Ο 18χρονος Παγκόσμιος Πρωταθλητής, από το Νησί Ημαθίας, μιλάει στη «ΦΑΡΕΤΡΑ»
«Ουδείς προφήτης στον τόπο του», είναι η λαϊκή ρήση και όχι άδικα, αφού το περιεχόμενό της δικαιώνεται περίτρανα στην Ελλάδα και δη στην επαρχία, όπου «εκκολάπτονται» ουκ ολίγα ταλέντα σε κάθε τομέα της υγιούς εκπροσώπησης της χώρας μας στο χώρο του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, των Γραμμάτων και των Τεχνών, ανά τον κόσμο.
Ωστόσο το αντιφατικό φαινόμενο να προοδεύουν οι αφανείς εντός Ελλάδας, «ήρωες» που τη δοξάζουν στο εξωτερικό , όπου χαίρουν ισότιμης εκτίμησης και προβολής με τους ομόλογούς τους διεθνείς , δεν παύει να αποτελεί σύγχρονη «πληγή» για την εθνική μας αξιοπρέπεια και τροχοπέδη για τη σταδιοδρομία των συμπατριωτών μας.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και του 18χρονου Ημαθιώτη, Κωνσταντίνου Χαμαλίδη από το Νησί, Πανελλήνιου, Πανευρωπαϊκού και Παγκόσμιου Πρωταθλητή, που έδρεψε αρκετές για την ηλικία του νίκες, δεδομένου ότι δεν είχε την
αρμόζουσα στήριξη και προβολή από την επίσημη πολιτεία, πλην της πολύτιμης αλλά και ανεπαρκούς ωστόσο, ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε επίπεδο χορηγίας.
Αυτά συζητήσαμε με το νεαρό πρωταθλητή στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «Φ».
Ποια η πρώτη επαφή σου με το TAEKWOΝDO και ποιες οι αφορμές;
Ασχολούμαι ενεργά από 4 ετών, στην κυριολεξία από τα πρώτα μου βήματα. Αφορμή στάθηκε ο πατέρας μου που με έβαλε στο αγώνισμα, καθώς και ο ίδιος ήταν και είναι δάσκαλος του αθλήματος. Διατηρεί δική του σχολή στην Αλεξάνδρεια. Μπορώ να μιλήσω για κληρονομικό ίσως χάρισμα, αλλά με παράλληλη μεθοδική προετοιμασία, σκληρή προπόνηση, επιμονή και υπομονή με υψηλούς στόχους για τα δύσκολα και τα μεγάλα.
Στα δύσκολα και τα μεγάλα έχεις κάνει άλματα μέσα σε ελάχιστα χρόνια, αφού είσαι μόνο 18 ετών. Ποια η πορεία σου;
Αν και μου άρεσε αρχικά πιο πολύ το ποδόσφαιρο, αργότερα με το πέρασμα του καιρού, που ανδρώθηκα στο χώρο του TAEKWONDO και άρχισα να μετέχω σε αγώνες εντός και εκτός Ελλάδας, άρχισα να καταλαβαίνω την αξία του αγωνίσματος, το πνεύμα και τις προκλήσεις του, αφοσιώθηκα σε αυτό με επιμονή, άσκηση, προετοιμασία και πολλή αγάπη.
Με κέρδισε και… κέρδισα τον κόσμο, στο βαθμό των δυνατοτήτων και της ηλικίας μου.
Ξεκίνησα αρχικά παίζοντας σε φιλικούς αγώνες και πρωταθλήματα βορείου Ελλάδος, στα οποία ερχόμουν αρκετές φορές πρώτος. Κάποιες φορές και δεύτερος, ενώ σπανιότερα έχανα.
Οι πρώτες μου εμφανίσεις στο εξωτερικό άρχισαν από τα 12 μου χρόνια, στην κατηγορία των παίδων, το 2007.
Η πρώτη εμφάνιση πιο συγκεκριμένα ήταν στο Τούμπινγκεν της Γερμανίας.
Αλλά εκείνη την περίοδο αμέσως μετά, έπαιξα στο πρώτο για μένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα παίδων στη Χαλκίδα, όπου κέρδισα την πρωτιά στο πλαίσιο έξι αγώνων. Στην κατηγορία έπαιξα συνολικά τέσσερις χρονιές από τις οποίες τις τρεις βγήκα πρώτος.
Ακολούθως ανέβηκα στην κατηγορία Εφήβων. Εκεί συναγωνίστηκα με αθλητές μεγαλύτερούς μου κατά τρία χρόνια και ήρθα δεύτερος την πρώτη χρονιά, ενώ τις επόμενες τρείς πρώτος και μπήκα στην Εθνική Ομάδα, όπου βγήκα πέμπτος στο Πανευρωπαϊκό με δύο νίκες.
Η πρώτη χρονιά ήταν το 2011 στην Πάφο της Κύπρου.
Ήρθα δεύτερος στους Βαλκανικούς Αγώνες Εφήβων και το 2012 πήρα μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων που διοργανώθηκε στην Αίγυπτο.
Το 2013 βγήκα πρωταθλητής στην κατηγορία Νέων έως 21 χρονών και πέρασα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Μολδαβία, όπου βγήκα τρίτος.
Τότε μοριοδοτήθηκα για το … «ελεύθερο εισιτήριο» σπουδών, άνευ εξετάσεων, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ευκαιρία που θα μου επιτρέψει να αποφοιτήσω από τη Γυμναστική Ακαδημία, κάτι που συμβάλλει καθοριστικά στην συνολική μου αθλητική επιμόρφωση και ολοκλήρωση.
