωδικά! Και φυσικά όλα τα παραπάνω, πάντα στα πλαίσια της αδιαμφισβήτητης … “δημοκρατίας” μας, συνοδευόμενα με ισχυρές δόσεις τρομοκρατίας, παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού προς το εκλογικό σώμα, ώστε να μην αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει.
Όσο για τη διατήρηση της… “σταθερότητας” που επικαλούνται, έχει κανείς να τους ρωτήσει για ποιά σταθερότητα ομιλούν. Γι αυτήν που είναι συνεργός στην εξαθλίωση; Γι αυτήν που συμβάλλει στην απώλεια των μικρών περιουσιών και την αύξηση των καθημερινών αυτοκτονιών; Γι αυτήν που πετσοκόβει την ελπίδα και σμπαραλιάζει το όνειρο; Ή τη σταθερότητα αυτήν που παράγει δισεκατομμυριούχους σε καιρό “κρίσης”; Ή μήπως αυτήν που διαμοιράζει τα ιμάτια της πατρίδας και τους κόπους δεκαετιών ενός ολόκληρου λαού και δεν αφήνει τίποτα όρθιο;
Μήπως εννοούν τη σταθερότητα της αμάθειας, τη σταθερότητα που μας πάει πενήντα και εκατό χρόνια πίσω, τη σταθερότητα που έχει ανατρέψει τις ζωές μας; Τη σταθερότητα νεκροθάφτη των ονείρων μας και κυρίως αυτών της νέας γενιάς που στέλνεται πεσκέσι σε δουλοπάζαρα του εξωτερικού;
“Επιχειρήματα” αστειότητας! Πάνω στα οποία είναι έτοιμοι να πατήσουν βουλευτές που μέχρι χθες έδιναν την εντύπωση ότι διαφωνούσαν και θα συνεχίσουν να ισχυρίζονται ότι τάχα διαφωνούν, εξαιρουμένης της κρίσιμης ψήφου βέβαια!
Δεν είναι αφελείς! Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν! Ξέρουν ότι μια τέτοια ψήφος αφενός νομιμοποιεί την μέχρι τώρα κυβερνητική πολιτική, την οποία υποτίθεται ότι αντιμάχονταν, και αφετέρου δίνει στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να συνεχίσει το καταστροφικό για το λαό έργο, νομιμοποιώντας έτσι την πορεία κινεζοποίησης της χώρας μας!
Αν βέβαια ισχυριστούν, ψάχνοντας για άλλοθι, ότι είναι λαϊκή επιθυμία η προεδρική εκλογή, ας κάνουν μια βόλτα στους δρόμους, ας πουν ποιοι είναι και τι θέλουν, ας περάσουν από τα άδεια από πελάτες μαγαζιά, που οι ιδιοκτήτες τους στενάζουν, όχι μόνο για τον ανύπαρκτο τζίρο αλλά και για την υψηλή και άδικη πέρα από κάθε λογική φορολόγηση, που τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο. Ας ρωτήσουν τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, που δεν μπορούν στοιχειωδώς να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που τεχνητά δημιουργούνται από την κυβερνητική πολιτική, αν θέλουν, ας πάρουν απ’ αυτούς σχετικές απαντήσεις κι όχι από τα προκατασκευασμένα γκάλοπ.
Συνεπώς, η συνταύτιση αυτή με την κυβέρνηση, με την ψήφιση του κυβερνητικού υποψηφίου, δίνει σ’ εμάς το δικαίωμα να συμπεράνουμε με απόλυτο τρόπο ότι η στάση τους αυτή όχι μόνο δεν εκπορεύεται από τη θέλησή τους για την υπεράσπιση του κοινού συμφέροντος, αλλά απο ίδιον συμφέρον, εξυπηρετώντας πρωτίστως τα μεγάλα συμφέροντα. Και φυσικά, μπορούμε μόνο να υποθέσουμε, βάσιμα όμως, ότι θα υπάρξει αδρό τίμημα για την ιδιαίτερα μεγάλη… “αξία” αυτής τους της ψήφου, από τα κέντρα εξουσίας.
Κι ας έχουμε κατά νου και γιατί πρόεδρο ομιλούμε. Πρόεδρο που είναι αφοσιωμένος στο να στηρίξει το οικοδόμημα κινεζοποίησης της χώρας, για τον οποίο ο λαός θα αδιαφορεί ή θα αγανακτά με τη στάση του. Τι παραδείγματα προέδρων είχαμε μέχρι τώρα; Πολιτευτές που δεν εκλέχτηκαν ούτε βουλευτές ψηφίστηκαν για πρόεδροι και μάλιστα τα γκάλοπ τους παρουσίαζαν και ως… λαοφιλείς! Πρόεδροι οι οποίοι φάνηκαν αντάξιοι της εμπιστοσύνης που τους έδειξε η καθεστηκυία τάξις και έπραξαν στο ακέραιο απέναντί της το… καθήκον τους ως συνεργοί και συνένοχοι της εξαθλίωσης αυτού του λαού. Πρόεδροι που παραλαμβάνουν κράτος και παραδίδουν… επαρχία!
