Δεν μας αγαπάνε οι Γερμανοί ! Δεν ήρθανε σαν φίλοι…

ΤΗΣ ΝΙΟΒΗΣ ΚΕΡΑΜΩΤΗ
(Συγγνώμη, Δήμο Σταρένιε) [1] [2]

Αναμφισβήτητα, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και αληθινοί και ειλικρινείς Γερμανοί φίλοι. Δεν θα αναφερθώ όμως σ’ αυτούς. Εξάλλου αυτοί δεν έχουν ανάγκη από τη δημοσιότητα ούτε από την ανάρτηση των ονομάτων τους σε μαρμάρινη πλάκα στην Καισαριανή. Ούτε θα χρειαστεί κάποιος «δικός τους» Έλληνας να ζητήσει εκ μέρους μου συγγνώμη σε μεγάλης αναγνωσιμότητας μπλογκ.

Θα αναφερθώ στους «φιλέλληνες», που εισβάλλουν σαν αρπακτικά στη χώρα μας, την αλωνίζουν και παίρνουν ό,τι πολύτιμο βρουν μπροστά τους, με το πρόσχημα της «γερμανοελληνικής φιλίας». Μια οδυνηρή φιλία, που στοχεύει στη νεολαία μας και τη μετανάστευσή της στη Γερμανία, αλλά και μια πανάκριβη φιλία στα χρόνια της Ελλάδας των συσσιτίων και της εξαθλίωσης του λαού.
«Ήρθαν ντυμένοι “φίλοι” αμέτρητες φορές οι εχθροί μου…» [3]

Αν κάποτε οι Ναζί κατακτητές δολοφονούσαν, κατέστρεφαν και λεηλατούσαν τρόφιμα και σοδειές για την κάλυψη των αναγκών της Βέρμαχτ, των Waffen-SS και του Τρίτου Ράιχ στο σύνολό του, τώρα καταστρέφουν και λεηλατούν οι «φιλέλληνες» τη χώρα μας.

Το μεγαλύτερο μέλημα συγκεκριμένων «φιλελλήνων» είναι: Πρώτον, να κλείσουν επιτέλους το κεφάλαιο των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα – λήθη αντί μνήμης. Δεύτερον, την κάλυψη της έλλειψης φτηνού εργατικού δυναμικού στη Γερμανία και την αξιοποίηση του πλέον πολύ πιο φτηνού εργατικού δυναμικού στην Ελλάδα για τις ανάγκες τους.

Οι συνθήκες εργασίας και τα μεροκάματα στη Γερμανία συνεχώς χειροτερεύουν και πολλοί Γερμανοί, όπως γιατροί, μηχανικοί και εξειδικευμένοι εργάτες, μεταναστεύουν στις σκανδιναβικές χώρες ή στην Ελβετία και την Αυστρία. Οι ελλείψεις αναπληρώνονται από νέους μετανάστες του ευρωπαϊκού Νότου.

Οι φτωχοποιηση και εξαθλίωση του ελληνικού λαού, λόγω της γερμανικής ευρωπαϊκής πολιτικής, άνοιξαν ένα τεράστιο πεδίο δράσης για τους «φιλέλληνες». Έτσι προβαίνουν στην ίδρυση Γερμανοελληνικού Ιδρύματος Νεολαίας, Γερμανοελληνικού Ταμείου για το Μέλλον, στην εισαγωγή του γερμανικού διττού συστήματος επαγγελματικής εκπαίδευσης, στην προώθηση του ιατρικού τουρισμού κ.ά.

Μια από τις πρωταγωνίστριες της «γερμανοελληνικής φιλίας» με μεγάλη επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι στη Γερμανία, αλλά και στην Ελλάδα, είναι η Ζίγκριτ Σκαρπέλης – Σπερκ. Όπως αναφέρει σε μια ομιλία της σε γερμανοελληνικό συνέδριο στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2010, [4]διατηρεί στενές, φιλικές και πολιτικές σχέσεις τόσο με Γερμανούς αξιωματούχους, όσο και με πολλούς Έλληνες, όπως τους Άκη Τσοχατζόπουλο, Κάρολο Παπούλια, Κώστα Σημίτη, Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη, Φίλιππο Πετσάλνικο και πολλούς άλλους.

Η Ζίγκριτ Σκαρπέλης – Σπερκ είναι πρόεδρος της Ένωσης των Γερμανοελληνικών Εταιρειών και η «σιδηρά κυρία» των «γερμανοελληνικών σχέσεων». Διετέλεσε 25 χρόνια βουλευτης του SPDστο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο. Λόγω των διασυνδέσεών της στη Γερμανία, αλλά και στην Ελλάδα, «κινεί» τα νήματα της «γερμανοελληνικής φιλίας».

Το Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον, το Γερμανοελληνικό Ίδρυμα Νεολαίας και η τοποθέτηση μαρμάρινης πλάκας με ονόματα – ως επί το πλείστον Γερμανών – στην Καισαριανή βασίζονται πρωτοβουλίες δικές της και της Ένωσης Γερμανοελληνικών Εταιρειών.
Γερμανοελληνικό Ίδρυμα Νεολαίας

Η ίδρυση του Γερμανοελληνικού Ιδρύματος Νεολαίας θα υπογραφεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπουλια και τον Ομοσπονδιακό Πρόεδρο Γιόαχιμ Γκάουκ στις 12 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο.

Το Γερμανοελληνικό Ιδρυμα Νεολαίας ιδρύεται μετά από πρόταση της κυρίας Σκαρπέλης – Σπερκ στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης των Γερμανοελληνικών Εταιρειών. Η Γενική Συνέλευση αποδέχτηκε την πρόταση και στη συνέχεια προωθήθηκε και περιλήφθηκε στη συμφωνία κυβέρνησης συνασπισμού SPD – CDU.

Σχετικά με ίδρυμα νεολαίας θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε στα καθεστωτικά ΜΜΕ πολλά και δελεαστικά. Ανταλλαγές νέων, γνωριμίες, υποτροφίες, καταπολέμηση της ανεργίας νέων κ.ά.

Γεγονός όμως είναι ότι μπορεί οι Γερμανοί να προφασίζονται πως με το Γερμανοελληνικο Ίδρυμα Νεολαίας θα στηρίξουν την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων στην Ελλάδα, αλλά ήδη από το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα που ξεκίνησαν οι δήμοι Λαγκαδάς και Στέγκλιτζ διαφαίνεται πως πρωταρχικός στόχος είναι η καταπολέμηση της έλλειψης Γερμανών μαθητευόμενων για επαγγέλματα με χαμηλή αμοιβή, όπως μάγειρες, νοσηλευτές γηροκομείων – γηριατρικής, τεχνικοί γαστρονομίας κ.ά.

Όπως δηλώνει ο Δήμος Στεγκλιτζ σε δελτίο τύπου σχετικά με τη συνεργασία των δυο δήμων, στοχεύει στην κάλυψη γερμανικών αναγκών: «Θέλουμε να δείξουμε ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και να βοηθήσουμε ενεργά την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, πάνω από 60%, στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να αντιμετωπίσουμε την επιδείνωση της έλλειψης ειδικευμένων εργαζομένων στο Βερολίνο». [5] Με άλλα λόγια, την απορρόφηση της νεολαίας μας, την ενίσχυση της μετανάστευσης προς τη Γερμανία και το ξερίζωμα νέων ανθρώπων για να αντιμετωπίσουν δικά τους εργασιακά προβλήματα.

Σε μια άλλη συνεργασία, μεταξύ Αργολίδας και Βόννης, γίνονται οι Γερμανοί πιο ξεκάθαροι: «Λόγω της δημογραφικής αλλαγής, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το επιμελητήριο της Βόννης να διερευνήσει τις δυνατότητες να μπορεί να αντλεί σε μόνιμη βάση εργατικό δυναμικό από την Ελλάδα για τις ανάγκες της περιοχής της Βόννης / Rhein-Sieg». [6]
Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον

Το Γερμανοελληνικό Ταμείο είναι μια παλιά ιδέα της «σιδηράς κυρίας» της «γερμανοελληνικής φιλίας», για την οποία αγωνίζεται ήδη από το 2000. Όπως λέει η ίδια, την απασχολούσε πολύ καιρό το πώς θα μπορούσαν οι Γερμανοί, με μια χειρονομία γενναιοδωρίας, να στείλουν ένα μήνυμα συμφιλίωσης για την καλή συνεργασία στο μέλλον και μέσω της συμφιλίωσης να κλείσουν ένα πικρό κεφάλαιο της γερμανικής ιστορίας, αντί να αναλώνονται σε δικαστικές διαμάχες με την Ελλάδα.

