Δια χειρός Αλιθέρση
Θέλοντας κι εμείς να συμβάλουμε στο να ανέβει κι άλλο το ήδη υψηλό επίπεδο της πολιτικής μας ζωής, καθώς κι αυτό της πολιτικής αντιπαράθεσης, πάντα φυσικά για το καλό του πολίτη, θα θέλαμε να προτείνουμε στο κόμμα που ήρθε δεύτερο και που δεν μπόρεσε να αντικρούσει το βαθιά πολιτικό και ευφυές σύνθημα του πρώτου “ξεμπερδεύουμε με το παλιό”, σύνθημα που συμπύκνωνε όλες τις χαώδεις διαφορές των δύο κομμάτων, να προτείνουμε στους δεύτερους και ηττημένους την υιοθέτηση ενός εξίσου ευφυούς πολιτικού συνθήματος ως απάντηση στους πρώτους.
Η απάντηση λοιπόν των δεύτερων στους πρώτους, στις επόμενες εκλογές του… τετάρτου μνημονίου, θα μπορούσε να συμπυκνώνεται στο πολιτικό σύνθημα: “Ναι, αλλά το παλιό είναι αλλιώς!”
Τα επιχειρήματα που θα το στηρίζουν είναι ατράνταχτα. Γιατί ποιος αμφιβάλλει ότι το παλιό κρασί είναι και το καλό! Ή ότι η παλιά η κότα έχει το ζουμί! Ή ότι ο παλιός είναι αλλιώς , Ή ότι ο νέος είναι άπειρος!
Και φυσικά, αν θέλεις να στηρίξεις γερά την εμπειρία και φυσικά το παλιό, χρησιμοποιείς το αδιαμφισβήτητο και λες “παλιά π@@τ@να”!
Τώρα θα πει κανείς πώς χάθηκαν έτσι άδοξα αυτές οι εκλογές από τους παλιούς με τέτοια τρανταχτά πολιτικά επιχειρήματα που μπορούσαν να αντιπαραθέσουν; Εδώ το μόνο που μπορούμε να πούμε εμείς είναι ότι η Μέρκελ ξέρει!
Θα είπε κι αυτή: “Αφού μου κάνει τη δουλειά και μάλιστα με το παραπάνω το νέο γιατί να μην κρατήσω εφεδρεία το παλιό και να το ξαναφέρω ως νέο, για να μου τη συνεχίσει;”
Ο Αλιθέρσης κρατάει το copyright αυτής της ιδέας και, όταν του ζητηθεί το σύνθημα “το παλιό είναι αλλιώς” είναι πρόθυμος να διαπραγματευτεί την οικονομική του πλευρά και φυσικά να εγγυηθεί την πρωτιά στους παλιούς στις επόμενες εκλογές .
Κι αυτό έχοντας επίγνωση της ισχύος του εν λόγω πολιτικού συνθήματος και όχι επειδή το παλιό κατάφερε να βγει αλώβητο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας , όπου το είχε κλείσει ερμητικά, θα το θυμούνται αυτό καλά οι παλιότεροι, ο Μέγας Ανδρέας.
Για να συνεχίσει βέβαια η πολιτική μας ζωή να τραβάει την ανηφόρα και από το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο” να φτάσουμε σήμερα να μιλάμε για το “παλιό και το καινούργιο” ώσπου αύριο, και αυτοί που δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, να διαπιστώσουν ότι… μπήκαμε στη Ευρώπη για να γίνουμε Αφρική! Αλλά, εμείς όμως θα επιμένουμε, ώστε από το “ψωμί κι ελιά και Κώτσο βασιλιά” δια της ψήφου μας να βροντοφωνάζουμε: “Ευρώπη και ξερό ψωμί!”
Αφού προηγουμένως βέβαια εξασφαλίσαμε τους τοποτηρητές της και με το παλιό και με το καινούργιο!
ΥΓ. α) Έχει διαρρεύσει ότι στο νέο κόμμα το άλλο προεκλογικό σύνθημα που έπεσε στο τραπέζι αλλά με οριακή πλειοψηφία δεν πέρασε ήταν “Τρίτο μνημόνιο: Η σωτηρία έχει όνομα”. Κάποιοι από το νέο επιμένουν να πιστεύουν και σήμερα ότι αν κατέβαιναν μ’ αυτό το σύνθημα στις εκλογές θα είχαν ξεπεράσει το 50% των ψήφων.
β) Σε καμιά περίπτωση να μη θεωρηθεί ότι ο γράφων παρεμβαίνει στα εσωτερικά του παλιού και ότι τάσσεται υπέρ της προεδρίας Κυριάκου, μιας κι αυτός έχει το ζωντανό παράδειγμα της νεότητας του παλιού στο σπίτι του. Ούτε θέλει να κάνει έμμεση αναφορά στην σκληρή δουλειά που έριξε, τονίζοντας την εργατικότητά του, για να αποκτήσει τις 18 πολυτελείς βίλες ανα τον κόσμο, όπως κακεντρεχώς γράφτηκε από μερίδα του τύπου.
γ) Ακούστηκε, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί. Εκεί που συναντήθηκαν το παλιό με το νέο, καθώς το ένα έφευγε και το άλλο ερχόταν, και έκατσαν για λίγο μαζί να σπάσουν πλάκα, πέρασε από μπροστά τους η ΕΛΠΙΔΑ. Δεν φορούσε κόκκινα παπούτσια ούτε καινούργιο φουστάνι. Με δυσκολία την αναγνώριζες με τα μεγάλα παλιά τσόκαρα στα πόδια της, με τα σχισμένα ρούχα και αναμαλλιασμένη. Στριφογύριζε βγάζοντας άναρθρες λέξεις. Δεν ήξερε κατά πού να κάνει!
