Τo φιάσκο της «πακιστανικής τρομοκρατίας»! / γράφει ο  Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Προχτές ήθελα να γράψω για τη σημασία, όχι μόνο τοπική, ούτε μόνο περιφερειακή, αλλά παγκόσμια της βαθύτατης κρίσης που διέρχεται το Ισραήλ, της σύγκρουσης δύο «γραμμών» στο εσωτερικό του. Διάβαζα λοιπόν την πολύ ενδιαφέρουσα αρθρογραφία του ισραηλινού τύπου.

«Ο Μπάιντεν δεν τρώει πια τα ψέματα του Νετανιάχου». Αυτός ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της θεωρούμενης ως εγκυρότερης ισραηλινής εφημερίδας, της Haaretz, που εξηγούσε στο ρεπορτάζ που ακολουθούσε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν επιθυμεί επί του παρόντος επίσκεψη του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου στις ΗΠΑ και ότι οι Αμερικανοί έχουν κουραστεί με τα διαρκή ψέματά του.

Ένα από τα μεγάλα και διαρκώς επαναλαμβανόμενα επί χρόνια ψέματα, παρά τις διαψεύσεις των αμερικανικών υπηρεσιών και της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, είναι ότι η Τεχεράνη είναι έτοιμη να φτιάξει πυρηνική βόμβα το επόμενο δεκαπενθήμερο.

Η κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ είναι στην πραγματικότητα κρίση μεταξύ των Αμερικανοεβραίων και του Νετανιάχου, αλλά και αντανάκλαση της βαθιάς κρίσης και σύγκρουσης στο εσωτερικό του Ισραήλ και του παγκόσμιου εβραϊσμού.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός αγωνίζεται τώρα (όπως και ο δικός μας) για την πολιτική του επιβίωση – και ως γνωστόν ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Αγωνίζεται επίσης για την επιβίωση του σχεδίου του, εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες, από κοινού με την αμερικανική δεξιά και τους Νεοσυντηρητικούς για έναν πόλεμο κατά του Ιράν. Πόλεμο που, αν γίνει, θα διεξαχθεί και με πυρηνικά όπλα, όπως μας έχει ήδη προειδοποιήσει, πάλι, ο Σίμουρ Χερς, από το 2006.

Τα σημειώνω αυτά en passant, παρόλο που δεν έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο του παρόντος άρθρου, γιατί είναι πάντα χρήσιμο να γνωρίζει κανείς τη γενική εικόνα στην οποία εντάσσεται και εξελίσσεται μια υπόθεση. Όπως έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, ξεκινάμε από το γενικό για να καταλάβουμε το ειδικό.

Μια τρομοκρατική επιχείρηση όχι σαν τις άλλες

Οι ανακοινώσεις των αρχών για τη σύλληψη δύο Πακιστανών φερόμενων ως τρομοκρατών που σχεδίαζαν να δράσουν για λογαριασμό του Ιράν, εγείρουν μια σειρά από σοβαρά ερωτήματα και αφήνουν πολλά σημεία της υπόθεσης αυτής κάπως ακατανόητα.

Βεβαίως για τη διατύπωση οριστικών συμπερασμάτων θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον την προσαγωγή των φερόμενων ως τρομοκρατών στη Δικαιοσύνη, που ελπίζουμε να διευκρινίσει τα θέματα. Δικαιούμεθα όμως από τώρα να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα:

1. Πότε στην ιστορία και πού στον κόσμο σχεδιάστηκε μια τρομοκρατική επιχείρηση με ανταλλαγή χιλιάδων SMS που μιλάνε ανοιχτά για αυτή; Το πράγμα είναι απλώς γελοίο.

Μπορεί κάποιος να συμπαθεί ή να αντιπαθεί το Ιράν, δεν παύει όμως να είναι ένα από τα σοβαρότερα κράτη στον κόσμο. Βρίσκεται επιπλέον σε διαρκή πόλεμο επί δεκαετίες με τις ισραηλινές, τις αμερικανικές και τις βρετανικές υπηρεσίες. Δεν έχει ακούσει ότι οι πάντες παρακολουθούνται μέσω των κινητών τους ιδίως στην Ελλάδα, όπου μάλιστα αυτό γίνεται από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες; Είτε λοιπόν έχουμε να κάνουμε με παλαβούς, είτε με μυστικές υπηρεσίες που επιδίωξαν να «στήσουν», να δημιουργήσουν αυτή την ιστορία, χρησιμοποιώντας δύο σαλεμένους φουκαράδες.

