Ένα γοητευτικό μουσικό παραμύθι, μια προσεγμένη παράσταση – «Μηχανορραφήματα» από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας

Δήμητρα Σμυρνή

Με πολλά μηνύματα αλλά και πολλούς αποδέκτες, τα «Μηχανορραφήματα» της Παιδική Σκηνής του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας στήθηκαν με προσοχή, μεράκι και φαντασία από τους δημιουργούς τους.

Οι παιδικές σκηνές από τη φύση τους έχουν το δικό τους κοινό, γι’ αυτό και οι παραστάσεις τους αφήνουν μάλλον αδιάφορους τους μεγάλους. Στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ, όμως, αποδέκτες δεν είναι μόνο οι μικροί μαθητές αλλά και όσοι μεγάλοι θα το παρακολουθήσουν, εκπαιδευτικοί ή γονείς.

Κι αυτό, γιατί το έργο, παρόλο που γράφτηκε για παιδιά, δείχνει στους μεγάλους – χωρίς να το διακρίνει ο στείρος διδακτισμός – ποια είναι τα προβλήματα των παιδιών τους, ξυπνώντας ταυτόχρονα τους μικρούς θεατές από το τέλμα μιας νωθρής καθημερινότητας.

Συνήθειες των παιδιών καθημερινές, προσαρμοσμένες στις επιταγές του μοντέρνου και του in, οδηγούν τα τέσσερα παιδιά, τους τέσσερις πρωταγωνιστές του έργου, στην αποξένωση και στην εσωτερική μοναξιά, που τις βιώνουν χωρίς να τις συνειδητοποιούν.

Ένα γεγονός όμως απροσδόκητο τα ξυπνά, τα φέρνει κοντά, και μέσα από μια περιπέτεια, που στην ουσία είναι η γνωριμία του ίδιου του κόσμου και της ζωής, τα οδηγεί σε δρόμους πρωτόγνωρους, όπως αυτόν της συνεργασίας, της φιλίας και της αγάπης.

Έργο χαρακτήρων ονόμασαν οι συγγραφείς το έργο τους, η Δήμητρα Μητρέντζη και η Λουκία Ορφανίδου, που έγραψαν το κείμενο και απέδειξαν πως πραγματικά γνωρίζουν την παιδική ψυχή και ξέρουν να την καταγράφουν.

Η περιπέτεια που έστησαν περνά από πολλά συναισθηματικά στάδια, αυτό της αδιαφορίας, της έκπληξης, του φόβου, της συμπάθειας, του θαυμασμού, για να καταλήξει στο κορυφαίο της αυτοσυνειδησίας και της αγάπης.

Η πρωτοτυπία στο κείμενο δε βρίσκεται τόσο στον μύθο, όσο στην εκφορά του κατά το μεγαλύτερο μέρος με τη μορφή στίχων, που τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από μουσική ή μετατρέπονται και σε τραγούδι.

Εδώ αξίζει να επισημανθεί πως και οι στίχοι και η μουσική και τα τραγούδια ήταν μελωδικότατα και ανήκουν στη Δήμητρα Μητρέντζη, η οποία τα υποστήριξε και η ίδια μαζί με τους ηθοποιούς με την εξαιρετική φωνή της.

Επί σκηνής λοιπόν η Δήμητρα Μητρέντζη στο πιάνο της, με συνοδεία βιολιού (Μαρίνα Γκοργκάτζε) και κιθάρας (Βαγγέλης Δερβώκης), έδωσε εκείνο το ιδιαίτερο χρώμα που κάνει ξεχωριστή μια παράσταση.

Η σκηνοθεσία της Λουκίας Ορφανίδου υποστήριξε εύστοχα το κείμενο και ζωντάνεψε τους τέσσερις χαρακτήρες, τονίζοντας ανάγλυφα την ιδιαιτερότητα του καθενός.

Οι ρόλοι αποδόθηκαν και από τους πέντε ηθοποιούς με προσοχή, ολοφάνερη μελέτη και κέφι. Δύσκολη η εναλλαγή των πολλών ρόλων που ανέλαβε ο Θεοδόσης Φυλακτός και τους οποίους απέδωσε επάξια. Πειστικότατοι και οι υπόλοιποι τέσσερις, Ελένη Βουγιατζή, Διογένης Γκίκας, Αλκμήνη Κουλουμπή και Περικλής Σταύρου, οι οποίοι διέγραψαν ο καθένας κι από έναν ξεχωριστό χαρακτήρα παιδιού της εποχής μας.

Οι χορογραφίες της Κωνσταντίνας Λάλου, όχι μόνο δεν πρόδωσαν το κείμενο και τη σκηνοθετική γραμμή της Λουκίας Ορφανίδου, αλλά έδεσαν αρμονικότατα με τη μουσική και το κείμενο.

Ευρηματικό το σκηνικό του Θανάση Κολαλά αλλά και τα κουστούμια του. Λιτότητα από τη μια στη χρήση των υλικών και απεριόριστη φαντασία από την άλλη έδεσαν σε ένα εντυπωσιακό σύνολο.

Υποβλητικοί οι φωτισμοί του Γιώργου Βέγκου και του Θανάση Κολαλά ολοκλήρωσαν το τελικό αποτέλεσμα. Animation και ηχοληψία από τους Λίλη Κοντοδήμα και Αλέξανδρο Καροτσέρη αντίστοιχα. Τέλος, η γραφιστική επιμέλεια ήταν του Γεωργίου Δερνίκα και η προβολή – επικοινωνία της  Κατερίνας Γρηγοριάδου.

Σήμερα, Κυριακή 25 Οκτωβρίου, πρεμιέρα του έργου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών της Βέροιας  για τους εκπαιδευτικούς. Από τις 2 Νοεμβρίου ξεκινούν οι παραστάσεις για τους μαθητές.

Μια παράσταση προσεγμένη μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια, που σέβεται τους θεατές της, μικρούς και μεγάλους.