Αυτοδιάλυση του PKK με μηνύματα ώς τη Ροζάβα

Ένα βήμα προς την οριστική ειρήνευση και, μακροπρόθεσμα, την πραγματική χειραφέτηση και έστω πολιτιστική αυτονομία του πολύπαθου κουρδικού λαού – ή μήπως μια… Βάρκιζα α λα κουρδικά, μια συνθηκολόγηση που θα οδηγήσει νομοτελειακά σε νέες σφαγές και τραγωδίες από το Ντιγιάρμπακιρ ώς τη Ροζάβα;

Οπως και να ’χει, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, το γνωστό μας PKK, από χτες επισήμως δεν υπάρχει, καθώς ανακοίνωσε τη διάλυσή του, την κατάθεση των όπλων και το τέλος του ένοπλου αγώνα κατά της Τουρκίας, υποστηρίζοντας μάλιστα πως «ολοκλήρωσε την ιστορική του αποστολή»…

Ο ρόλος του «Απο»

Και κλείνοντας έτσι άδοξα, με λίγες λέξεις και ένα σύντομο ευχολόγιο, έναν αιματηρό επαναστατικό κύκλο –ηρωικό για πολλούς υποστηρικτές της κουρδικής υπόθεσης και φυσικά «τρομοκρατικό» για την Τουρκία και τους Δυτικούς σπόνσορες και συμμάχους της– που διήρκεσε περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες και στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 40.000 ανθρώπους, παρά τη σύλληψη και φυλάκιση του ιστορικού ηγέτη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν –με τη συμβολή της αμερικανόδουλης κυβέρνησης Σημίτη– το μακρινό 1999.

Όπως μετέδωσε το κουρδικό πρακτορείο Firat, η ιστορική όσο και αμφιλεγόμενη απόφαση πάρθηκε την περασμένη εβδομάδα, μεταξύ 5 και 7 Μαΐου, κατά τη διάρκεια συνεδρίου της μαρξιστικής-λενινιστικής οργάνωσης στο βόρειο Ιράκ. Στην ανακοίνωση εκφράζεται παράλληλα η πεποίθηση ότι τα κουρδικά και φιλοκουρδικά πολιτικά κόμματα «θα εργαστούν και θα διασφαλίσουν την πορεία […] για τον σχηματισμό ενός κουρδικού δημοκρατικού έθνους», ενώ καλεί τη διεθνή κοινότητα και τις «αριστερές-σοσιαλιστικές δυνάμεις, τις επαναστατικές δομές, τις οργανώσεις και τις προσωπικότητες της Τουρκίας […] να αγκαλιάσουν τη διαδικασία για μια ειρηνική και δημοκρατική κοινωνία».

Ταυτόχρονα, σε μια παράγραφο με ιδιαίτερο νόημα, το ΡΚΚ ζητά να δοθεί η δυνατότητα στον «Απο» Οτσαλάν να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εφαρμογή των αποφάσεων του συνέδριου… Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως η ηγεσία του PKK θεωρεί δεδομένη την υλοποίηση της υπόσχεσης του κυβερνητικού εταίρου του Ταγίπ Ερντογάν και αρχηγού του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, για αποφυλάκιση του Οτσαλάν αν αυτός αποκήρυττε δημοσία την ένοπλη δράση και καλούσε τα μέλη του ΡΚΚ να διαλύσουν την οργάνωση.

Η πρόταση Μπαχτσελί τον περασμένο Οκτώβριο, προφανώς σε συνεννόηση με τον «σουλτάνο», ήταν ο πολιτικός «πυροκροτητής» για την αυτοδιάλυση. Ακολούθησε η έκκληση του Οτσαλάν από τη νήσο Ιμραλί στις 27 Φβρουαρίου, η επίσημη αναγγελία για κατάπαυση του πυρός την 1η Μαρτίου και τώρα το 12ο Συνέδριο, το τελευταίο για μια οργάνωση που ιδρύθηκε το μακρινό 1978.

Ομαλοποίηση

Τι σημαίνει όμως για την Τουρκία η κατάθεση των όπλων από το PKK; Αναμφίβολα πρόκειται για μια στρατηγική νίκη για τον Ερντογάν που μπορεί τώρα να ξαναφορέσει –έστω και προσωρινά– το προσωπείο του «ειρηνοποιού». Και στα πρώτα χρόνια της «δυναστείας του» είχε παίξει το ψεύτικο χαρτί του «διαλόγου» και είχε προχωρήσει σε συνομιλίες με το κουρδικό στοιχείο, για να επανέλθει σύντομα στον αιμοσταγή ρόλο του «κουρδοφάγου», στέλνοντας επανειλημμένα τις ένοπλες δυνάμεις στις κουρδοκρατούμενες πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας και στα «οχυρά» της οργάνωσης στο βόρειο Ιράκ.

Από την άλλη, είναι φανερό ότι ο ένοπλος αγώνας δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα. Η ήττα είναι προφανής και η πλειοψηφία της κουρδικής μειονότητας εντός της Τουρκίας διψά για ομαλοποίηση, μετά από τόσες δεκαετίες διώξεων. Το κίνημα θέλει πάνω από όλα μεγαλύτερη αναγνώριση της κουρδικής ταυτότητας και πολιτισμού στο Σύνταγμα της Τουρκίας και την επαναφορά της διδασκαλίας της κουρδικής γλώσσας στα σχολεία, αλλά και την επιστροφή των «κλεμμένων» από την Αγκυρα αυτοδιοικητικών εξουσιών στις κουρδικές περιοχές.

Οι κακές γλώσσες στην Τουρκία λένε επίσης ότι, μετά την πρόσφατη φυλάκιση του Εκρέμ Ιμάμογλου, ο Ερντογάν σκέφτεται να ξανακατέβει στις εκλογές του 2028. Αυτό όμως απαιτεί την αλλαγή του τουρκικού Συντάγματος, κάτι που πρακτικά δεν μπορεί να γίνει χωρίς τις ψήφους των Κούρδων βουλευτών. Το «σενάριο» αυτό λέει λοιπόν ότι ο πονηρός «σουλτάνος» είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί την ενσωμάτωση στο νέο Σύνταγμα μιας δέσμης νέων δικαιωμάτων για τους Κούρδους, προκειμένου να επανεκλεγεί.

Αν δούμε όμως τη μεγάλη εικόνα, ο Ερντογάν μπορεί να αναδιατάξει τις δυνάμεις του για να αντιμετωπίσει τον πραγματικό εφιάλτη του, που είναι το ντε φάκτο κουρδικό κράτος που έχει χτιστεί –με τις «πλάτες» των Αμερικανών– στη Ροζάβα της βόρειας Συρίας.

Αντικειμενικά, άλλωστε, οι περισσότεροι μαχητές του PKK έχουν φύγει προ πολλού από την Τουρκία και πολεμούν είτε στο βόρειο Ιράκ είτε –κυρίως– στη Ροζάβα.

Πίεση προς το YPG

Γι’ αυτό έχει σημασία ότι ο Οτσαλάν έχει δηλώσει ότι η έκκλησή του για αφοπλισμό θα πρέπει να ισχύσει και για τις κουρδικές ομάδες έξω από τα τουρκικά σύνορα. Ο Ερντογάν και οι αυλικοί του πιστεύουν ότι η διάλυση του PKK, σε συνδυασμό με την επικράτηση των ισλαμιστικών, φιλοτουρκικών δυνάμεων στη Δαμασκό, αλλά και την όλο και πιο… εγκάρδια συνεννόηση του Τραμπ με τον Ερντογάν, θα αυξήσει την πίεση προς τους ηγέτες των πολιτοφυλακών YPG και των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) να εγκαταλείψουν και αυτοί τα εθνοαπελευθερωτικά τους σχέδια.

Θα «αδειάσει» άραγε τώρα ο Τραμπ ξανά τους μόνιμα προδομένους Κούρδους, αποσύροντας τις αμερικανικές δυνάμεις –όπως έχει επανειλημμένα απειλήσει ότι θα κάνει– και αφήνοντάς τους να τα βγάλουν πέρα μονοί τους με τα φουσάτα του «σουλτάνου»; Αλλά και ο Ερντογάν θα τηρήσει τις όποιες υποσχέσεις του για ειρήνη και συμφιλίωση ή θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ξαναπνίξει τους ανυπότακτους Κούρδους στο αίμα;

 efsyn.gr