Λογοτεχνία

Λίνα Βαταντζή: “Κάθε Άνοιξη από Χρόνια Παλιά”

———

Κάθε Άνοιξη από Χρόνια Παλιά

Μόνο άπνοια λυγίζει
το κεφάλι
μόνο η αθανασία
του αρμόζει.
Χρόνοι άνυδροι
αφώτιστοι – 
πνεύμα ελεύθερο 
σε σώμα υποταγμένο. 

Λάμψεις – 

Η πόλη αλώνεται

στο κόκκινο ποτίζεται η φύση

Δεν θέλω τα προνόμια, 
εξουσίες δεν επιθυμώ 

Την αυτοδιάθεση χρειάζομαι

Κι εκείνο το γλυκό φως
που δημιουργεί και υψώνει 
λάβαρα και συνειδήσεις. 

Αγώνας, έμπνευση 
και άπνοια αθανασίας. 

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας