Τοπικά Υγεία

Ο χειρουργός Αναστάσιος Κοτρώνης. Όταν το έργο ζωής γίνεται… έργο τέχνης!

Μια άλλη «τομή» της Γενικής Χειρουργικής στη faretra.info

Ιδιαίτερα πρόσχαρος και φιλικός συνομιλητής,  που εκμηδενίζει με την απλότητα στην επικοινωνία του τις όποιες τυπικές και μετρημένες αποστάσεις που πολλές φορές δημιουργεί η ατμόσφαιρα ενός ιατρείου, ο γενικός χειρουργός Αναστάσιος Κοτρώνης ανοίγει στη faretra.info  μια άλλη …«τομή» αυτήν  τη φορά,  μιας ειλικρινούς συζήτησης για τη χαρτογράφηση των διακριτών ή και αδιόρατων ορίων ανάμεσα στην επιστήμη και την τέχνη στο χώρο της Γενικής Χειρουργικής.
Ενός όρου που, ενώ σηματοδοτεί λεκτικά τουλάχιστον κάτι το γενικό, ωστόσο, οι εφαρμογές του περιεχομένου του, όπως αποκαλύπτει ο κ. Κοτρώνης, παρουσιάζουν μια πολυφασματική γκάμα πολλών ειδικοτήτων, στην υπηρεσία του σύχρονου πάσχοντος ανθρώπου.

ΑΦΕΤΗΡΙΑ – ΣΤΑΘΜΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λαμία. Το 1995 εισήλθε 6ος στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. από την οποία αποφοίτησε το 2001 με βαθμό λίαν καλώς (7,5). Εκπλήρωσε την υπηρεσία υπαίθρου από τον Φεβρουάριο του 2002 έως τον Ιούλιο του 2003 στο Π.Ι. Άσπρου Κιλκίς.

Από τον Οκτώβριο του 2003 έως τον Ιούλιο του 2005 υπηρέτησε ως ειδικευόμενος στην Χειρουργική κλινική του Γ.Ν. ΒΕΡΟΙΑΣ.
Μαθήτευσε κοντά στον γενικό χειρουργό και συντοπίτη μας Τηλέμαχο Χατζηαθανασίου, τον οποίο μάλιστα χαρακτηρίζει ως τον σημαντικότερο δάσκαλο που είχε ποτέ και έχει ακόμα.

Ολοκλήρωσε την ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής στο Γ.Ν.Θ. Παπανικολάου από τον Δεκέμβριο του 2005 έως τον Δεκέμβριο του 2009. Έλαβε τον τίτλο ειδικότητας του γενικού χειρουργού τον Ιανουάριο του 2010.

Από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Οκτώβριο του 2010 υπηρέτησε ως οπλίτης ιατρός στην Α’ Χειρουργική Κλινική του 424 Γ.Σ.Ν.Ε. Τον Ιανουάριο του 2011 και για ένα χρόνο εργάστηκε σαν επικουρικός γενικός χειρούργος στη Β’ Χειρουργική Κλινική του Γ.Ν. Σερρών. Εχεί λάβει μέρος σε πλήθος συνεδρίων και σεμιναρίων με αντικείμενο τη λαπαροσκοπική χειρουργική.

Παντρεμένος  με την ακτινολόγο στο ΠΕΔΥ Βασιλική Καραδήμου και πατέρας ενός 10χρονου αγοριού, από το Μάρτιο του 2012 διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο στο κέντρο της Βέροιας, επί της οδού Εδέσσης 2, ενώ από τον Οκτώβριο του 2014 εργάζεται τα πρωινά ως ιατρός  της ΒΙΟΚΛΙΝΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και με την ιδιότητα του μέλους του Ιατρείου Μαστού της κλινικής. Παράλληλα συνεργάζεται με την κλινική Αντωνιάδη «Ευαγγελισμός».

ΙΑΤΡΟΣ… ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!!!