Η Ζίγκριτ Σκαρπέλης – Σπερκ συνόδευσε τον Ομοσπονδιακό Πρόεδρο Γκάουκ στην Ελλάδα και σίγουρα δεν έχασε την ευκαιρία να εισηγηθεί την ίδρυση ενός Γερμανοελληνικού Ταμείου για το Μέλλον με σκοπό τη λήθη. Οι δυο Πρόεδροι υιοθέτησαν την πρόταση αυτή και θα προβούν στην υπογραφή του πλαισίου τον επόμενο καιρό. Ο δε Γερμανός πρέσβης Σόοφ τον Μάρτιο, σε συνέντευξή του στο «Βήμα», κινείται στο πνεύμα της Σκαρπελης Σπερκ, όπως το διατυπώνει σε ομιλια της το 2010: «Δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να βρούμε διέξοδο μέσω μιας νομικής αντιπαράθεσης». [7]

Σ’ αυτή την ομιλία η Ζ. Σκαρπέλης – Σπερκ πρότεινε το Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον να έχει πρότυπο το Γερμανοτσεχικό Ταμείο για το Μέλλον. Μας προβληματίζει όμως το ότι, στην ιδρυτική διακήρυξη του Γερμανοτσέχικου Ταμείου, περιλαμβάνεται η πρόταση: «Ως εκ τούτου, οι δύο πλευρές δηλώνουν ότι δεν θα επιβαρύνουν τις σχέσεις τους με πολιτικά και νομικά ζητήματα που απορρέουν από το παρελθόν».

Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε πως αφετηρία της ίδρυσης του Γερμανοελληνικού Ταμείου για το Μέλλον είναι ο φόβος της Γερμανίας πως μπορεί στην Ελλάδα να προκύψει μια νέα κυβέρνηση, της οποίας τα μέλη, πριν προλάβουν να πουληθούν στους Γερμανούς, θα προβούν στη διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών προς της Ελλάδα.

Εκθέσεις και γνωματεύσεις τόσο Ελλήνων όσο και Γερμανών επιστημόνων σχετικά με το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο δείχνουν πως η Γερμανία υποχρεούται να το αποπληρώσει.

Κάποιοι «φιλέλληνες», ανοιχτά και παρασκηνιακά, ΠΑΙΖΟΥΝ πρωταρχικό ρόλο στην προσπάθεια να επιτευχθεί μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, ώστε μελλοντικές κυβερνήσεις, με γνώμονα τη δικαίωσης των θυμάτων, των οικογενειών τους και του ελληνικού λαού, να είναι δεσμευμένες από πρόσφατες γερμανοελληνικές συμφωνίες.
Καισαριανή και μαρμάρινη πλάκα

Η πρόθεση τοποθέτησης μαρμάρινης πλάκας με – κατά πλειονότητα – ονόματα Γερμανών στην Καισαριανή, σε έναν τόπο που αποτελεί παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης, σε έναν τόπο σύμβολο των αγώνων του λαού μας για λευτεριά και απελευθέρωση ενάντια στον ναζισμό και φασισμό, ήταν και αυτή μια ιδέα της Ένωσης Γερμανοελληνικών Εταιρειών. [8]

Η Ένωση δεν δίστασε να προγραμματίσει τη μνημόνευση ανθρώπων για δωρεές από 250 ευρώ και άνω, με σκοπό την αναδάσωση στην Καισαριανή, δίπλα στα ονόματα των εκτελεσθέντων από τη Βέρμαχτ και τους Waffen-SS στην Καισαριανή.

Είναι γνωστό πως υπάρχουν Γερμανοί που ενοχλούνται στα ταξίδια τους στην Ευρώπη από το αντίκρισμα μνημείων που τους φέρνουν αντιμέτωπους με την Ιστορία τους και ειδικά με το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας. Άκουσα Γερμανούς στην πόλη Βιρπαζάρ στο Μαυροβούνιο που θα ήθελαν να ανατινάξουν το μνημείο που είναι αφιερωμένο στην πρώτη εξέγερση Γιουγκοσλάβων ανταρτών κατά του Γερμανού κατακτητή, που ξεκίνησε απο εκεί. Ήθελαν λοιπόν οι Γερμανοί να το ανατινάξουν επειδή τους χαλούσε τη θέα.

