Το “όχι” –αποκοιμήθηκε- στην αγκαλιά του “ναι”… / γράφει ο Δημήτρης Τσιμούρας

Του Δημήτρη Τσιμούρα

“Βγαίνω στον αέρα
με χάρτινο φτερό.
Μακριά σου δεν αντέχω,
κοντά σου δε μπορώ.
Κοντά σου δεν αντέχω,
μακριά σου δε μπορώ…”
(Λουδοβίκος των Ανωγείων)

Είναι γνωστή η ιστορία των τελευταίων πέντε μηνών, η ιστορία των λεγόμενων “σκληρών διαπραγματεύσεων” και δεν χρειάζεται επανάληψη. Η κυβέρνηση, αν πραγματικά ήθελε, θα μπορούσε να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο προσπαθώντας να εφαρμόσει, έστω, αυτά τα ελάχιστα που υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό.

Τι μπορούσε να κάνει; Η απάντηση δίνεται από τον φιλοκυβερνητικό σκιτσογράφο Στάθη σε άρθρο του με τίτλο “Χορεύοντας με τις διαπραγματεύσεις”

“…Διότι η Ελλάδα, γράφει ο Στάθης, πήγε στις διαπραγματεύσεις χωρίς την απειλή της ρήξης, πρώτο όπλο στη φαρέτρα της, με δεύτερο το κόστος της ρήξης για τους Γερμανοευρωπαίους και τρίτο όπλο τον λαό στους δρόμους, εμψυχωμένο από τα πρώτα δέκα-δεκαπέντε φιλολαϊκά νομοσχέδια, που θα είχαν υπερψηφισθεί από τη Βουλή, ανεξαρτήτως κόστους. Το θηρίο αν δεν το ξεδοντιάσεις, σε τρώει…”

Βέβαια, η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έκανε κάτι τέτοιο αλλά κατάφερε, δίνοντας διαπιστευτήρια καλής διαγωγής στους εκβιαστές, δανειστές-τοκογλύφους, να κλειστεί από μόνη της στη μικρή περιοχή του γηπέδου! Πέραν του ότι απεμπόλησε την επιλογή της ρήξης, υποσχέθηκε πληρωμή του “χρέους” στην ώρα του, και μάλιστα απ’ αυτούς που δεν ευθύνονται γι αυτό, εξέλεξε μνημονιακό πρόεδρο-τοποτηρητή της ΕΕ, όπως ο ίδιος αυτοαναγορεύτηκε με σχετική δήλωσή του, και αναγνώρισε με τη γνωστή-άγνωστη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου το δικαίωμα στους εταίρους να της στερούν τη δυνατότητα μονομερούς απόφασης!

Από τότε, αν και το χρονικό διάστημα της λαϊκής εντολής είναι πολύ μικρό, οι υποχωρήσεις της άρχισαν η μία μετά την άλλη με την απόσταση ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις να μεγαλώνει συνεχώς!

Οδηγήθηκε λοιπόν, η κυβέρνηση, με τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος από τα γνωστά ΜΜΕ, να φτάσει σε πρόταση άλλων 8 δις φόρων, από τα συνήθη υποζύγια, λέγοντάς μας μάλιστα ότι φορολογεί το μεγάλο κεφάλαιο!

ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, μειώσεις σε συντάξεις δια της οδού των αυξήσεων στις εισφορές, φροντίζοντας ταυτόχρονα για τις ανάγκες της δόσης να απλώσει μακρύ χέρι στα ταμεία, όπως και οι προκάτοχοί της!

Κι όχι μόνο αυτό. Κρατάει ανέπαφους όλους τους μνημονιακούς νόμους που λειτουργούν και “παράγουν”! Η μηχανή δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να μεταφέρει τον πλούτο των απλών πολιτών, αυτόν που αποκτήθηκε με δουλειά, ιδρώτα και αίμα, στα ταμεία των τραπεζιτών, των “εθνικών εργολάβων”, των εγχώριων και ξένων τοκογλύφων!

Και να που τώρα “θριαμβεύει” η δημοκρατία! “Ρωτιέται” ο λαός! Η κυβέρνηση τού ζητάει με το δημοψήφισμα, αφού τον πέρασε από χίλια κύματα, να πει όχι στις προτάσεις των δανειστών. Και το ερώτημα. Γιατί δεν λέει η ίδια όχι έχοντας σα γνώμονα τη νωπή λαϊκή εντολή;

Είναι δυνατόν ένας στρατηγός να διακόπτει τη μάχη, για να ρωτήσει το στρατό του κατά πού να πάει; Βέβαια, εδώ δεν έχουμε ούτε μάχη, δεν έχουμε ούτε στρατηγούς!

Είναι ολοφάνερο. Θέλησε, απ’ τη μία ζητώντας το όχι, με τη βεβαιότητα αρχικά ότι θα το πετύχει, να απαλλαγεί των ευθυνών της. Και απ΄ την άλλη να συμφωνήσει σε μνημόνιο, πιστεύοντας σε κάποιες μικρές υποχωρήσεις των δανειστών και ούτε λίγο ούτε πολύ να μας το παρουσιάσει σαν αποτέλεσμα της πιο νωπής λαϊκής εντολής, κρατώντας η κυβέρνηση, για τον εαυτόν της το ρόλο του πόντιου Πιλάτου!