Το ενδιαφέρον του για την Ιατρική και μάλιστα για την Χειρουργική ειδικότερα αρχίζει, όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, από πολύ νωρίς, από την τρίτη κι όλας τάξη του Δημοτικού Σχολείου, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Λαμία, όπου μεγάλωνε!
Για το πώς ερμηνεύει αυτήν την κλίση του απαντά πως μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, ενώ αρχικά φλέτραρε με την ιδέα της εξειδίκευσης στην καρδιοχειρουργική, ανακάλυψε ότι  το «επείγον» των περιστατικών  που χρήζουν άμεσης επέμβασης του γενικού χειρουργού,  ήταν κάτι που τον εξίταρε ιδιαίτερα…
«Είναι η δυνατότητα του να δρας άμεσα και να θεραπεύεις, χωρίς απλά να δίνεις ένα φάρμακο περιμένοντας πως θα δράσει.
Αντιθέτως, πράττεις και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο, είτε κάνεις ένα χειρουργείο, είτε μια μικροεπέμβαση.  Αμέσως ο ασθενής, μόλις βγει, αισθάνεται πολύ καλύτερα …»
σημειώνει χαρακτηριστικά.

Ωστόσο δεν μπορεί, ακόμα και σήμερα που διανύει την εποχή της ωριμότητας, της γνώσης και της εμπειρίας, τόσο στη ζωή,  όσο και στην επιστήμη, να εξακριβώσει ποιο ήταν το ενδόμυχο στοιχείο που θα μπορούσε να κινητοποιήσει το όραμα ενός παιδιού να ασχοληθεί στο μέλλον με κάτι τόσο τολμηρό και υπεύθυνο, όπως το λειτούργημα του χειρουργού, που πρέπει με πολλή νηφαλιότητα, εγρήγορση και ταχύτητα λογικής σκέψης, αντίληψης, ίσως και ενστίκτου, να πάρει σε αλάνθαστους χρόνους αποφάσεις για μια ζωή ασθενούς που βρίσκεται στα χέρια του. «Το γιατί δεν το γνωρίζω, ούτε το ‘ χω ψάξει. Το μοναδικό παιχνίδι που ζήτησα πάντως, ως παιδί της εποχής μου, ήταν ο μικρός γιατρός. Σ΄αυτό σκάλιζες και προσπαθούσες μ’ ένα νυστέρι να βγάλεις οστά χωρίς ν’ ακουμπήσεις κάτω…» αποκαλύπτει.

ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ

Ακροβασία ή σχοινοβασία στη λεπτή γραμμή του ορίου, του ρίσκου και του κινδύνου, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος από εμάς τους… «κοινούς θνητούς» την χειρουργική με  τα πάμπολλα καθημερινά και ποικίλα περιστατικά της, καθώς οι στιγμές κορύφωσης της αδρεναλίνης για τον ιατρό στο χειρουργείο τον αποκρυπτογραφούν μάλλον ως έναν τολμηρό και ριψοκίνδυνο χαρακτήρα και στη ζωή συνολικότερα, ικανό ασφαλώς να πάρει αποφάσεις… ζωής και θανάτου, αν και εφόσον χρειαστεί.
Ωστόσο, ο ίδιος ο κ. Κοτρώνης ανατρέπει αφοπλιστικά και με ιδιαίτερη απλότητα μια τέτοια προσέγγιση:
«…Όπως ακριβώς συμβαίνει με κάποιους κωμικούς ηθοποιούς, οι οποίοι στη δουλειά τους προκαλούν μεν άφθονο γέλιο, αλλά λενε ότι στή ζωή τους οι ίδιοι είναι καταθλιπτικοί, κάπως έτσι και στη χειρουργική – τουλάχιστον αυτό ισχύει για μένα- ενώ πάνω στη δουλειά πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος και γρήγορος στο να πάρεις αποφάσεις, στην υπόλοιπη ζωή αποζητώ την ηρεμία. Αυτό το δίπολο νομίζω πως με χαρακτηρίζει…» καταθέτει.
«…Πολλές φορές όταν συνειδητοποιείς ότι έχεις στα χέρια σου τη ζωή ενός ανθρώπου, αυτό σου δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος. Γι αυτό άλλωστε και στη Χειρουργική βλέπουμε μόνον αυτό που χειρουργούμε.
Δε βλέπουμε τον ασθενή ή τίποτε άλλο. Εστιάζουμε μόνο στο πεδίο δράσης. Ξεχνάς ότι αυτό που χειρουργείς είναι…  άνθρωπος! Εκείνη την ώρα δεν πρέπει να υπάρχουν συναισθήματα στον γιατρό. Για να μπορέσεις γενικά  να δράσεις σωστά, θα πρέπει να απομυθοποιείς αυτό που κάνεις. Σε κάθε επάγγελμα. Ό,τι κάνεις κάντο σωστά. Αυτό είναι το δικό μου το
motto….» συμπληρώνει.

ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΛΛΩΝ… ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ

Αν θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ένα εννοιολογικό κοντράστ, ανάμεσα στον τίτλο του γενικού χειρουργού και στο με πόσα ειδικότερα αντικείμενα επεμβάσεων τελικά  έχει ο ίδιος να κάνει, θα συμπεραίναμε αβίαστα ότι η Γενική Χειρουργική είναι ένας επιστημονικός όρος που ίσως, στην αντίληψη του μέσου όρου του μη επιστημονικού κόσμου, μάλλον θα φάνταζε – σαφώς παρεξηγημένα – σαν κάτι γενικόλογο που ωχριά μπροστά στο θάμπος των πολλών άλλων ειδικοτήτων της Χειρουργικής, σε μια εποχή της απόλυτης εξειδίκευσης στα πάντα.

Παρόλα αυτά ο κ. Κοτρώνης, αποδεικνύει ότι, στην περίπτωση της επιστήμης του,  το γενικό ως «ομπρέλα» εμπεριέχει πολλά ειδικά, με την εξαιρετική λεπτομέρεια της κάθε επιμέρους εξειδίκευσης της  πληθώρας των χειρουργικών περιστατικών που αντιμετωπίζει καθημερινά, κάτι που, όπως ομολογεί, τον έσπρωξε στο να αποφασίσει τελικά να ακολουθήσει αυτόν τον τομέα στην πορεία, καθώς τον βοηθά στην επιστημονική του εξέλιξη σε μια πλουσιότερη γκάμα αντικειμένων, προσπερνώντας τη μονομέρεια:

«…Αν και μικρός, από το Δημοτικό ακόμα, ήθελα να γίνω καρδιοχειρουργός, αργότερα, φτάνοντας πια στη φοίτηση στο Πανεπιστήμιο, εκεί ασχολούμενος και βλέποντας τις ειδικότητες, μου άρεσε πάρα πολύ η Γενική Χειρουργική, λόγω του όλου φάσματος και της ποικιλίας που έχει… Άλλωστε, στην εποχή της απόλυτης εξειδίκευσης έχουμε ξεχάσει λίγο την ολότητα, σε όλα τα επίπεδα.

Η Γενική Χειρουργική λοιπόν σε κάνει καταρχήν γιατρό, χειρουργό που ξέρεις ν’ αντιμετωπίζεις άρτια πάρα πολλά πράγματα… Η απόλυτη εξειδίκευση από την αρχή για μένα σημαίνει ότι χάνεις κάτι… χάνεις το όλον.  Γενική Χειρουργική δε σημαίνει ότι κάνω λίγο απ’ όλα. Κάνω ολοκληρωμένα αυτά που κάνω, αλλά σε ένα ευρύ φάσμα… Και αυτά που κάνει ο γενικός χειρουργός, δεν τα κάνει και κάποιος άλλος…» είναι τα λόγια του.

ΤΙ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΙΑΤΡΟΣ
Ενδεικτικά ο κ. Κοτρώνης αναλαμβάνει:

Επεμβάσεις κήλης (Βουβωνοκήλη, ομφαλοκήλη, μετεγχειρητική κοιλιοκήλη κλπ)

Επεμβάσεις γαστρεντερικού συστήματος (Χολοκυστεκτομή, γαστρεκτομή, κολεκτομή, εντερεκτομή).

Αντιμετώπιση παθήσεων πρωκτού και περινέου (Αιμορροΐδες, ραγάδα δακτυλίου, παραεδρικό απόστημα, παραεδρικό συρίγγιο).

Επείγουσες καταστάσεις, όπως οξεία σκωληκοειδίτιδα , περιεσφιγμένη κήλη, εγκαύματα. • Επεμβάσεις επί του θυρεοειδούς αδένα (ολική θυρεοειδεκτομή).

Παθήσεις φλεβών.

Μικροεπεμβάσεις, όπως αφαίρεση σπίλων, κύστεων, βιοψίες δέρματος μυός, βιοψίες λεμφαδένων, διάνοιξη αποστημάτων, εισφρύσης όνυχα. • Χειρουργική αντιμετώπιση κύστης κόκκυγα.

Κατ’ οίκον νοσηλεία και αντιμετώπιση ελκών και κατακλίσεων.

 ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΑΣΤΟΥ ΣΤΗ ΒΙΟΚΛΙΝΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ:
ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ιδιαίτερη έμφαση δίνει ο κ. Κοτρώνης, μιλώντας για σημαντικούς σταθμούς στην επιστημονική του πορεία, στη σύσταση και λειτουργία, εντός της Βιοκλινικής Θεσσαλονίκης, με την πολύτιμη συνεργασία συναδέλφων του, του Ιατρείου Μαστού, ένός πολύ σημαντικού σημείου αναφοράς για τις γυναίκες.