Ίσως με το παραπάνω σκεπτικό να ήθελε η Ένωση Γερμανοελληνικών Εταιρειών να τοποθετήσει ένα αλλιώτικο «μνημείο» στην Καισαριανή, για να απαλύνει το οδυνηρό θέαμα του Σκοπευτηρίου για τους Γερμανούς τουρίστες.

Να σημειώσουμε εδώ ότι μέχρι σήμερα στην ιστοσελίδα την Ένωσης αναφέρεται πως η τοποθέτηση της πλάκας με ημερομηνία 27 Απριλίου 2014 ακυρώθηκε. Ελπίζουν πως θα υπάρχει άλλη ημερομηνία;
Γερμανοελληνική φιλία, μια πολύ ακριβή υπόθεση

Τα συνέδρια της Γερμανοελληνικής Συνέλευσης του Φούχτελ τα πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος με το αίμα του. Μέχρι τώρα έχουν διοργανωθεί τέσσερα. Μόνο στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 22 και 23 Οκτωβρίου 2013 στη Νυρεμβέργη, με θέμα «Η πόλη του μέλλοντος», έδωσαν το «παρών» 60 Έλληνες δήμαρχοι. Μαζί τους αντιδημάρχοι, μέλη δημοτικών συμβουλίων, αντιπροσωπείες ΚΕΔΕ κ.ά.

Με μια πρόχειρη έρευνα στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ τα έξοδα επτά δήμων, του ΚΕΔΕ, της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος και η προμήθεια ενθυμίων για τους Γερμανούς φίλους ανέρχονται στα 41.243 ευρώ. Τα έξοδα των άλλων 53 Δήμων και των υπολοίπων παρατρεχάμενων, όπως υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι, δεν μας είναι γνωστά. Μπορούμε όμως εύλογα να υποθέσουμε πως μόνο το συνέδριο της Νυρεμβέργης κόστισε στον Έλληνα φορολογούμενο τουλάχιστον 100.000 ευρώ. Τα άλλα τρία πόσο κόστισαν;

Ο Δήμος Καλαβρύτων, αυτός που πρωτοστατεί και στηρίζει την ίδρυση του Γερμανοελληνικού Ταμείου για το Μέλλον, ενέκρινε το ποσό των 5.000 ευρώ για τη συμμετοχή του στο συνέδριο της Νυρεμβέργης. [9] Τροποποίησε μάλιστα και τον προϋπολογισμό του 2013 για να προβεί στην κάλυψη των εξόδων συμμετοχής. Παρόλο που στο συνέδριο υπήρχαν διερμηνείς, ο Δήμος Καλαβρύτων πήρε μαζί του δικό του διερμηνέα. Μήπως τελικά δεν εμπιστεύεται την επιλογή διερμηνέων των Γερμανών φίλων του; Αν ψάξουμε λίγο στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ το τι πληρώνουμε όταν μας επισκέπτονται οι Γερμανοί στο πλαίσιο της «Γερμανοελληνικής φιλίας», θα βρούμε: εδώ ένα δείπνο για τον Φουχτελ, εκεί έξοδα για την τετραμελή φρουρά του, αναμνηστικά δωράκια και άλλα πολλά που κοστίζουν στον Έλληνα φορολογούμενο χιλιαδες ευρώ.
Οι ντόπιοι συνεργάτες

Οι Γερμανοί «φιλέλληνες» μπορούν όμως να δρουν για το συμφέρον τους στην Ελλάδα επειδή έχουν καλούς ντόπιους συνεργάτες. Μπορούν να εισβάλλουν πολύ εύκολα στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, μπορούν μάλιστα να επικαλεστούν αιτήματα Ελλήνων πολιτικών για παροχή βοήθειας από τη Γερμανία προς την Ελλάδα. Όπως αυτη που ζήτησε ο Γ. Παπανδρέου με τη σύναψη συμφωνίας με τη Μέρκελ [10]για βοήθεια στην μεταρρύθμιση σημαντικών πτυχών του κράτους, όπως σύστημα παιδείας, υγείας κ.ά., τον Μάρτιο του 2010, στην προμνημονιακή εποχή. [11]

Γιατί λέτε ο Άδωνις να είχε ως υπουργός τόσο πολύ ελευθερο χρόνο και έπαιρνε σβάρνα τα κανάλια; Τι να έκανε στο υπουργειο; Ποιες αρμοδιότητες ειχε; Στο υπουργείο πήγαινε μόνο και μόνο για να παραλάβει την επόμενη εντολή του Γερμανού υπαλλήλου και να βγει πάλι στα κανάλια να την ανακοινώσει και να τη διεκπεραιώσει. Ο προκάτοχός του είχε ήδη υπογραψει συμφωνία βάσει της οποίας η Γερμανία θα ηγείται των μεταρρυθμίσεων στον τομέα της υγείας. «Greece, Germany and the TFGR intend to designate Germany to be Domain Leader for assistance on reforming the public health sector in Greece». [12]
Έλληνες δημοσιογράφοι καλεσμένοι του ΥΠΕΞ Γερμανίας – Η μεθόδευση της λήθης

Στο πλαίσιο της εταιρικής συνεργασίας Παπανδρέου – Μέρκελ το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών διοργανώνει επιμορφωτικά σεμινάρια για Έλληνες δημοσιογράφους. Το επόμενο θα γίνει στις 8-13 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο με θέμα: «Πολιτισμός μνήμης, ιστορική επεξεργασία και συμφιλίωση». Πολιτισμός μνήμης! Θα μας ενδιέφερε να μας ενημερώσουν οι εκλεκτοί δημοσιογράφοι, μετά το ταξίδι τους στο υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, ποιος ο πολιτισμός μνήμης των απογόνων του θύτη και ποιος των απογόνων των θυμάτων.

Μπορεί όμως να επέλθει συμφιλίωση όταν η Γερμανία αποζητά την κατανόησή μας για τη μη δικαίωση των θυμάτων της γερμανικής ναζιστικής θηριωδίας και τη μη καταβολής των οφειλών της προς την Ελλάδα, ενώ εμείς διεκδικούμε τη δικαίωση;

Αυτό το εγχείρημα είναι τόσο δύσκολο όσο και οι λέξεις που χρησιμοποιηουμε σε αυτό το δύσκολο κεφάλαιο.

«Versöhnung» ή «Aussöhnung» λένε οι Γερμανοί, «συμφιλίωση» μεταφράζουμε εμείς. Μόνο που η γερμανική λέξη δεν εμπεριέχει τη λέξη «φιλία», αλλά τη λέξη «Söhne», εξιλέωση. Δηλαδή όχι συμφιλίωση, αλλά «συν-εξιλέωση».

Κατανοητό από γερμανικής πλευράς να αναζητούν την εξιλέωση των ευθυνών τους και την απαλλαγή από το βάρος τους, εμείς όμως γιατί να τους προσφέρουμε τη φιλία μας χωρίς δικαίωση;

[1]Μηχανή του Χρόνου: Δήμος Σταρένιος http://bit.ly/1p88FcB

[2] http://bit.ly/1pkNn1t

[3] Οδυσσέας Ελύτης ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

[4] Ορόσημα ελληνο-γερμανικών σχέσεων http://bit.ly/1tCpd2t

[5] Δελτίο τύπου απο τις 20.6.2014, του δήμου Στέγκλιτζ http://bit.ly/1q4pMBh

[6] Griechenland Zeitung (Τετάρτη, 23. Ιουλίου 2014 σ.12)

[7] ΤΟ ΒΗΜΑ 16/03/2014 http://bit.ly/VQsa2b

[8]TVXS:Βελανιδιές και μαρμάρινες πλάκες υπέρ Γερμανών στην Καισαριανή της Νόρας Ράλλη http://bit.ly/1eu0uDu

[9] Εξοδα δήμου Καλαβρύτων για συμμετοχή στη Γερμανοελληνική Συνέλευση στη στη Νυρεμβέργη http://bit.ly/1qgEYtL

[10]ΔημήτρηςΚαζάκηςΗΟλιγαρχίακαιηΕλληνογερμανικήεταιρικήσχέση http://bit.ly/1pOljSx

[11]ΗγερμανικήεπέλασητηςΒασιλικήςΣιούτη http://bit.ly/1oe7yrJ

[12] Memorandum of Understanding http://bit.ly/1mmEWwz

Πηγή: http://www.greekopinions.gr