Στα τέλη του 2014 πραγματοποιήθηκε στην Πορτογαλία το Πανευρωπαϊκό Εφήβων, όπου ήρθα τρίτος. Την ίδια χρονιά μπήκα πρώτος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Ανδρών και παράλληλα πέρασα στο Πανευρωπαϊκό στο Αζερμπαϊτζάν, όπου κέρδισα δύο αγώνες και έχασα στον τρίτο, βγαίνοντας πέμπτος, από έναν πολύ μεγάλο αθλητή που πήρε και το χρυσό μετάλλιο.
Ακόμη παίρνω μέρος ετησίως σε 9 Τουρνουά στην Ευρώπη, όπου παίζω με παγκόσμιους και πανευρωπαϊκούς πρωταθλητές, διοργάνωση στην οποία συμμετέχουν 1500 αθλητές από όλον τον κόσμο.
Πέρα από τη σταδιοδρομία με τις προοπτικές καριέρας, το ίδιο το άθλημα τι συναισθήματα καλλιεργεί, εκτός από την ικανοποίηση της νίκης και της ανταπόδοσης των κόπων;
Η εμπειρία μου αυξανόμενη μου δίνει βελτίωση στην απόδοση αλλά πάνω από όλα γνώση και κυρίως αυτογνωσία. Έπαιξα φέτος με τον Μάριο Σίλβα, Πορτογάλο Ολυμπιονίκη και τον κέρδισα δύο φορές. Επίσης με τον Ισραηλινό χρυσό Ολυμπιονίκη Γκίλι.
Το να παίζεις με τέτοια μεγέθη ανεβάζουν κατά πολύ τον πήχη των απαιτήσεων και σου δίνουν λαβές για ακόμη μεγαλύτερη υπευθυνότητα και ωριμότητα. Αλλά η αίσθηση της προσωπικής ευθύνης αναγκαστικά καλλιεργείται από την παιδική ηλικία. Μετά την ηλικία των 8 ετών άρχιζε να ξεκαθαρίζει το τοπίο των προτιμήσεων μέσα μου.
Το ποδόσφαιρο ήταν μεν ελκυστικό σπορ αλλά δεν προσφέρει τις ευκαιρίες για ανάδειξη και σταδιοδρομία που προσφέρει το ΤΑΕΚWONDO. Ίσως θα μπορούσαμε να το πούμε «μοναχικό» άθλημα, δεν είναι συλλογικό, όπως τα άλλα, άλλα έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αυτό το χαρακτηριστικό της «μοναχικότητας».
Είναι ένας αγώνας προσωπικής πάλης και ευθύνης τόσο ως προς τη νίκη αλλά και ως προς την ήττα. Κερδίζεις ή χάνεις μόνος και επωμίζεσαι τα ανάλογα βάρη.
Ανήκει ωστόσο στην κατηγορία των «παρεξηγημένων» αθλημάτων.
Άσκηση βίας, επιβολής, πολεμικές τέχνες, είναι οι πρώτες σκέψεις γύρω από αυτό, από ανθρώπους που ίσως δεν γνωρίζουν πολλά!
Το άθλημα με τον καιρό κερδίζει έδαφος συμπάθειας και από μια μερίδα κόσμου που δέχεται παραπληροφόρηση.
Είναι ένα ευγενές άθλημα που δεν ωθεί σε συμπεριφορές βίας. Δεν προπονούμαστε για να δείρουμε τον κόσμο. Είναι η δική μας ευγενής άμιλλα στο χώρο της εξέλιξης της τεχνικής, με παράλληλο σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο του αντιπάλου, είτε χάσεις είτε κερδίσεις.
Δε μιλάμε για πολεμική τέχνη αλλά για ειρηνική αγωνιστικότητα που αναδεικνύει τον αθλητισμό και τον πολιτισμό.
Οφείλω να αγωνιστώ λοιπόν για την πατρίδα μου, για τον τόπο μου, καταθέτοντας τον καλύτερό μου εαυτό.
Ποια η στήριξη και η προβολή από πλευράς Πολιτείας, Δήμου κλπ;
Δεν υπάρχει οργανωμένη προβολή. Απευθυνθήκαμε στο Δήμο Αλεξάνδρειας αλλά λόγω της κρίσης είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν πολλά. Δεν τους επιτρέπουν έξοδα. Είναι βέβαια άδικο, όταν ολόκληρη Ελλάδα κατεβαίνει στην παγκόσμια αρένα με τρεις ή τέσσερις αθλητές.
Η προσπάθεια στηρίζεται αναγκαστικά στους Σπόνσορες και αυτοί όμως είναι λίγοι.
Ο πρώην Αντιπεριφερειάρχης Κ.Καραπαναγιωτίδης, εκφράζοντας τις καλύτερες προθέσεις του, ομολόγησε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο, όταν πέρσι ήρθαμε σε επαφή.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το άμεσο μέλλον;
Μπήκα ήδη στην Ολυμπιακή κατηγορία 68 και προετοιμάζομαι για το Πανευρωπαϊκό που θα γίνει το 2015, ακόμη βέβαια δεν έχει καθοριστεί ο τόπος διεξαγωγής, καθώς και για το Παγκόσμιο Ανδρών που θα γίνει στη Ρωσία. Προετοιμάζομαι πρωτίστως για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κι αν βγω πρώτος, θα εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε αυτά τα Τουρνουά.