Συνεπώς είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι αυτοί που επικαλούνται όλα αυτά, που θα τα επικαλεστούν, για να δικαιολογήσουν την ψήφο τους, τα πιστεύουν κιόλας. Προσπαθούν μέσα απ’ αυτόν τον ορυμαγδό όχι απλώς να βγουν σώοι αλλά και ποικιλοτρόπως ωφελημένοι!
Ας θυμίσουμε όμως σε όλους αυτούς -κυβερνητικούς και μη βουλευτές, που είναι έτοιμοι να συμπράξουν, για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η… σωτηρία μας- ότι ποτέ ο ελληνικός λαός δεν νομιμοποίησε τη συγκεκριμένη κυβέρνηση ούτε την πολιτική της. Να τους θυμίσουμε ότι στις εκλογές του ’12 αποδοκίμασε και τα δύο κόμματα που κυβερνούν. Παρ’ όλα αυτά οι δύο αρνήσεις, οι δυο αποδοκιμασίες, έφτιαξαν μια… “κατάφαση” και σχημάτισαν ελέω εκλογικού νόμου την σημερινή κυβέρνηση με τις γνωστές για μάς συνέπειες!
Να τους θυμίσουμε ότι η αποδοκιμασία του ελληνικού λαού προς τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης ήταν κραυγαλέα, αφού στις εκλογές του Ιουνίου του’12, σε σχέση με αυτές του ’09, έχασαν πάνω από 2.700.000 ψηφοφόρους!!! Κι όμως αυτό θεωρήθηκε λαϊκή εντολή, για να κυβερνήσουν!!!
Είναι λοιπόν ολοφάνερο, πολύ περισσότερο σήμερα, που από τις τελευταίες εκλογές κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι του μύλου της εξαθλίωσης, ότι δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε τύποις για Δημοκρατία!
Και ύστερα από τα παραπάνω ζητούνται και νέοι… “σωτήρες” στη βουλή για τη συνέχιση, με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς, της εξαθλίωσής μας. Είναι όμως αυτονόητο ότι κανένας τους δεν διαθέτει ούτε ηθικό έρεισμα αλλά ούτε και την παραμικρή νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό, στον οποίο οι ίδιοι, όπως και οι κυβερνητικοί βουλευτές, άλλα έλεγαν, όταν ζητούσαν την ψήφο του!
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο μόνος που μπορεί να δώσει λύση είναι ο ίδιος ο λαός, άσχετα με το αν εκλεγεί η όχι πρόεδρος. Κι όχι μόνο στην κάλπη αλλά και στους δρόμους!
ΥΓ. Είχε κλείσει το άρθρο, όταν έγινε γνωστό το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας, των 160 ΝΑΙ! Κανείς βέβαια αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να προδικάσει το τελικό αποτέλεσμα, ούτε και το ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι πρόεδροι στις επόμενες δυο ψηφοφορίες.
Το σίγουρο είναι ότι γίνονται σκληρά παζάρια απ’ αυτούς που έχουν κατά νου να προσθέσουν τις ψήφους τους σ’ αυτές των 160! Και όχι βέβαια για την αλλαγή πολιτικής. Αυτή είναι δεδομένη από μια τέτοια κυβέρνηση, και ξέρουν πολύ καλά ότι δεν αλλάζει, εφόσον υπακούει τυφλά στα ξένα κέντρα των δανειστών που τη διαμορφώνουν.
Σίγουρο επίσης είναι ότι αυτοί, που τα παζάρια τους θα ευδοκιμήσουν ενώνοντας τις ψήφους τους μ’ εκείνων που είπαν εξ αρχής το ΝΑΙ, ταυτόχρονα υπογράφουν και το πολιτικό τους τέλος, είτε εκλεγεί πρόεδρος είτε όχι. Και εφόσον εκλεγεί πρόεδρος, αυτοί που θα προσθέσουν τώρα το ΝΑΙ τους, κυρίως αυτοί, μαζί βέβαια μ’ αυτούς του “ναι σε όλα”, θα χρεωθούν και τα επόμενα ακόμη πιο σκληρά μέτρα που θα ακολουθήσουν, χωρίς προφανώς να έχουν κανένα άλλοθι και καμιά δικαιολογία!