«…Προσφέρουμε μια πλήρη γκάμα ιατρικών υπηρεσιών από την διάγνωση μέχρι την πλήρη θεραπεία και την αποκατάσταση στο μαστό, μετά από αναγκαστικές μαστεκτομές και ειδικότερα στις νεαρότερες ηλικίες γυναικών… Για το μαστό υπάρχουν πολλές παθήσεις άλλά η μάστιγα είναι ο καρκίνος του μαστού.

Αυτό δυστυχώς σχετίζεται με το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν κάνουν πολλές φορές έλεγχο. Αρκούνται συνήθως στη δική τους ψηλάφηση.

Η δική μας προσπάθεια είναι όλες οι γυναίκες να κάνουν το ενδεδειγμένο πακέτο εξετάσεων:
Μαστογραφία –Υπέρηχο – Κλινική Εξέταση, κάθε χρόνο όπως πρέπει, ώστε να βρούμε βλάβες οι οποίες είναι αψηλάφητες, βλάβες  χιλιοστών.

Αυτό σημαίνει μικρότερο χειρουργείο, μικρότερη επικουρική θεραπεία, είτε λέγεται χημειοθεραπεία, είτε ακτινοβολία και ουσιαστικά  ίαση…» υπογραμμίζει ο γιατρός.

 ΕΡΓΟ ΖΩΗΣ – ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ
Μέσα από την κουβέντα μας με τον κ. Κοτρώνη προκύπτει το ζητούμενο κατά πόσο με την επιστημοσύνη συνυπάρχει σε έναν καλό γιατρό χειρουργό, ο καλός άνθρωπος αλλά και ο καλλιτέχνης, αφού πρόκειται για μια εξαιρετικής λεπτότητας και προσοχής δουλειά, που, επί το έργον, η λεπτομέρεια χιλιοστού αγγίζει τα όρια ή και προσχωρεί στα εδάφη της τέχνης, ωστόσο σε ένα σχεδόν αδιόρατο μεθόριο μεταξύ τέχνης και τεχνικής.

Και το δικό μας ερώτημα είναι: τελικά η γνώση προσδιορίζει την τεχνική και η αρετή του ιατρού την τέχνη, ή οι συσχετισμοί αυτοί αφήνονται απλώς να λειτουργούν ανερμήνευτα σε μια ασυνείδητη συνύπαρξη ταλέντου και ενστίκτου του χειρουργού σε ένα τεχνοκρατικό πλαίσιο καριέρας;

«…Το ζητούμενο της Ιατρικής είναι η έμπρακτη αγάπη στο ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο θέλει να θεραπεύσει. Αυτό δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρχουν και καλοί ιατροί που είναι ωστόσο κακοί άνθρωποι και λειτουργούν απλά ως καριερίστες. Μπορεί κάποιος από αυτούς να είναι απλά ένας καλός εγχειρητής – γιατί εκεί δε θέλει συναίσθημα – αλλά δεν θα μπορεί να ακούσει τον άρρωστο.  Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλους τους χώρους. Όσον αφορά στο κομμάτι του καλλιτέχνη, θα αναφερθώ στο ρητό των Άγγλων: The science of medicine and the art of surgery. Δηλαδή: Η επιστήμη της ιατρικής και η τέχνη της χειρουργικής. Και είναι τέχνη με την έννοια ότι σε έναν καμβά όπως είναι ο άνθρωπος, ο οποίος είναι τέλεια δομημένος, θα πρέπει να κάνεις ό,τι λιγότερο μπορείς για να τον ξανα αφήσεις όπως ακριβώς τον βρήκες… ίσως και καλύτερο, αφαιρώντας μόνο το πρόβλημα. Αυτό είναι συγχρόνως τέχνη στο χέρι και τέχνη στο μυαλό… Όσον αφορά στο μεθόριο μεταξύ τέχνης και τεχνικής, η γνώση κτίζεται αλλά  το χάρισμα ανακαλύπτεται στην πορεία. Αν προσπαθούσαμε να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο, μάλλον θα περνούσαμε στη σφαίρα του… υποσυνειδήτου!» ολοκληρώνει χαριτολογώντας. 

Faretra.info

banner-article

Ροη ειδήσεων