Εδώ και χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα βαδίζει στα μονοπάτια του εκμεταλλευτικού συστήματος,που σήμερα έχει τη μορφή του καπιταλισμού (κεφαλαιοκρατία).
Ο σοσιαλισμός -το αντίπαλο δέος- δεν υπάρχει σαν κυβερνητική δυνατότητα παρά μόνο σε ελάχιστες χώρες.
Αυτοί που επιλέγουν τον καπιταλισμό, τον επιλέγουν ή γιατί τους συμφέρει (ανώτερα οικονομικά στρώματα, στελέχη κομμάτων εξουσίας) ή γιατί πιστεύουν διάφορα.
Τη δεύτερη κατηγορία την αποτελούν ψηφοφόροι, που δεν ανήκουν στην οικονομική ελίτ ή στο μηχανισμό κομμάτων εξουσίας αλλά στο λαό.
Έχουν την άποψη πως είναι εύκολο να βρουν εργασία κι ότι έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν διάφορα αγαθά, αρκεί να μην είναι τεμπέληδες!
Γνώμη τους πως όλοι μπορούν να έχουν δωρεάν πρόσβαση στην υγεία και στην παιδεία.
Ακλόνητη πίστη τους πως έχουν πάρα πολλές ελπίδες να αναρριχηθούν ψηλά στην οικονομική πυραμίδα.
Σαν εραστές της ανισότητας διατυμπανίζουν σ’ όλους τους τόνους ότι η ανισότητα είναι κάτι το φυσιολογικό, αφού έτσι δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο!
Πιστεύω τους πως μ’ αυτό το πολιτικό σύστημα διασφαλίζεται καλύτερα η παγκόσμια ειρήνη και η κοινωνική δικαιοσύνη.
Ποια είναι η πραγματικότητα;
Στα καπιταλιστικά κράτη η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το κέρδος που καρπώνονται οι λίγοι από τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί, η προβολή του ατόμου με κάθε τίμημα, η επιβολή του ισχυρότερου, είναι κάποια κυρίαρχα χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με στοιχεία παγκόσμιων οργανώσεων, χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά πεθαίνουν από έλλειψη τροφής, πόσιμου νερού, στέγης, ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης κ.ά.
Ο υποσιτισμός έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Πάνω από 1,5 δισ. άνθρωποι ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Οι περισσότεροι αγωνίζονται για την επιβίωσή τους για την ίδια την ύπαρξή τους. Οι περιφερειακοί και τοπικοί πόλεμοι δε σταμάτησαν ποτέ.
Όσοι θέλουν να ταξιδεύουν στους τρικυμισμένους ωκεανούς του καπιταλισμού, έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Όμως στην “Ιθάκη” των ονείρων τους δε θα φτάσουν.
Κάποιοι πιστεύουν πως η κρίση που ξέσπασε είναι το”κύκνειο άσμα” του καπιταλισμού. Πολύ θα θέλαμε να το πιστέψουμε, όμως η πραγματικότητα δε μας το επιτρέπει.Όλοι συμφωνούν πως η κατάσταση είναι σοβαρή και πολλά τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί.
Ο Καρλ Μαρξ απέδειξε με επιστημονικό τρόπο την κατάρρευση του καπιταλισμού και την επικράτηση ενός άλλου συστήματος στη θέση του. Πολύ σοφά δεν όρισε τη χρονική στιγμή.
Στο νέο σύστημα ο καθένας θα έχει την εργασία του, την κατοικία του και τα υλικά αγαθά που του χρειάζονται.
Ο καθένας θα έχει δωρεάν πρόσβαση στην υγεία και στην παιδεία.
Ο καθένας θ’ απολαμβάνει τα πολιτιστικά αγαθά.
Ο κάθε είδους αδύναμος θα τυχαίνει της φροντίδας του κοινωνικού κράτους.
Η μεγάλη και βαθιά λαχτάρα των ανθρώπων του πλανήτη για ειρήνη θα βρει την πραγμάτωσή της.
Ο καπιταλισμός είναι ο αντίπαλος των περισσότερων ανθρώπων, ενώ ο σοσιαλισμός είναι ο σύμμαχός τους για μια κοινωνία, που επίκεντρό της έχει τον άνθρωπο.
Τότε και μόνο τότε οι άνθρωποι θα ζουν ειρηνικά κι αδελφωμένα σε παγκόσμια κλίμακα.
Τότε και μόνο τότε θα τύχουν δικαίωσης τα λόγια του Αϊνστάιν: “Ο άνθρωπος μπορεί να βρει το νόημα στη ζωή μόνο, όταν αφιερώνει τον εαυτό του στην κοινωνία.
Θεόδωρος Κοσμίδης
