Γιατί, λοιπόν, τα «γεράκια» της Ουάσιγκτον να κόπτονται για το τέλος του πολέμου;
Το άκρως επικερδές (πολιτικά και οικονομικά) πλαίσιο που διαμόρφωσε για τις ΗΠΑ η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αρχίζει να γίνεται ασφυκτικό για τους Ευρωπαίους, οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι πληρώνουν πανάκριβα το κόστος για τη «διαιώνιση» της αμερικανικής αυτοκρατορίας.
Όπως έγραψε η «Le Monde Diplomatique» (μετάφραση από τη Βάλια Καϊμάκη), οι ΗΠΑ, «χωρίς να διακινδυνεύσουν ούτε μία ζωή στρατιώτη, εκμεταλλεύονται τις διαδοχικές καταστροφές που προκάλεσε ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν για να συσσωρεύσουν στρατηγικές νίκες:
· Μια μακροπρόθεσμα αποδυναμωμένη Ρωσία.
· Μια Κίνα σε αμηχανία από τις αποτυχίες της γειτονικής της χώρας.
· Ένα ΝΑΤΟ που ενισχύεται από την επικείμενη προσχώρηση της Σουηδίας και της Φινλανδίας.
· Μια συγκομιδή συμβολαίων για τους Αμερικανούς εξαγωγείς σιτηρών, όπλων και φυσικού αερίου».
Μάλιστα το εν λόγω βολικό για τις ΗΠΑ πλαίσιο «με δυτικά μέσα ενημέρωσης που επαναλαμβάνουν εν χορώ την προπαγάνδα του Πενταγώνου» τείνει να μετεξελιχθεί σε αλήθεια και πραγματικότητα για τους Ευρωπαίους πολίτες.
Τα αμερικανικά κέρδη ωστόσο συνεπάγονται κόστη οικονομικά και δυσεπίλυτα πολιτικά προβλήματα για τους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ, καθώς όσο ισχυρή και πλατιά κι αν είναι η προπαγάνδα δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα που βιώνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες στην καθημερινότητά τους:
· Ανασφάλεια, ανησυχία και φόβος που δημιουργεί μια παρατεταμένη πολεμική σύγκρουση στην καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου.
· Εκτροχιασμός, για τα δεδομένα της Ε.Ε., του τιμαρίθμου (καύσιμα, επισιτισμός κ.λπ.).
Οι «ψυχολογικές» και οικονομικές επιπτώσεις που έχει για τους Ευρωπαίους πολίτες ο πόλεμος συνοψίζουν το τσουνάμι των προβλημάτων που αδυνατούν να επιλύσουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες:
· Την αναδιαμόρφωση της ενεργειακής ευρωπαϊκής πολιτικής έτσι ώστε το κόστος να είναι ανεκτό για τους Ευρωπαίους πολίτες / ψηφοφόρους.
· Την ανατροφοδότηση της ψευδαίσθησης περί μιας Ενωμένης Ευρώπης με κοινά συμφέροντα και στόχους που δεν είναι υποτελής και εξάρτημα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία απέδειξε στην πράξη ότι η Ευρωπαϊκή Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα είναι ανύπαρκτη, το κόστος των συμβιβασμών της Ε.Ε. στις αμερικανικές απαιτήσεις θα αρχίσει σύντομα να καταβάλλεται από κάθε μια από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ξεχωριστά στις κάλπες των εκλογών…
Γιατί, λοιπόν, τα «γεράκια» της Ουάσιγκτον να κόπτονται για το τέλος του πολέμου;
