Στον απόηχο της ωραίας συναυλίας του Σούλη Λιάκου και των συνεργατών του της 9/7/2022 στον Χώρο Τεχνών, θυμήθηκα κάτι που είχα γράψει γι’ αυτόν το 2004 με αφορμή τη συναυλία που είχε δώσει στο GAGARIN των Αθηνών. Ήμουν παρών κι όπως τον έβλεπα να αιωρείται μισό μέτρο πάνω από το πατάρι, ενώ αυτός ήθελε να πετάξει, να τρυπήσει το ταβάνι και να εξαφανιστεί στο στερέωμα όπου και ανήκει, μια αόρατη δύναμη τον συγκρατούσε, παρότι ο Ζιώγαλας πιστός φίλος και συμπαραστάτης ήταν στο πλάι του.
Η αίσθηση της διαρκούς εκκρεμότητας, της ανεκπλήρωτης επιθυμίας, της ανεπαίσθητης παρουσίας ενός κόφτη -ως εδώ και μη παρέκει- διαχέονταν στην ατμόσφαιρα ή νόμισα ότι διαχέονταν κι έγραψα την επομένη το παρακάτω κείμενο.
Ο Σούλης Λιάκος στο Gagarin
Ατελής εκσπερμάτωσις
Βιαίως περαιωμένη ανάπτυξις
Γιγαντιαίαι σκιαί απρόβλεπτων αισθημάτων
Δοκιμασία ψυχών και αισθημάτων
Εκτόνωσις ημιτελής
Ζεύξις πρόσκαιρος και αβεβαία
Ηδονικό στάλαγμα παμπαλαίας φιλίας
Θηρεύουμε θηρεύουμε αμοιβαίως και αενάως το άλλο
Ιπτάμενος απροσδοκήτως πέραν του επιθυμητού
Κατακτώ ακαριαία το στιγμιαίο
Λάβα ηφαιστείου εκτοξευομένη και μη διασκορπιζομένη
Μύες εν πλήρει διεγέρσει
Νευρώδης δονούμαι σύγκορμος
Ξοδεύω τις δυνάμεις μου ανιδιοτελώς
Οστεοθραύστης εισέρχομαι στη μονοτονία και την τσακίζω
Πεδίον ορισμού συγκεκριμένον
Ράβδος πυρακτωμένη και ψυχομένη προτού μορφωθεί
«Σαν έτοιμος από καιρό»
Ταλάντωσις εκκρεμούς εμποδισθείσα
Υψίσυχνος ακτινοβολία αοράτου φωτός
Φόβος αιφνίδιος στο στερέωμα
Χρώμα και φως και ήχος εξαίσιος
Ψυχικός βρασμός και ανάτασις και απρόσμενος παύσις
«Ως έργον ατελεύτητον»
8 κ 9/2/2004
Γιώργος Σιώμος