2. Πόσο σοβαρό είναι ένα «δίκτυο» αποτελούμενο από δύο (αρ. 2!) Πακιστανούς μετανάστες και που δεν φαίνεται να διέθεταν όπλα ή εκρηκτικά;

3. Το (σιιτικό) Ιράν ουδέποτε τις τελευταίες δεκαετίες δεν επιδόθηκε σε τέτοιου είδους τρομοκρατία, όπως αυτή που φέρονται να σχεδίαζαν οι (κατά κανόνα Σουνίτες) Πακιστανοί, ή αυτή στην οποία επιδόθηκαν οι σουνιτικές οργανώσεις Αλ Κάιντα και Ισλαμικό κράτος (ISIS). Το Ιράν συνεργάστηκε αντίθετα με τις ΗΠΑ για την υπόθεση της 11^ης Σεπτεμβρίου και βρέθηκε σε αιματηρή σκληρή και πολύχρονη σύγκρουση και με την Αλ Κάιντα και με τον ISIS. Είναι πολύ εχθρικό προς το κράτος του Ισραήλ και τον Σιωνισμό, όχι όμως προς τους Εβραίους καθαυτούς ως εθνο-θρησκευτική ομάδα. Γιατί να επιλέξει ως στόχο ένα εστιατόριο-συναγωγή (sic);

4. Αυτή τη στιγμή ο Νετανιάχου μαζί με την αμερικανική άκρα δεξιά επιδιώκει να προκαλέσει έναν πόλεμο ΗΠΑ-Ιράν. Αντίθετα, η Τεχεράνη αγωνίζεται να ματαιώσει αυτό το σχέδιο, προχώρησε μάλιστα σε εξομάλυνση των σχέσεών της με τη Σαουδική Αραβία. Ποιον θα ωφελούσε αν όντως σκοτωνόντουσαν 50 Εβραίοι στην Αθήνα και η ευθύνη αποδιδόταν στο Ιράν; Τον Νετανιάχου ή το Ιράν; Ποιον ωφελεί, ακόμα και χωρίς θύματα, το όλο θέμα της υποτιθέμενης υποκίνησης Πακιστανών από το Ιράν να διαπράξουν δολοφονικές επιθέσεις εναντίον Εβραίων;

5. Αν το Ιράν ήθελε όντως να επιτεθεί σε εβραϊκούς στόχους γιατί θα το έκανε στην Ελλάδα, μια χώρα που δεν δέχτηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια καμιά τρομοκρατική επίθεση από τον μεσανατολικό χώρο, εκτός των άλλων γιατί θεωρούνταν πάντα ότι διαθέτει μια ειδική σχέση με τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο (σχέση που απετέλεσε παγίως και την «ασπίδα» της, έστω και αν οι κυβερνήσεις της περασμένης δεκαετίας έκαναν ότι μπορούσαν για να την καταστρέψουν).

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με τη διατύπωση και άλλων ερωτημάτων, ή με την υπενθύμιση της πολύ βεβαρυμένης ιστορίας των υπηρεσιών μας ή των σχέσεών μας με «φίλους, συμμάχους και εταίρους», αλλά νομίζουμε ότι ήδη αυτά αρκούν για να εξηγήσουμε το πόσο βαριά είναι η σκιά που πέφτει πάνω σε αυτή την υπόθεση.

Ελπίζουμε ότι οι αρχές έχουν ικανοποιητικές εξηγήσεις για όλα αυτά.

___________

Σημείωση: Αναλυτικά η διάψευση της πρεσβείας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν για την όλη υπόθεση στο Twitter: «Η Πρεσβεία της Ι. Δ.του Ιράν, διαψεύδει έντονα τις φήμες που διαδίδονται από σιωνιστικές πηγές και τις αβάσιμες κατηγορίες τους εναντίον του. Είναι προφανές ότι τα κατασκευασμένα σενάρια τους σκοπεύουν την εκτροπή της προσοχής του κοινού από την εσωτ. τους κρίση».