O χρόνος της κυβέρνησης

Γράφει ο Φυσικός,  Κώστας Καραγιάννης

Μαζί με το ημερολογιακό έτος που τελειώνει φαίνεται

πως τελειώνει και ο χρόνος της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Το μήνυμα δεν έρχεται μόνον από το ότι δεν συμπληρώνεται ο αριθμός των 180 βουλευτών αλλά εκπορεύεται από το γεγονός πως οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές καταφεύγουν στα τελευταία όπλα που τους έχουν απομείνει. Από τη δημιουργία έντασης στην πολιτική ζωή, περνάνε σε εκείνη του κλίματος φόβου και ανασφάλειας για το λαό μας και τερματίζουν στην επαιτεία της συνδρομής ορισμένων νεοφιλελεύθερων άσπονδων εταίρων μας.

Εδώ και καιρό οι πιο φωνακλάδες και αμετροεπείς εκπρόσωποι του μνημονιακού καθεστώτος ανέλαβαν εργολαβικά να σπείρουν προκλήσεις και ανέμους. Όμως, φαίνεται πως πέρασαν οι εποχές που «τα κακαρίσματα από τις χήνες έσωζαν το Καπιτώλιο». Το διαισθάνονται και οι ίδιοι γι αυτό και καταφεύγουν πλέον στην επανάληψη του plan C της κινδυνολογίας. Με τα δικά τους λόγια: «Ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί σε μετωπική σύγκρουση με όλη την Ευρώπη» (Σαμαράς), «Με ΣΥΡΙΖΑ θα είμαστε σε μόνιμη κρίση» (Σταμάτης), «Έχουμε προειδοποιηθεί από τους διεθνείς οίκους ότι με την προκήρυξη των εκλογών θα θεωρηθεί η χώρα σε πιστωτικό γεγονός» (Βούλτεψη). (Η τελευταία, ως συνήθως, υπερέβη τα εσκαμμένα και εξαναγκάστηκε σε διορθωτική. Όμως, η περισπούδαστη δήλωσή της δεν χάνει από την αξία της. Δείχνει ακριβώς πως τάσσεται με την πλευρά των οίκων οι οποίοι, λίγο ως πολύ, θα ήθελαν να καταργήσουν, αν ήταν δυνατόν, και τις κάθε είδους εκλογές.)
Σε ότι αφορά τις έξωθεν καλές υπηρεσίες Ευρωπαίων ηγετών προς «τη χώρα που τους χάρισε το λίκνο». Οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις τους στα εσωτερικά μας αποτελούν όνειδος και επαναφέρουν στη μνήμη τις πλέον σκοτεινές εποχές του ελληνισμού. Ένα πάντως είναι βέβαιο, πως η ωμότητα τους θίγει το φιλότιμο των πολιτών και φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά στα οποία προσβλέπουν οι εμπνευστές τους.

Δεν είναι όμως μόνον ο πανικός και οι ανασφάλειες των Σαμαρά-Βενιζέλου που αποτυπώνονται αυτή την περίοδο στο λόγο και στο ύφος τους αλλά είναι οι διαθέσεις και το ηθικό των στελεχών τους. Πλην των ελαχίστων περιπτώσεων με δόση αφέλειας και κυνισμού ή εκείνων με υπέρμετρη εμπάθεια ή των κολλημένων σε ιδεοληψίες, οι υπόλοιποι «έχουν πετάξει λευκή πετσέτα» και αναμένουν την ανατροπή. Δεν έχουν ηθικό, δεν έχουν διάθεση, δεν έχουν σχέδιο, δεν έχουν όραμα, έχουν στερέψει από ιδέες. Με βαριά καρδιά διαχειρίζονται τη μιζέρια, το τέλμα, την καταστροφή. Γίνεται φανερό στα πάνελ αλλά μπορούν να το βεβαιώσουν πολύ καλύτερα όσοι έτυχε να έχουν επαφές με υπεύθυνους Περιφερειών, Δήμων, Επιμελητηρίων, Συνεταιρισμών κλπ και κυρίως όσοι συνομιλούν και αφουγκράζονται καθημερινά το λαό χωρίς παρωπίδες και χωρίς δεσμεύσεις.

Βέβαια, οι δημιουργοί της κρίσης και υπηρέτες του μνημονιακού καθεστώτος, θα ψάχνουν μέχρι τέλους για πρόθυμους. Ο ευτελισμός πρέπει «να γίνει τέλειος». Είναι νόμος του συστήματος να αναπαράγει, όσο δύναται, τον εαυτό του. Αν λοιπόν με διάφορες σοφιστείες, λαθροχειρίες και αθέμιτα μέσα κατορθώσουν, παρ’ ελπίδα, να εκλέξουν πρόεδρο, προκειμένου να παρατείνουν τη θητεία της κυβέρνησής τους για ενάμισι χρόνο ακόμα, θα έχουν καταφέρει μια πύρρειο νίκη. Οι αμφιβολίες που θα δημιουργήσουν στην ήδη βεβαρυμμένη ατμόσφαιρα του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, η περιφρόνηση της λαϊκής φωνής και θέλησης, γρήγορα θα οδηγήσουν σε ήττα διαστάσεων. Απλώς θα έχουν προσθέσει ένα ακόμα λιθαράκι στην καταστροφή και θα έχουν εμποδίσει την ιστορία να κάνει την οικονομία της. Η καινούργια έφοδος ενάντια στην εξουσία των προνομιούχων και των διαπλεκομένων στη χώρα μας αποτελεί μια πραγματικότητα με βάθος και ουσία και είναι αναπόφευκτη. Η ουσιαστική προετοιμασία για την επόμενη μέρα αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για την αίσια έκβασή της.