“Οι προτάσεις αυτές αποδεικνύουν ότι στόχος των Θεσμών, είναι η ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού”. Είπε μεταξύ των άλλων ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό, ανακοινώνοντας το δημοψήφισμα, και δήλωσε “Δεσμεύομαι ότι θα σεβαστώ το αποτέλεσμα της δημοκρατικής σας επιλογής όποιο και αν είναι αυτό”

Δηλαδή αντί να πει το μεγάλο “ΟΧΙ” όπως θα έκανε ένας ηγέτης, μας ρωτάει αν θέλουμε ή όχι την ταπείνωση. Kι αν πούμε “ΝΑΙ” θα σεβαστεί αυτό το αποτέλεσμα! Δεν γνωρίζω αν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο στην ιστορία των λαών! Δηλαδή οι ηγέτες του να ρωτούν το λαό τους αν θέλει η όχι να κρεμαστεί!

Κι ενώ απ’ τη μια, όπως είπε, θα σεβαστεί το όποιο αποτέλεσμα, επιλογή εκτέλεσης θανατικής ποινής στην ουσία, απ’ την άλλη, ως κόρη οφθαλμού φυλάει τα “ιερά και όσια”! Η παραμονή μας στην ΕΕ, σ’ αυτό το τοκογλυφείο, σ’ αυτή τη στυγνή συμμαχία των μεγάλων συμφερόντων, που τη βαφτίζουν όλοι τους λαθροχειρώντας Ευρώπη, είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Ερώτημα προς το λαό εδώ δε χωράει. Είπαμε δημοκρατία αλλά να μην το παρακάνουμε κιόλας! Ας πει κι ο λαός ένα όχι, για να αισθανθεί κι αυτός υπερήφανος! Του φτάνει ένα!

Κι εδώ το ερώτημα: Γιατί αν πούμε το ΟΧΙ, που μας ζητάει η κυβέρνηση, θα πούμε και όχι στη λιτότητα; Πόσο απέχει η πρόταση της κυβέρνησης απ’ αυτή των λεγόμενων “θεσμών”, απ’ αυτή των λεγόμενων “εταίρων” δηλαδή; Πολύ περισσότερο πόσο απέχει η χθεσινή πρόταση του πρωθυπουργού, που διατυπώνεται με την επιστολή, που ζητάει δάνειο από τους δανειστές, για να πληρώσει, όπως ο ίδιος ομολογεί, τα “χρέη” μας προς αυτούς; Πόσο απέχει αυτό από ένα τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο;

Το ΟΧΙ θα σταματήσει τη λιτότητα και το τρίτο μνημόνιο; Θα σταματήσει τα ηλεκτρονικά ραβασάκια της εφορίας; Θα σταματήσει να αυξάνει τα αναίτια χρέη των απλών πολιτών και τις αυριανές κατασχέσεις; Βεβαίως και όχι! «Προφανώς και είναι υφεσιακά τα μέτρα των 8 δις» απάντησε ο υπουργός Οικονομικών Βαρουφάκης σε σχετικό ερώτημα!

Να όμως, που η κυβέρνηση, θέλοντας να “νίψει τας χείρας της” απ’ όλα όσα δέχεται και προτείνει, λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο! Τα συγκροτήματα που τη στήριζαν άλλαξαν γραμμή, οι εταίροι μας έκαναν ωμή, θρασύτατη και εκβιαστική παρέμβαση στα εσωτερικά μας και τώρα “παίζει” το σίγουρο “όχι” που υπολόγιζε η κυβέρνηση να βρεθεί την Κυριακή στην αγκαλιά του “ναι”!

Το “πολιτικό κατενάτσιο” της κυβέρνησης, που νόμιζε ότι με το δημοψήφισμα θα κάνει την επίθεσή της, δεν έπιασε! Η αλεπού Γιούνκερ, οι ευρωπαίοι εκμεταλευτές και τοκογλύφοιτώρα τα θέλουν όλα και γρήγορα. Η πάσα του δημοψηφίσματος, που τους έδωσε η κυβέρνηση δεν θα μείνει ανεκμετάλλευτη! Είναι πάσα για γκολ!

Αξιοποιώντας οι…”εταίροι” μας κυβερνητικές παλινωδίες, υποχωρήσεις, πολυγλωσσίες και τυχοδιωκτισμούς που της αφαιρούν την κρίσιμη μάζα που τη στήριζε, μαζί με τα συγκροτήματα και τα λεγόμενα μνημονιακά κόμματα που κυβερνούσαν, ζητούν από τον ελληνικό λαό να πει “ναι” στο γρήγορο θάνατο! Εδώ και τώρα, θέλουν να μας τα πάρουν όλα! Όλα και γρήγορα!

Και θέλουν να τους τα δώσουμε με την ψήφο μας εμείς!

ΟΧΙ, δεν θα διαλέξουμε σχοινί, για να κρεμαστούμε!

Όταν σε έχουν έτσι αποκλεισμένο, η ΕΞΟΔΟΣ είναι η μόνη που σου δίνει ΕΛΠΙΔΑ!

ΥΓ α) Ας μην ανησυχούν οι φιλοευρωπαϊστές. Και με το “ΟΧΙ” και με το “ΝΑΙ” είμαστε ΕΥΡΩΠΗ! Εκτός βέβαια αν αποφασίσουν οι… “Θεσμοί” ότι η Ελλάδα είναι αφρικανική χώρα!

β) Το κατενάτσιο (ιταλ.: catenaccio) είναι μια ποδοσφαιρική τακτική, η οποία δίνει έμφαση στην άμυνα. Η λέξη είναι ιταλική και σημαίνει “αμπαρωμένη πόρτα”. Ως ποδοσφαιρικός όρος καθιερώθηκε να σημαίνει την πολύ καλά οργανωμένη και σφιχτή άμυνα, η οποία είναι προσαρμοσμένη να μην δίνει στον αντίπαλο ευκαιρίες για γκολ. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

γ)Τα τρία τελευταία σκίτσα ανήκουν στο χαράκτη και σκιτσογράφο Νίκο Τερζή, που ζει και εργάζεται στη Στοκχόλμη.