Μπο, μπο, μπο, καλιέ
κι…να, οι χειραψίις κι… να, τα χαμόγιλα!
Καλιέ, οι υπουψήφιοι
μας τάζνι μέχρι σώβρακα!
Κο, θα ξιβρακουθούν αφνοί
απ’ του πουλύ του τάξμου!
Αμάαν, κι δω του έχου
ρε Θιούλη μου, του κράξμου!
Μπο, μπο, μπο, καλιέ
πώς μ αγαπούν τόσου πουλύ!
Κο, λιες να μ’ ικαταλλιέβντι
πειδής είμι ταπί;
Α, πα, πα, πα, πα, πα…
κο, να μη παέν’ του νου μ’ στου πουνηρό!
Α, πα, πα, πα, πα, πα, πα
κο, θα τς πιστιέψου ιν λιφκώ!
Μάνα μ’, μάνα μ’, μάνα μ’!
Κο, αφνοί είνι άδουλ’, είν αγνοί!
Να, κο, μη σκώθκι η τρίχα
που μες απ του μπικουτί.
Α, πα, πα, ιγώ τουν είδα, κο,του βολεφτή
που πέρα μι γιλούσιν
σβάρνα τα πήρι τα σκαμπό!
Που καταής μι χιριτούσιν!
Στα 4, κο, έπισιν ι δόλιους
για να μι χιριτήσ’!
Κο, λιες κι έγλιπιν τουν Ιπιτάφιου
γύρβι να μι αγγίξ’…!
Ε, εεε, μ’ αγκάλιαζιν, μι φίλαγιν
λιες κι ήρθιν απ’ του ιξουτιρικό!
Τι να μι κάμ’ δεν ήξιρι
σα να είμιστι ζμπιθιριό!
Σφρρρ, μ έφιρνι στρουφές
μεχρι τ’ αυτιά τ’ χαμουγιλούσαν!
Άααι,όλνου κουπλιμέντα
τα χείλια τ’ ξιαμουλούσαν!
Κο, ντιπ δε νοιάσκι ι βολεφτής
απού τουν σκίσκι του μπατζάκ’
Σταυρουτά, κο, μι φιλούσι
λιες κι μ’ είχιν μπατζιανάκ’!
Μπο, μπο, κο,του χαμόγιλου τ’
ντιπ, δε κνιούνταν, ούτι πόντου!
Ιμπαστακώθκι ουδικεί
κο, σα να του κόλλισιν μι λόγκου!
Κι… ματς κι μουτς, κι ματς κι μουτς
μ’ όλνους χίρσι να φλιέτι!
Ααααχ, μι πήραν, κο, τα κλιάματα!
Μαντίλια σύρτι φέρτι!
Κλιαίου, πουνώ κι ουδύρουμι
αααχ,για τι σιε, κυρ βολεφτά μ’
Γιατί δεν ίγλιπα η δόλια;
Γιατί δεν άνγα τα γκαβά μ’;
Κο, γιατί η δόλια νόμσα
ότι κλιέσι μες του βούρκουουου;
Μα,γιατί, κυρ βολεφτά μ’
να σ’ είχα για πανούργουουου;
Ου, ου, ου μανούλα μ’
θα σκάσου! Αντρουπή, κο!
Ι άνθρουπους για μένα
μπιρδικλώθκι στου σκαμπό!
Αααα, πειδής είχιν
λίγου παραπάν’ ινθουσιασμό…
Μη σκανιάιζ’, κυρ βολιφτά μ’
ιγώ δεν παρεξηγώ…..
Οούι, ούι, ούι ,ούι!
Καλά, κο,να τς έχ ι Θιός!
Άξιους, άξιους, άξιους
άξιους ι μισθός!
…………………..
Θκια σας
η
αγαπημέν’ σας
Γκουστιρίτσα
